«Χιονίζει» στην εκπαίδευση, ΟΛΜΕ/ΔΟΕ, ΕΛΜΕ/ΣΕΠΕ σε βαθιά νάρκη
Η πολιτική και η τακτική των παρατάξεων - Η αγωνιστική κατεύθυνση της πρότασης των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών
Η σχολική χρονιά ξεκίνησε με την κυβέρνηση αγριεμένη κι αποφασισμένη να θεσμοθετήσει το σύνολο της αντιδραστικής πολιτικής της. Στο τέλος της θητείας της, θέλει όσο γίνεται πιο μεγάλο μέρος των νόμων που ψήφισε στην εκπαίδευση να αρχίσουν να εφαρμόζονται. Με καταιγισμό μέτρων υποδέχτηκε τους εκπαιδευτικούς. Όλο το πακέτο της αξιολόγησης (ατομική και αυτοαξιολόγηση σχολείων), μέντορες, σχολικοί συντονιστές, παιδαγωγικοί σύμβουλοι, διευρυμένο ολοήμερο, σχολικοί μαθητικοί όμιλοι, εκπαιδευτικοί όμιλοι με απλήρωτη απογευματινή εργασία, ηλεκτρονικός φάκελος εκπαιδευτικών, μετατρέπουν τη δουλειά τους σε ζούγκλα.
Οι πιέσεις που δέχονται οι εκπαιδευτικοί για να δεχτούν να γίνουν μέντορες και σχολικοί συντονιστές για να ρουφιανεύουν τους συναδέλφους τους είναι αφόρητες. Όπως όλοι οι εργαζόμενοι, δεν μπορούν να βγάλουν τον μήνα με τον μισθό που παίρνουν. Το κλίμα είναι περίεργο και αντιφατικό. Η σιωπή και η αδράνεια δίνουν την εντύπωση αφασίας και συμβιβασμού. Προβάλλεται ο καριερισμός των στελεχών και δίνεται η εντύπωση πως είναι κυρίαρχη τάση στον κλάδο. Στην πραγματικότητα, η οργή και η αγανάκτηση εναλλάσσονται με την απαισιοδοξία και την αδυναμία. Άλλωστε, η συνδικαλιστική ηγεσία κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να μείνουν οι εκπαιδευτικοί περιορισμένοι στα σχολεία.
Οι δύο εκπαιδευτικές ομοσπονδίες, ΟΛΜΕ και ΔΟΕ, ξεχωρίζουν για τους πρωτότυπους τρόπους που χρησιμοποιούν για να ξεπουλήσουν τους αγώνες που ξεσπούν στην εκπαίδευση. Αυτή τη φορά έχουν κόψει τις πρωτοτυπίες και κινούνται κυνικά και προκλητικά. Με διαφορετικές τακτικές πετυχαίνουν το ίδιο αποτέλεσμα: να επιβάλλουν σιγή και αδράνεια. Καμιά από τις δύο δεν θίγει καν στις ανακοινώσεις της το βασικό πρόβλημα του λαού και φυσικά των εκπαιδευτικών, την ακρίβεια. Η κυβέρνηση και οι υπουργοί σε καθημερινή βάση απειλούν όποιον αντιστέκεται πως δεν θα βγάλει τον χειμώνα και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν έχουν τίποτα να πουν!
Η ΟΛΜΕ στο τελευταίο της συνέδριο τάχθηκε ανοιχτά υπέρ της αξιολόγησης. Στην τελευταία της απόφαση, με τον αγιασμό στα σχολεία, αποφάνθηκε πως δεν συντρέχει λόγος να διαταραχτεί η ομαλή πορεία υλοποίησης των κυβερνητικών αντιδραστικών μέτρων και σύστησε στους εκπαιδευτικούς να διαμαρτύρονται όταν δέχονται πιέσεις!
Η ΔΟΕ πήρε απόφαση για απεργία-αποχή από την ατομική αξιολόγηση. Συγκεκριμένα, κάλεσε τους εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας να μην συμμετέχουν στην αξιολόγηση ως μέντορες και ως ενδοσχολικοί συντονιστές. Έστειλε την απόφαση στα πρωτοβάθμια σωματεία και δεν κάνει, ούτε σχεδιάζει να κάνει τίποτα κινηματικό. Οι εκπαιδευτικοί καλούνται μέσω μέιλ να ανατρέψουν σημαντικές πλευρές της αξιολόγησης! Επειδή δεν θέλει να βγει κάτι άλλο, φροντίζει, όπως η ΟΛΜΕ, να μην γίνουν γενικές συνελεύσεις και ολομέλεια προέδρων.
