Μέσα από μια συνέντευξη στην εφημερίδα «Ελευθερία» της Λάρισας, ο γ.γ. του ΚΚΕ τοποθετήθηκε για ένα σύνολο ζητημάτων. Αν κάτι έμεινε σαν ρεζουμέ απ’ όλα όσα αναφέρθηκε -παραμερίζοντας τις λεκτικές ακροβασίες που μπερδεύουν μέσα στις προτάσεις καλέσματα για συμμετοχή σε αγώνες και τις εκλογές-, αυτό ήταν ο τόνος προετοιμασίας του ΚΚΕ για τις μάχες της κάλπης που έρχονται.
Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, ας εξηγηθούμε έστω και συνοπτικά. Για το ζήτημα της «ενέργειας», η άμεση πρόταση του ΚΚΕ είναι η σύγκρουση με την πολιτική της «πράσινης μετάβασης» και την «απολιγνιτοποίηση», η κατάργηση φόρων, η απόσυρση απ’ τις κυρώσεις της ΕΕ κτλ. Για την ακρίβεια, η πρόταση είναι «ουσιαστικές αυξήσεις και κατάργηση ΦΠΑ στα βασικά αγαθά». Για τις υποκλοπές, έχουν ήδη καταθέσει αίτημα για σύγκληση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας. Για τον πόλεμο και τις βάσεις, «να δυναμώσει η πάλη για την απεμπλοκή της χώρας από πολεμικούς σχεδιασμούς,… το κλείσιμο των βάσεων» κ.λπ.
Δε θα σταθούμε στο μπρεζνιεφικού τύπου πρόγραμμα. Αν κάτι αποπνέουν όλες αυτές οι προτάσεις, αυτό είναι μια κατεύθυνση συμμόρφωσης της αντιλαϊκής πολιτικής και του κράτους με μια σειρά από προτάσεις κοινοβουλευτικού προσανατολισμού. Μα το ΚΚΕ μιλάει για ριζική ανατροπή της εξουσίας, θα έλεγε κάποιος. Πώς στηρίζεται η παραπάνω κατηγορία;
Επειδή, όμως, τα ζητήματα δεν είναι λεκτικά και οι ανατροπές στις εξουσίες κρίνονται στην ταξική πάλη, να δούμε δυο μόνο κεντρικά σημεία της σημερινής κατάστασης. Απαιτείται ή όχι συγκρότηση των λαϊκών δυνάμεων στην κατεύθυνση να αντισταθούν αποτελεσματικά στην ολομέτωπη επίθεση, να διεκδικήσουν όρους βελτίωσης της ζωή τους; Αν ναι, τότε το ΚΚΕ πρέπει να απαντήσει στο γιατί σέρνεται πίσω απ’ τη ΓΣΕΕ, ειδικά τώρα μετά από την εκδήλωση αγωνιστικών διαθέσεων του λαού. Γιατί δεν παίρνει καμιά πρωτοβουλία στο επίπεδο της βάσης των εργαζομένων, γιατί δεν κινείται για πραγματική κλιμάκωση. Γιατί πραγματικές αυξήσεις δεν γίνονται χωρίς πραγματικές συνελεύσεις και πραγματικές απεργίες. Κλιμάκωση απεργίας με συλλαλητήρια και παράλληλα προτάσεις για νόμους στη Βουλή δεν είναι κλιμάκωση. Εκλογική εξαργύρωση είναι.
Δεύτερον, η σημερινή εμπλοκή της χώρας σε έναν πόλεμο που κρίνεται σε μια κλωστή με βάση την ισορροπία τρόμου των πυρηνικών, μπορεί να σταματήσει χωρίς την ενεργοποίηση αντιπολεμικού αντιιμπεριαλιστικού μαζικού κινήματος; Πόσο μάλλον το ξεπέταγμα των ιμπεριαλιστών μαζί με τις βάσεις τους από μια χώρα εξαρτημένη όπως η Ελλάδα; Αν ναι, τότε γιατί μπροστά σ’ αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση δεν έχει υπάρξει καμία σοβαρή ανάληψη πρωτοβουλίας εδώ και μήνες σ’ αυτή την κατεύθυνση απ’ το ΚΚΕ;
Είναι εντελώς ανέξοδο για τον κύριο Κουτσούμπα να πασπαλίζει την τοποθέτησή του με λίγο συμμετοχή στους αγώνες, στο κίνημα, ακριβώς γιατί το ΠΑΜΕ-ΚΚΕ δεν είναι εξωτερικός παρατηρητής. Όταν βάζει το χέρι του για να κλείνουν οι αγώνες, για να στρέφονται στην κοινοβουλευτική μάχη, τότε απλά το κάνει για να διατηρεί την «αγωνιστική» αναφορά του. Όπως κάθε ρεφορμιστική δύναμη, που χρησιμοποιεί το κίνημα για υπηρετήσει το κόμμα και όχι το αντίστροφο.
Ας επιστρέψουμε στη συνέντευξη προς επιβεβαίωση των παραπάνω ισχυρισμών μας. Στο κλείσιμό του ο Κουτσούμπας θέτει: «Σήμερα η ανησυχία και ο προβληματισμός δεν μπορεί να είναι η αναμονή για το πότε ο κ. Μητσοτάκης θα ανακοινώσει την ημερομηνία των εκλογών, αλλά συμμετοχή στους αγώνες, στο κίνημα, σε όλες τις μάχες με το ΚΚΕ για να γίνει ο λαός ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων. Άλλωστε είμαστε ήδη σε προεκλογική περίοδο».
Τι και αν ακόμα δεν προκηρύχτηκαν οι εκλογές απ’ τον Μητσοτάκη; Το ΚΚΕ δεν μπορεί άλλο να κρατηθεί. Ειδικά όταν λαμβάνει το σήμα ότι «μυρίζει εκλογές»…
