Σε ανθρωποσφαγή εξελίσσεται η βαλτωμένη «ουκρανική αντεπίθεση» που έχει μπει στον τέταρτο μήνα της. Η εξέλιξη αυτή, αν και παράγει σοβαρές αναταράξεις στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τη Δύση συνολικά, δεν είναι ικανή να σταματήσει την εμπρηστική τους πολιτική, που συνεχίζει να κινείται στα πλαίσια της κυνικής άποψης της διοίκησης Μπάιντεν, για πόλεμο ενάντια στη Ρωσία «μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό». Αντίστοιχα δημιουργεί μια σειρά ερωτηματικά για το πώς θα κινηθεί η Ρωσία το επόμενο διάστημα, εκμεταλλευόμενη τις εξελίξεις αυτές. Παράλληλα, μένουν ενεργά και προς εκμετάλλευση, αντιπερισπασμούς ή και τυχοδιωκτισμούς, τα μέτωπα που έχουν ανοιχτεί είτε βορειοδυτικά είτε νοτιοδυτικά της Ουκρανίας. Σ’ αυτό το επικίνδυνο πλαίσιο, η κυβέρνηση της ΝΔ ως εκπρόσωπος της αστικής τάξης της Ελλάδας με τις πράξεις της φέρνει ολοένα και πιο κοντά την ημέρα που θα γίνει πράξη η ρήση του πρώην Υπουργού Άμυνας «να χύσουμε ξανά το αίμα μας για τους Αμερικανούς».
Παραπαίει η «ουκρανική αντεπίθεση»;
Πάνω από τρεις μήνες μετρά η «ουκρανική αντεπίθεση» για λογαριασμό και με τα όπλα του ΝΑΤΟ. Σ’ αυτούς τους μήνες σύμφωνα με τις ρωσικές εκτιμήσεις έχουν σκοτωθεί και τραυματιστεί πάνω από 60.000 Ουκρανοί στρατιώτες, ενώ έχουν καταστραφεί τα δύο τρίτα των δυτικών όπλων με τα οποία εξοπλίστηκαν οι ουκρανικές ταξιαρχίες. Με «χτύπημα του κεφαλιού στον τοίχο» παρομοιάζουν δυτικοί στρατιωτικοί την κατάσταση στη γραμμή των εχθροπραξιών. Χωρίς να έχει φτάσει στα περισσότερα από τα 1.500 χιλιόμετρα του πολεμικού μετώπου ούτε καν στην πρώτη ρωσική γραμμή άμυνας, ο ουκρανικός στρατός έχει αρχίσει να χάνει και τμήματα των σημαντικών και επίλεκτων εφεδρειών του, που έριξε στη μάχη σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διαρρήξει τις ρωσικές γραμμές. Στην περιοχή γύρω από το Μπαχμούτ, οι ουκρανικές δυνάμεις αναγκάζονται να υποχωρούν από σημεία που πρόσκαιρα και με μεγάλες απώλειες καταλάμβαναν για μερικές μέρες. Το ίδιο και στο νότιο Ντονέτσκ. Μόνο στο νότιο μέτωπο (της Ζαπορίζια, δηλαδή) έχουν καταφέρει να διαρρήξουν την πρώτη γραμμή άμυνας και να πλησιάζουν στη δεύτερη. Αυτή η «επιτυχία» δεν είναι «μόνο» ότι έχει παραχθεί με το αίμα χιλιάδων Ουκρανών στρατιωτών, αλλά στρατιωτικά είναι πολύ επισφαλής και επικίνδυνη. Διότι όπως επισημαίνουν γνωστές «δεξαμενές σκέψης» της Βρετανίας, αφενός η προώθηση/διείσδυση αυτή αφορά μόνο το ελαφρύ πεζικό και αφετέρου κινδυνεύει να βρεθεί σε ένα «σάκο πυρός» και η διείσδυση να μετατραπεί σε παγίδα θανάτου. Οι ίδιες «πηγές» κάνουν λόγο για οικοδόμηση από την πλευρά των ρωσικών γραμμών τέταρτης και πέμπτης αμυντικής γραμμής στις «ευαίσθητες» περιοχές του μετώπου.