Τα πρωτοβάθμια σωματεία, ΣΕΠΕ και ΕΛΜΕ, έχουν μετατραπεί σε γραμματοκομιστές των δύο ομοσπονδιών. Καμία πρωτοβουλία δεν παίρνουν για να σπάσει ο φαύλος κύκλος της αδράνειας. Όπου καλούν συνελεύσεις δεν τις παλεύουν για να έχουν μαζικότητα ή τις σπρώχνουν προς τα τέλη του Σεπτέμβρη με αρχές Οκτώβρη, όταν θα έχει περάσει σημαντικό κομμάτι των κυβερνητικών μέτρων.
Πρωτεργάτες όλων αυτών οι τρεις παρατάξεις των κομμάτων εξουσίας, που είναι και κυρίαρχες, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Δεν υποκρίνονται πια. Τάσσονται ανοιχτά υπέρ της αξιολόγησης και των άλλων «καινοτόμων» μέτρων που κάνουν κόλαση τη δουλειά των εκπαιδευτικών. Κι εδώ οι ταχύτητες διαφέρουν, αλλά η ουσία είναι η ίδια.
Το ΠΑΜΕ προσπαθεί να κρυφτεί, αλλά δεν έχει τόσο χοντρό δάχτυλο! Βασικά κρύβεται πίσω από την προκλητική στάση των κυρίαρχων και την αδυναμία των υπόλοιπων, κυρίως των Παρεμβάσεων. Η κινηματική απραξία το βολεύει, γι’ αυτό δεν παίρνει καμιά πρωτοβουλία να σπάσει η αδράνεια. Υπηρετεί τον στόχο του κομματικού του φορέα, να κεφαλαιοποιήσει κάθε δράση των εργαζόμενων σε κάθε είδους κάλπη. Στην πρωτοβάθμια πέρσι κινήθηκε πίσω από τις αποφάσεις του ΔΣ της ομοσπονδίας και στήριξε τα ενιαία κείμενα. Στη δευτεροβάθμια, που η ΟΛΜΕ δεν εισηγήθηκε καμιά δράση, τα πρότεινε στις ΕΛΜΕ. Στα σωματεία που ελέγχει δεν καλεί γενικές συνελεύσεις. Καλεί σε συγκεντρώσεις ομάδες σχολείων οι οποίες δεν μπορούν να πάρουν αποφάσεις. Πουλάει εκδούλευση στους νεοδιόριστους και αναπληρωτές, βοηθώντας, τάχα, όσους δεν μπορούν να βρουν σπίτι. Εισάγει πια ως μέσο πάλης τη διαπραγμάτευση των σωματείων με την κυβέρνηση!
Οι Παρεμβάσεις στη δευτεροβάθμια δείχνουν παντελώς αδύναμες να παρέμβουν στα πράγματα ή να πάρουν πρωτοβουλίες. Στην πρωτοβάθμια εμφανίζονται με δύο πρόσωπα: Οι μισές στηρίζουν τα ενιαία κείμενα και οι άλλες μισές τα καταγγέλλουν. Δεν μπορούν να στηρίξουν ούτε τις αποφάσεις στις οποίες κυριαρχεί η άποψή τους.
Η συνδικαλιστική ηγεσία δεν μπορεί και δεν θέλει να κοντραριστεί με την κυβερνητική πολιτική. Αποφεύγουν κάθε δράση που συγκροτεί τον κλάδο όλοι όσοι στηρίζουν την κυβέρνηση και όσοι φοβούνται πως δεν θα ευνοηθούν από τους αγώνες. Δεν θέλουν γενικές συνελεύσεις, δεν θέλουν απεργίες και διαδηλώσεις.
Οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών παρεμβαίνουν σε αυτό το κλίμα με όλες τους τις δυνάμεις Όχι γιατί πρέπει μόνο να αντιμετωπιστούν οι αδυναμίες, αλλά κυρίως γιατί αναγνωρίζουν τις δυνατότητες. Θέτουν ως στόχο του κινήματος την οργάνωση κεντρικού απεργιακού αγώνα, που θα συγκρουστεί με τον αντίπαλο και θα διεκδικήσει δικαιώματα. Μπορεί οι νιφάδες του χιονιού να έχουν πέσει ήδη στα σχολεία, αλλά το καζάνι της οργής βράζει.
