Απέναντι στην εγκληματική διαχείριση των καταστροφών, να βρεθούμε στους δρόμους του αγώνα και της διεκδίκησης!
Ανταπόκριση από Λάρισα και Βόλο
Δύο εβδομάδες μετά τις έντονες βροχοπτώσεις που έπνιξαν ολόκληρη τη Θεσσαλία, ο λαός συνεχίζει να βρίσκεται μόνος του να μαζεύει τα κομμάτια που απέμειναν από το βιος του. Οι νεκροί έφτασαν τους δεκαεπτά. Μετράμε δεκάδες άστεγους και κατοίκους που μεταναστεύουν προς τις κεντρικές πόλεις καθώς τα προβλήματα σε μια σειρά ισοπεδωμένα χωριά του κάμπου, γειτονιές της Λάρισας, του Βόλου και χωριών του Πηλίου θέτουν στον κόσμο προβλήματα επιβίωσης. Οι ελλείψεις σε τρόφιμα και πόσιμο νερό συνδέονται με την προβληματική τροφοδότηση μέσω των δρόμων που παραμένουν σε μεγάλο βαθμό κατεδαφισμένοι, αλλά και των κεντρικών δικτύων ύδρευσης τα οποία έχουν πρακτικά εξαφανιστεί.
Οι υλικές ζημιές σε εκατοντάδες σπίτια, αυτοκίνητα, μαγαζιά, εργαλεία και μηχανήματα καλλιέργειας, χωράφια και κτηνοτροφικές μονάδες είναι ανεπανόρθωτες. Ταυτόχρονα, η κοροϊδία των επιδομάτων που υπόσχονται οι κρατικές αρχές έπειτα από κάθε πλημμύρα, φωτιά και σεισμό κάνουν σίγουρο ότι τα προβλήματα και οι καταστροφές θα πάρουν χρόνο (έως και χρόνια) ώστε οι πιο οξυμένες τους πλευρές να αμβλυνθούν. Σχεδόν αυτόματα, το σύστημα μεταφέρει ξανά το οικονομικό κόστος αποκατάστασης των ζημιών στις πλάτες των λαϊκών ανθρώπων που αδυνατούν να αντεπεξέλθουν. Μάλιστα, την ίδια στιγμή που το σύστημα προσπαθεί να αποποιηθεί τις ευθύνες του, ο κίνδυνος με την επόμενη βροχή για νέες πλημμύρες, πνιγμούς και καταστροφές εντείνεται όλο και περισσότερο λόγω των ρεμάτων που παραμένουν φραγμένα αλλά και λόγω της υπερχείλισης ποταμών (Πηνειός) και λιμνών (Κάρλα).
Οι εναπομείνασες λάσπες των χειμάρρων που πλημμύρησαν μια σειρά λαϊκές γειτονιές των πόλεων μετατρέπονται σε μολυσμένη σκόνη η οποία ήδη έχει προκαλέσει δεκάδες λοιμώξεις αναπνευστικού και το μολυσμένο νερό γαστρεντερίτιδες. Οι κάτοικοι καλούνται να καθαρίσουν τα σπίτια, τις γειτονιές, τους δρόμους και τα μαγαζιά τους μόνοι τους, χωρίς την παροχή μέτρων προστασίας.
Στη Λάρισα, τα λιμνάζοντα νερά παραμένουν σε κεντρικούς δρόμους συνοικιών και υπόγειων κατοικιών και δικτύων, θέτοντας τη δημόσια υγεία στο κόκκινο και δημιουργώντας επικίνδυνα στατικά προβλήματα στη θεμελίωση κτιρίων, τα οποία εκκενώνονται και μπορούν να καταρρεύσουν με τον πρώτο σεισμό. Στο Βόλο, μέχρι σήμερα, το νερό στις βρύσες των κατοικιών, μαζικών χώρων εργασίας και μαγαζιών εστίασης έρχεται βρωμισμένο, μη πόσιμο, ακατάλληλο για οτιδήποτε πέρα από το καζανάκι. Είναι άγνωστο πότε η ποιότητα θα αποκατασταθεί σε ασφαλή επίπεδα για οικιακή χρήση και χρήση προσωπικής υγιεινής.
Η αδιαφορία, η κοροϊδία και τα ψέματα για την κατάσταση που ξεχύνονται από τους Δήμους και την Περιφέρεια είναι άλλο ένα παράδειγμα της συνολικής απαξίωσης του συστήματος για τη ζωή των λαϊκών ανθρώπων. Μπροστά σε αυτή την απροκάλυπτη αδιαφορία του συστήματος και του πολιτικού προσωπικού του, η συσσωρευμένη απόγνωση και αγανάκτηση των κατοίκων ξεχειλίζει και αναζητεί διέξοδο προς κάθε κατεύθυνση.
Ο Αγοραστός (περιφερειάρχης Θεσσαλίας) και ο Μπέος (δήμαρχος Βόλου) με καθημερινές παρουσίες σε κανάλια και γενικά όλα τα συστημικά μέσα κινούνται στη λογική ότι ζήσαμε μια «θεομηνία» και με «τον θεό δεν μπορείς να τα βάλεις», ενώ ταυτόχρονα επιχειρούν να διώξουν από πάνω τους κάθε ευθύνη για τις υποδομές που αποδείχτηκαν ανύπαρκτες και τη διαχείριση των καταστροφών που είναι σκέτη κοροϊδία για τον κόσμο που υποφέρει.