Η κατάσταση αυτή ήταν που οδήγησε τον αναπληρωτή γραμματέα του ΝΑΤΟ στα μέσα Αυγούστου να ρίξει τη «βόμβα» πως «η Ουκρανία μπορεί να χρειαστεί να συμφωνήσει να παραχωρήσει στη Ρωσία μέρος των εδαφών που έχασε κατά τον πόλεμο, αν θέλει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ», ενώ αποκάλυψε ότι «το μεταπολεμικό καθεστώς της Ουκρανίας βρίσκεται ήδη υπό διαπραγμάτευση και το θέμα της εκχώρησης εδαφών στη Ρωσία έχει ήδη τεθεί»! Φυσικά οι δηλώσεις αυτές «μαζεύτηκαν» μετά και τις οργισμένες δηλώσεις Ζελένσκι, αλλά τα ζητήματα τέθηκαν. Γιατί αυτές οι δηλώσεις δεν αντικατοπτρίζουν παρά σκέψεις που υπάρχουν στη Δύση και αφορούν και την κατάλληλη προετοιμασία του εδάφους για διαπραγματεύσεις, εάν και όταν χρειαστεί να υπάρξουν. Τη δεινή θέση του καθεστώτος του Κιέβου και τα οικτρά αποτελέσματα της αντεπίθεσης υπογραμμίζει, επίσης, η αποπομπή του υπουργού Άμυνας από τον Ζελένσκι αλλά και η νέα μεγάλη προσπάθεια επιστράτευσης για την αναπλήρωση των τεράστιων απωλειών.
Προς ώρας και όσο μπορούμε να δούμε στο μέλλον, η Δύση με επικεφαλής τις ΗΠΑ συνεχίζει στη γραμμή της συντήρησης και της κλιμάκωσης του πολέμου. Έχουν σε μεγάλο βαθμό επιβάλλει στο Κίεβο μια νέα τακτική επικέντρωσης σε ένα μόνο μέτωπο (Ζαπορίζια). Ταυτόχρονα το καθεστώς του Κιέβου συνεχίζει με τη βοήθεια των δυτικών αφεντικών του να κάνει επιθέσεις με ντρόουνς αλλά και με δυτικούς πυραύλους, τόσο στην Κριμαία όσο και σε περιοχές της ρώσικης επικράτειας και φυσικά στη Μόσχα, τόσο για ψυχολογικούς όσο και για πολιτικούς αλλά και στρατιωτικούς (π.χ. αντιπερισπασμός και άπλωμα του μετώπου) λόγους και σκοπούς, που όμως δεν είναι ικανές να αλλάξουν την πορεία του πολέμου.
Ρωσία: ξεκαθαρίσματα και ερωτηματικά
Η πτώση του αεροπλάνου που μετέφερε τον Πριγκόζιν δεν ήταν μια άτσαλη δολοφονία αλλά ένα μήνυμα αποφασιστικότητας, τόσο προς το εσωτερικό της Ρωσίας όσο και προς τη Δύση και τον πλανήτη. Στο εσωτερικό το μήνυμα είχε ως βασική διάσταση τη μη ανοχή σε κάθε είδους αμφισβήτηση της «στρατιωτικής ειδικής επιχείρησης» από τμήματα του στρατού αλλά και της νέας αστικής τάξης.
Στο μέτωπο, οι ρωσικές δυνάμεις πετυχαίνουν αργά αλλά σταθερά τους στόχους τους. Φθείρουν πολλαπλάσια -σε σχέση με τη δική τους φθορά- τον εχθρό, εξαντλώντας τις εφεδρείες του και καταστρέφοντας συστηματικά τον εξοπλισμό του. Η κλιμακωτή άμυνα που έχουν οικοδομήσει, αποτελείται από πολλές λωρίδες που κυμαίνονται από 10 έως 40 χιλιόμετρα η καθεμία, η πυκνότητά τους είναι αρκετά υψηλή και περιλαμβάνουν ναρκοπέδια αντιαρματικών, αντιαρματικές τάφρους, τσιμεντένιες πυραμίδες με «δόντια του δράκου», «σκαντζόχοιρους» κατά των αρμάτων και συρμάτινα εμπόδια, καθιστώντας τες σχεδόν αδιαπέραστες. Σε συνδυασμό με τη μαζική χρησιμοποίηση ντρόουνς, την εντυπωσιακή χρησιμοποίηση του ηλεκτρονικού πολέμου, τη συντριπτική υπεροχή στον αέρα και τη συστηματική καταστροφή των στρατιωτικών υποδομών και αποθηκών στα ουκρανικά μετόπισθεν, οδηγούν σε τέλμα τον ουκρανικό στρατό. Στα βόρεια, μάλιστα, οι ρωσικές δυνάμεις έχουν περάσει σε επιθετικές κινήσεις, κατορθώνοντας να πλησιάσουν τη σημαντική πόλη του Κουπιάνσκ. Αναλυτές εκτιμούν πως πλησιάζει η ώρα της γενικής ρωσικής αντεπίθεσης. Παρά το γεγονός ότι πράγματι η Ρωσία συσσωρεύει σημαντικές εφεδρείες και παράλληλα υπάρχουν στοιχεία αποδιοργάνωσης σε τμήματα του ουκρανικού στρατού, μια αντεπίθεση γενικά (όπως έδειξαν και οι αποτυχίες μετά την 22η Φεβρουαρίου του ’22) δεν αποτελεί μια εύκολη υπόθεση. Ως εκ τούτου, δεν φαίνεται αυτή να πραγματοποιείται (αν είναι στα σχέδια να γίνει) σύντομα, ενώ και το φθινόπωρο της λάσπης των ουκρανικών στεπών που πλησιάζει λειτουργεί μάλλον αποθαρρυντικά για κάτι τέτοιο. Ίδωμεν.
