Την περασμένη εβδομάδα ο Μητσοτάκης και στη συνέχεια οι υπουργοί της κυβέρνησης της ΝΔ προχώρησαν σε μια σειρά εξαγγελιών για επιδόματα σε συνταξιούχους που δεν θα πάρουν την «αύξηση» στις συντάξεις, για επιδόματα επικινδυνότητας σε κάποιους εργαζόμενους στην περίθαλψη και στην Πυροσβεστική, ρύθμιση κάποιων χρεών στην εφορία, επίσης ανακοίνωσε αυξήσεις στα σώματα ασφαλείας και τους στρατιωτικούς από το 2024, ενώ ξεκίνησε και η παροχή των κουπονιών για αγορά τροφίμων (μάρκετ pass).
Ενώ η ακρίβεια καλπάζει και γονατίζει τις λαϊκές οικογένειες και ταυτόχρονα ο Άρειος Πάγος ανάβει το «πράσινο φως» για εκατοντάδες χιλιάδες πλειστηριασμούς που θα φέρουν τη μεγαλύτερη αναδιανομή ιδιοκτησίας για την κατοικία στη χώρα υπέρ του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου, ο Μητσοτάκης και η κυβέρνηση της ΝΔ μοιράζουν κάποια προεκλογικά ψίχουλα θεωρώντας ότι έτσι μπορούν να εξωραΐσουν την αντιλαϊκή τους διακυβέρνηση και να κερδίσουν κάποιες ψήφους στις επερχόμενες εκλογές.
Είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των αστικών πολιτικών κομμάτων, παλιών και νέων, να προχωρούν σε προεκλογικές «παροχές» ενώ όλη η θητεία τους χαρακτηρίζεται από μία ανελέητη επίθεση στη ζωή και τα δικαιώματα του εργαζόμενου λαού. Την ίδια «στρατηγική» έχουν ακολουθήσει τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογές όσο και το ΠΑΣΟΚ παλιότερα, ελπίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα αποκτήσουν ερείσματα στο λαό και θα τον πείσουν για τον δήθεν φιλολαϊκό χαρακτήρα τους.
Σε όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησης της ΝΔ ήταν μόνιμη η απάντηση απέναντι σε κάθε αίτημα διεκδίκησης του εργαζόμενου λαού ότι «δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα» και πρέπει να γίνει «υπεύθυνη διαχείριση» για να μην υπάρξει «δημοσιονομικός εκτροχιασμός». Βέβαια, για το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο τα λεφτόδεντρα κάρπιζαν συνέχεια τόσο με άμεσες επιδοτήσεις όσο και με δάνεια και κάθε είδους άλλες παροχές. Και βέβαια τα λεφτόδεντρα καρπίζουν για να χρηματοδοτήσουν τους στρατιωτικούς – πολεμικούς εξοπλισμούς που επιβάλλουν οι ιμπεριαλιστές κυρίαρχοι αλλά και ο αντιδραστικός ανταγωνισμός των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας.
Η πολιτική «όλα στο κεφάλαιο» και «όλα για το κεφάλαιο» είναι η κινούσα δύναμη για κάθε αστική διακυβέρνηση και ιδιαίτερα για τον πιο συνεπή εκφραστή αυτής της πολιτικής, τη ΝΔ. Και σήμερα που η καπιταλιστική ακρίβεια καλπάζει και ληστεύει τον εργαζόμενο λαό, ενώ ταυτόχρονα τα κέρδη του κεφαλαίου αυξάνονται στα ύψη, έρχεται ο Μητσοτάκης να δικαιολογήσει την κατάσταση σαν «εισαγόμενη» και αποτέλεσμα του «πολέμου του Πούτιν», προσπαθώντας έτσι να συγκαλύψει το βάρβαρο χαρακτήρα του εκμεταλλευτικού συστήματος και τον εξαρτημένο χαρακτήρα της ντόπιας καπιταλιστικής οικονομίας.
Τα προεκλογικά ψίχουλα στους «ευάλωτους» έχουν, πέρα από τις εκλογικές επιδιώξεις, και έναν συγκεκριμένο ταξικό στόχο, να «εκπαιδεύσουν» και να κρατήσουν τον κόσμο της δουλειάς, εργαζόμενους, άνεργους, συνταξιούχους, επαγγελματίες, δέσμιους, με τα χέρια απλωμένα για μια βοήθεια επιβίωσης. Καθηλωμένους στο περιθώριο, χωρίς οργάνωση, διεκδικήσεις και αγωνιστικές κινητοποιήσεις, αλλά σε μια συνεχή αναμονή για κάποιο βοήθημα.
