Η μαζική έκφραση αλληλεγγύης και στήριξης σ’ έναν μεγάλο απεργιακό αγώνα, όπως αυτός που βρίσκεται σ’ εξέλιξη στη «Μαλαματίνα», είναι ιδιαίτερα κρίσιμο ζήτημα. Πόσο μάλλον, όταν ο αγώνας αυτός χτυπιέται με κάθε τρόπο απ’ την εργοδοσία, με την απροκάλυπτη στήριξη της κυβέρνησης. Εδώ και δύο μήνες, οι απεργοί στη «Μαλαματίνα», παρά τους εκβιασμούς και τις πιέσεις που δέχονται, επιμένουν στο δρόμο της απεργίας και χάνουν τα μεροκάματά τους γιατί ξέρουν ότι ο αγώνας τους είναι δίκαιος και πρέπει να νικήσει. Ένας τέτοιος αγώνας, λοιπόν, χρειάζεται τόσο την πολιτική στήριξη και έκφραση αλληλεγγύης στο δρόμο, όσο και την οικονομική ενίσχυση. Μ’ αυτό το σκεπτικό και προσπαθώντας ν’ αναδείξει την σημασία του εργατικού αυτού αγώνα, συγκροτήθηκε στην Αθήνα η σχετική «Πρωτοβουλία Σωματείων και Συλλογικοτήτων», στην οποία συμμετέχει και η Ταξική Πορεία. Απ’ τη μέχρι τώρα δράση της Πρωτοβουλίας, το σημαντικότερο συμπέρασμα που έχει βγει είναι ότι το ένστικτο της ταξικής αλληλεγγύης υπάρχει σε πλατιές λαϊκές κι εργατικές μάζες. Φυσικά, στο φόντο του αρνητικού ταξικού συσχετισμού, αλλά και πάλι, η διάθεση ενός κόσμου να στηρίξει τον αγώνα των απεργών εκφράστηκε έντονα.
Ιδιαίτερα στο γλέντι οικονομικής ενίσχυσης που διοργάνωσε η Πρωτοβουλία, το Σάββατο 8/10, στην Πλατεία Πρωτομαγιάς, εκατοντάδες νεολαίοι κι εργαζόμενοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και θέλησαν να εκφράσουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στον αγώνα στη «Μαλαματίνα», με αποτέλεσμα να συγκεντρωθεί ένα αρκετά μεγάλο χρηματικό ποσό, το οποίο δόθηκε στους απεργούς. Λιγότερο μαζική ήταν η συγκέντρωση αλληλεγγύης που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 10/10, στην πλ. Κοραή, χωρίς αυτό ν’ αναιρεί τη σημασία της. Μπροστά στην κρισιμότητα των εξελίξεων που δρομολογούνται απ’ την εργοδοσία στη «Μαλαματίνα» όμως, και τις τεράστιες πιέσεις που δέχονται οι απεργοί, χρειάζεται πολιτική ερμηνεία στην επίμονη άρνηση μιας σειράς δυνάμεων να συμμετέχουν, πόσο μάλλον να κινητοποιήσουν κόσμο, στα πλαίσια αυτών των συγκεντρώσεων και με δεδομένη την ανυπαρξία άλλων κινήσεων έκφρασης αλληλεγγύης στο δρόμο.
Όσον αφορά το ΠΑΜΕ, η απροθυμία του ν’ ανοίξει κεντρικά το ζήτημα της απεργίας είναι εκκωφαντική. Δεν βλέπει η ηγεσία του ΠΑΜΕ την ανάγκη να υπάρξει πλατιά έκφραση αλληλεγγύης στον αγώνα, προκειμένου αυτός να δυναμώσει; Κι αν όχι, πού αλλού θα βρουν στήριξη οι απεργοί για να κοντράρουν το μένος με το οποίο τους επιτίθεται η εργοδοσία κι η κυβέρνηση; Για να είμαστε ειλικρινείς, η στάση του ΠΑΜΕ στη συγκεκριμένη περίπτωση, όπως και σε μια σειρά άλλες, αποτελεί έκφραση της απροθυμίας που διακατέχει την ηγεσία του να κοντραριστεί με την κυβερνητική πολιτική, συνολικά. Η αγωνιστική φασαρία που κάνει, καμία σχέση δεν έχει με τις πραγματικές διαθέσεις του. Αυτή δεν είναι η μόνη προβληματική που έχει αναδειχθεί, όμως. Η αντίληψη μιας σειράς δυνάμεων μπαίνει τροχοπέδη στην προσπάθεια να λειτουργήσει η κοινή δράση και να υπάρξει κινητοποίηση κόσμου. Η αδιαφορία ή ακόμη κι η σκόπιμη υποτίμηση πρωτοβουλιών που δεν «φέρουν τη δική τους σφραγίδα» οφείλεται στο γεγονός ότι οι δυνάμεις αυτές λειτουργούν μικροκομματικά. Επιπλέον, η διεκπεραιωτική αντίληψη που έχουν, δεν τους επιτρέπει να κινηθούν έξω απ’ τον προγραμματισμό που οι ίδιες έχουν κάνει για το επόμενο διάστημα, ακόμη και την ώρα που διακυβεύεται η συνέχιση ενός αγώνα με τέτοια βαρύτητα.
Όσο μας αφορά, θεωρούμε ότι ο απεργιακός αγώνας που βρίσκεται σε εξέλιξη στη «Μαλαματίνα» είναι αγώνας με πολύ μεγάλη σημασία. Είναι πράγματι ένας αγώνας που αφορά ολόκληρη την εργατική τάξη και ως τέτοιος θα πρέπει να στηριχτεί. Γι’ αυτό και η όσο το δυνατό μαζικότερη έκφραση αλληλεγγύης αποτελεί καθήκον για κάθε πολιτική δύναμη. Σ’ αυτή την κατεύθυνση θα συνεχίσουμε να επιμένουμε, και μέσα απ’ τη δράση μας στην «Πρωτοβουλία Σωματείων και Συλλογικοτήτων», επιδιώκοντας να στηρίξουμε με όποιον τρόπο επιβάλλει η αναγκαιότητα του αγώνα που συνεχίζουν να δίνουν οι απεργοί στη «Μαλαματίνα».