Τα ενεργά μέτωπα πέριξ της Ουκρανίας
Τόσο βορειοδυτικά όσο και νοτιοδυτικά της Ουκρανίας, παραμένουν ενεργά τα πολιτικά-διπλωματικά μέτωπα που έχουν ανοιχτεί. Το ένα αφορά την Πολωνία, τη Λιθουανία και τη Λευκορωσία και έχει στο κέντρο της τον «διάδρομο Suwalki». Η πολωνική κυβέρνηση συγκεντρώνει προκλητικά και συνεχώς στρατεύματα στα σύνορα με τη Λευκορωσία, απαιτώντας όμως να φύγουν οι μισθοφόροι της Βάγκνερ από τη Λευκορωσία, τμήμα των οποίων σταθμεύουν εκεί μετά την πρόσφατη «εκστρατεία» του Πριγκόζιν. Δεν περνάει εβδομάδα που να μην διακινούνται σενάρια εκατέρωθεν για προετοιμασία επίθεσης, ενώ έχουμε σχεδόν καθημερινές καταγγελίες και των δύο πλευρών για παραβιάσεις των συνόρων. Η Ρωσία και ο Πούτιν έχουν προειδοποιήσει την πολωνική κυβέρνηση για την βοήθεια που δίνει στην Ουκρανία, ενώ την απείλησαν ανοιχτά σε περίπτωση που αυτή στείλει στρατιώτες της να αναπτυχθούν στη δυτική Ουκρανία.
Στα νοτιοδυτικά, στην περιοχή που περιλαμβάνει τη Ρουμανία, τη Μολδαβία και την υπό ρωσικό έλεγχο Υπερδνειστερία, το τελευταίο διάστημα επικρατεί μια σχετική ηρεμία. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι δεν υπάρχουν εξελίξεις. Η Μολδαβία, παρά την ύπαρξη στο εσωτερικό της μιας ισχυρής φιλορώσικης αντιπολίτευσης, κινείται ολοταχώς στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ, ενώ η κυβέρνησή της δείχνει διατεθειμένη να τυχοδιωκτίσει, προκειμένου να δώσει διαπιστευτήρια στα υπερατλαντικά αφεντικά της.
…και πιο νότια
Η αστική τάξη της χώρας με την κυβέρνηση της ΝΔ υποδέχεται μετά από μυστική συνεννόηση το ενεργούμενο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, Ζελένσκι στην Αθήνα, δείχνοντας πόσο καλός υποτακτικός είναι απέναντι στους αμερικανοΝΑΤΟϊκούς. Έχει μετατρέψει τη χώρα σε μια απέραντη βάση των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, παραδίδει τα λιμάνια της χώρας για να μεταφέρονται στρατιώτες και οπλισμός στην ανατολική Ευρώπη και στην Ουκρανία. Χαίρεται που το αμερικανικό Κογκρέσο ψηφίζει νόμο που επιτρέπει τη δημιουργία βάσεων στα νησιά. Έτσι ευθυγραμμίζεται πλήρως με την Ουάσιγκτον στον άγριο ανταγωνισμό της με τη Μόσχα, αναβαθμίζοντας συνεχώς τους κινδύνους για τη χώρα και τον λαό μας.