Το μέγεθος της καταστροφής ξεπερνά τις δυνατότητες των κρατικών μηχανισμών, οι οποίοι ούτε μπορούν να διαχειριστούν τη συνολική αποκατάσταση των ζημιών αλλά ούτε και θέλουν να προστατεύσουν τα φτωχά λαϊκά στρώματα από τις επικίνδυνες υγειονομικές συνθήκες που εκρήγνυνται στις πληγείσες περιοχές. Σημειώνουμε την κατάπτυστη, επί δύο εβδομάδες, απουσία των Δήμων από τον καθαρισμό των φραγμένων υπονόμων και της μολυσμένης λάσπης στις συνοικίες. Ταυτόχρονα, χαρακτηριστική είναι η προκλητική αδιαφορία της Περιφέρειας ως προς τη συλλογή και ταφή των εκατοντάδων χιλιάδων νεκρών ζώων στις κτηνοτροφικές μονάδες της υπαίθρου. Το μπαλάκι των ευθυνών για την παντελή απουσία αντιπλημμυρικών μέτρων και την εγκληματική κατασκευή «χάρτινων» δρόμων, φραγμάτων, ρεμάτων και υπόγειων δικτύων απορροών πετιέται σε κάθε λογής υπεύθυνο, επιβεβαιώνοντας με τον πιο τραγικό τρόπο την εγκληματική αδιαφορία της συνολικής πολιτικής του ντόπιου συστήματος και των επικυρίαρχων για τη ζωή και το βιος του λαού.
Αφού τελείωσαν τα αφηγήματα για την κλιματική αλλαγή και για το «κακό που μας βρήκε», κάθε εκφραστής και επιτελείο του συστήματος στρατεύεται στην προσπάθεια κατευνασμού της συσσωρευμένης λαϊκής οργής και ομαλής επιστροφής στην «κανονικότητα» της εργασιακής εκμετάλλευσης και των προεκλογικών εκστρατειών για τη νέα τοπική αυτοδιοίκηση που θα καλεστεί να ακολουθήσει την ίδια πολιτική. Τα πρωθυπουργικά στελέχη ανακυκλώνουν τις ίδιες υποσχέσεις που ο λαός και η εργατιά ξέρουν ότι δεν θα τηρηθούν ποτέ, ενώ η υλοποίηση πλήρων αντιπλημμυρικών μέτρων και έργων προστασίας της περιουσίας και ζωής τού λαού ξαναμπαίνουν στον πάγο μέχρι νεωτέρας.
Τα «συντονιστικά» που έστησε ο Μητσοτάκης στη Λάρισα (ενώ τα ΜΑΤ και οι ΔΙΑΣ ξυλοφόρτωναν το διαμαρτυρόμενο λαό) είναι απόντα από τη διαδικασία καταγραφής και αποκατάστασης των ζημιών που υπέστησαν οι κάτοικοι. Ταυτόχρονα, η ατομική ευθύνη ξαναποδεικνύεται ως ένα από τα πιο χρήσιμα εργαλεία του συστήματος καθώς αποπροσανατολίζει την ανησυχία του λαού από το δρόμο του αγώνα και της διεκδίκησης. Τόσο η κυβέρνηση όσο και οι τοπικές διοικήσεις παροτρύνουν τους πλημμυροπαθείς, που καθημερινά αγωνίζονται να επιβιώσουν, να είναι υπεύθυνοι και να καταθέσουν σύντομα τις ηλεκτρονικές αιτήσεις τους, ώστε να πάρουν τα υποσχόμενα επιδόματα, έως τις 9 Οκτώβρη!
Έως σήμερα, οι αξιοθαύμαστες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης λαού και νεολαίας προσπαθούν να καλύψουν τους πιο άμεσους όρους επιβίωσης των φτωχών στρωμάτων που πλήγηκαν από τις πλημμύρες. Η συλλογή και διανομή τροφίμων, ειδών πρώτης ανάγκης και πόσιμου νερού στους κατοίκους των πόλεων, καθώς και οι προσπάθειες απεγκλωβισμού κόσμου στα πνιγμένα χωριά τής υπαίθρου για ακόμα μια φορά αποδεικνύουν τη λαϊκή διάθεση μιας σημαντική μερίδας κόσμου να ενταχθούν σε συλλογικές πρωτοβουλίες, να οργανώσουν κινήσεις παροχής βοήθειας και να συνδεθούν με τη μεγάλη πλειοψηφία που βαδίζει σε αδιέξοδα. Ωστόσο, οι δράσεις αλληλεγγύης δεν είναι ικανές να απαντήσουν στο κύριο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι της Θεσσαλίας. Το φτυάρι, οι γαλότσες και η διανομή εξάδων εμφιαλωμένου νερού είναι αδύνατον να συγκρουστούν με το σύστημα που στηρίζεται στην εκμετάλλευση της μεγάλης πλειοψηφίας και τη διαιώνιση της κοινωνικής βαρβαρότητας, ώστε να εξασφαλίσει ακόμα περισσότερα κέρδη προς το κεφάλαιο.
Οι πρώτες κινητοποιήσεις σε Λάρισα και Βόλο οφείλουν να συνεχιστούν, βάζοντας στο στόχαστρο τους πραγματικούς υπεύθυνους που πνίγουν, καίνε, δολοφονούν. Μόνο μέσα από το δρόμο της μαζικής πάλης θα αποδοθούν συνολικά οι ευθύνες στους ντόπιους αστούς και το πολιτικό προσωπικό τους αλλά και στους ξένους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της ΕΕ που ξανά και ξανά απαιτούν τη θυσία των εργατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών αναγκών στο βωμό των κερδών και της κυριαρχίας τους. Το καθήκον της Αριστεράς να αναλάβει τη διαδικασία οργάνωσης πρωτοβουλιών, κινητοποιήσεων και συγκρότησης εστιών αντίστασης και διεκδίκησης αναβαθμίζεται όσο οξύνεται η ολομέτωπη επίθεση που εξαπολύεται εναντίον κάθε πτυχής της ζωής του λαού και της εργατικής τάξης.