Η επιδοματική πολιτική δεν είναι δεσμευτική για τις αστικές κυβερνήσεις, την ακολουθούν όποτε εκτιμούν ότι συμφέρει το σύστημα για να εκτονώσει τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση. Ταυτόχρονα αποτελεί και μια πολιτική την οποία προωθεί και η ΕΕ και όλα τα επιδόματα-ψίχουλα δίνονται με την έγκρισή της.
Ο Μητσοτάκης και η ΝΔ προχωρούν στην ανακοίνωση των προεκλογικών ψίχουλων λέγοντας ότι έχει μεγαλώσει ο «δημοσιονομικός χώρος» και έτσι έχουν τη δυνατότητα να «δώσουν». Στην πραγματικότητα, αυτό που έχει μεγαλώσει είναι η φοροληστεία που υφίσταται ο εργαζόμενος λαός κυρίως μέσα από την έμμεση φορολογία (ΦΠΑ και ΕΦΚ) η οποία εκτοξεύει συνεχώς τα φορολογικά έσοδα και από αυτά «δίνουν» ένα πολύ μικρό μέρος. Ουσιαστικά δηλαδή κάνουν επιδοματική πολιτική με αυτά που έχουν ληστέψει, με τους φόρους, από το λαό. Και ακριβώς την ίδια πολιτική και την ίδια επιχειρηματολογία περί «δημοσιονομικού χώρου» είχε ακολουθήσει και ο ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο της δικής του διακυβέρνησης και ιδιαίτερα την προεκλογική περίοδο του 2019.
Τη σημερινή περίοδο οι «παροχές» Μητσοτάκη έρχονται να παίξουν ακόμα έναν ρόλο, να λειτουργήσουν σαν προπέτασμα καπνού για την πολιτική που θα εφαρμοστεί την επομένη των εκλογών και ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι στη διακυβέρνηση. Η πολιτική της κλιμάκωσης της επίθεσης στη ζωή, το εισόδημα και τα δικαιώματα του λαού αποτελεί «μονόδρομο» για το καπιταλιστικό – ιμπεριαλιστικό σύστημα τόσο σε διεθνές επίπεδο όσο και στη χώρα μας. Παρά την κερδοφορία σημαντικών κλάδων της παγκόσμιας και τοπικής καπιταλιστικής οικονομίας, η κρίση και τα αδιέξοδα του συστήματος είναι πλέον μόνιμα και ιδιαίτερα για την εξαρτημένη ντόπια άρχουσα τάξη επείγοντα. Το φόρτωμα των βαρών της κρίσης στις πλάτες του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας όχι μόνο δεν θα ανακοπεί αλλά θα συνεχίσει ακόμα πιο αντιλαϊκά , ακόμα πιο βάρβαρα.
Μπορεί η επιδοματική πολιτική, τα προεκλογικά ψίχουλα, να επηρεάσουν τον εργαζόμενο λαό τόσο μπροστά στις εκλογές όσο και στη γενικότερη πολιτική στάση του απέναντι στις αστικές πολιτικές δυνάμεις – διαχειριστές του συστήματος; Δεν πρέπει να υποτιμάμε το κριτήριο του λαού, γνωρίζει πολύ καλά τους στόχους και τις επιδιώξεις αυτών των «παροχών», το συμπύκνωσε με τον καλύτερο τρόπο ο συνταξιούχος που ρωτήθηκε για το «καλάθι του νοικοκυριού» και έδωσε τη γνωστή απάντηση περί «καπαμά». Το ζήτημα είναι ότι, καθηλωμένος όπως είναι σήμερα, με ευθύνη όλων αυτών που βγάζουν ταξικές κορόνες αλλά στην πράξη υποτάσσονται στην αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης, είτε αναζητάει κάποιον «σωτήρα» για να τον βγάλει από την κόλαση που ζει είτε περιθωριοποιείται και αναζητάει ατομικές λύσεις. Και στις δύο περιπτώσεις, κερδισμένο βγαίνει το εκμεταλλευτικό σύστημα και χαμένος ο λαός. Από την άλλη μεριά, όμως, υπάρχει και ο δρόμος της οργάνωσης, του αγώνα, της αντίστασης και της διεκδίκησης, που μένει ανοιχτός. Τον κρατάνε ανοικτό όλες οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εργαζόμενων, από την Cosco και την E-food μέχρι τους εκπαιδευτικούς και τους ηρωικούς απεργούς εργάτες στη «Μαλαματίνα».
