Δεν περνάει μέρα που να μην έρχονται στην επικαιρότητα σε πολιτικό, διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο ενέργειες και κινήσεις τόσο των δύο κυβερνήσεων Ελλάδας και Τουρκίας όσο και των “ισχυρών συμμάχων” που καθορίζουν το πλαίσιό τους. Όσο πλησιάζει η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη στις 29-30 Ιούνη, τα επιτελεία έχουν πάρει φωτιά. Από ελληνικής πλευράς υπάρχει προσμονή κατανόησης των ελληνικών θέσεων μέσα από τη γραμμή της “διεθνοποίησής” τους και επιδίωξη καταδίκης της “τουρκικής προκλητικότητας”. Από τουρκικής πλευράς διακηρύσσονται τα “νόμιμα δικαιώματα της Τουρκίας σε Αιγαίο και Μεσόγειο για τα οποία η Άγκυρα δεν θα συμβιβαστεί”, βάλλονται οι μαξιμαλιστικές βλέψεις της Αθήνας και η διπλωματία εναλλάσσεται με κινήσεις “στο πεδίο”.
Την Τρίτη 14/6 έλαβε χώρα Σύσκεψη στο Βερολίνο με τη συμμετοχή ανώτατων κυβερνητικών αξιωματούχων από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τη Βρετανία και την Τουρκία. Η κάμψη των αντιρρήσεων της Τουρκίας για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ με τη συμμετοχή Σουηδίας και Φιλανδίας ήταν το ένα από τα θέματα που συζητήθηκαν, ενώ, μέσα από επίσημη ανακοίνωση της τουρκικής Προεδρίας φαίνεται πως ζητήθηκε να πέσουν οι τόνοι της αντιπαράθεσης των δύο πλευρών του Αιγαίου αναφορικά με τα συμφέροντα στο πέλαγος και την ανατολική Μεσόγειο. Αμέσως μετά ακολούθησε μπαράζ δηλώσεων τόσο από γερμανικής όσο κι από νατοϊκής πλευράς με στόχο την άμβλυνση της ρητορικής και των ενεργειών που δυναμιτίζουν το συμμαχικό κλίμα. Οι πρόσφατες “ξεκάθαρες καταδίκες” της τουρκικής συμπεριφοράς από το State Department και τον εκπρόσωπο της Κομισιόν αλλά και της γερμανικής καγκελαρίας έτυχαν θερμής υποδοχής από αστικής πλευράς στη χώρα μας.
Οι υπερπτήσεις πάνω από τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, ωστόσο, καλά κρατούν παράλληλα με την αναζωπύρωση του προσφυγικού-μεταναστευτικού. Οι απανωτές επισκέψεις κυβερνητικών και στρατιωτικών στελεχών από ελληνικής πλευράς στα ακριτικά νησιά ρίχνουν κι άλλο λάδι στη φωτιά. Το Κυπριακό σιγοκαίει. Η νέα εκατέρωθεν εξοπλιστική κούρσα επίσης ξεκίνησε. Ένα φανερό blame game κι απ’ τις δυο πλευρές βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Όλοι “επιζητούν” το διάλογο, αλλά παράλληλα ενισχύουν τις ένοπλες δυνάμεις τους. Μια φαινομενική διγλωσσία μεταξύ του Ερντογάν που λέει πως δεν συνομιλεί με ανέντιμους έλληνες πολιτικούς και του Ακάρ που δηλώνει ότι οι αντιθέσεις μπορούν να γίνουν αντικείμενο της διπλωματίας όσον αφορά τη δυνατότητα απευθείας συνομιλιών αντιπροσωπειών των δύο πλευρών μάλλον εντάσσεται στο πλαίσιο της τακτικής της Τουρκίας. Ο τελευταίος αντάλλαξε ολιγόλεπτη συνομιλία με τον ομόλογό του Παναγιωτόπουλο στο περιθώριο συνόδου των υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ, την ώρα που Δένδιας και Τσαβούσογλου αντάλλαξαν χειραψία σε ανάλογη των ΥΠΕΞ.
Το μεγάλο “αγκάθι”, πάντως, ακούει στο όνομα Στόλτενμπεργκ. Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ έχει μπει για τα καλά στο στόχαστρο της κριτικής από ελληνικής πλευράς, καθώς οι διαχρονικές, θα λέγαμε, δηλώσεις του εκλαμβάνονται ως ανοιχτή στήριξη στην Άγκυρα. Κι επειδή κανείς δεν είναι αφελής να πιστεύει ότι ο συγκεκριμένος αξιωματούχος της δολοφονικής μηχανής ασκεί ΙΧ πολιτική, επιχειρείται να του δοθεί μια κάποια “κόσμια” διπλωματική απάντηση μέσω ενός υπέργηρου διπλωμάτη και πολιτικού της καραμανλικής “φρουράς” που το 2006 δήλωσε δημόσια ότι αποχωρεί απ’ τον δημόσιο βίο! Ο Πέτρος Μολυβιάτης έδωσε στη δημοσιότητα ανοιχτή επιστολή του προς τον γ.γ. του ΝΑΤΟ, ασκώντας του κριτική για ίσες αποστάσεις ανάμεσα σε θύτη και θύμα (Τουρκία και Ελλάδα) και ζητώντας του τουλάχιστον ώς τη λήξη της παραταθείσας θητείας του να… σιωπήσει! Πράγματι, μια όχι και τόσο διπλωματική προτροπή.
Είναι φανερή η ανησυχία της ντόπιας άρχουσας τάξης και όλου του αστικού πολιτικού προσωπικού για το τι τους ξημερώνει. Οι επανεμφανίσεις Καραμανλή και Σαμαρά με επίκεντρο τις ελληνοτουρκικές διαφορές και τους χειρισμούς της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η εθνικιστική και σοβινιστική ρητορική που παίρνει και δίνει, η συστράτευση ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ στην “εθνική” γραμμή, η φασιστικοποίηση και στρατιωτικοποίηση της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, ακόμη και η σύμπλευση του ΚΚΕ στο αφήγημα της “επιθετικής” Τουρκίας και της “αμυνόμενης” και “ενδοτικής” Ελλάδας είναι σημάδια των μεγάλων αντιλαϊκών συμφερόντων που διακυβεύονται και από ελληνικής και από τουρκικής πλευράς. Καθόλου τυχαία δεν είναι και τα σενάρια που διακινούνται, περισσότερο ως πίεση προς την κυβέρνηση, για το ενδεχόμενο μιας “Μαδρίτης Νο 2”. Σύμφωνα με αυτά που εμφανίζονται ως διαρρέουσες πληροφορίες, οι ΗΠΑ προωθούν μια κοινή δήλωση Μητσοτάκη-Ερντογάν για τα συμφέροντα στο Αιγαίο στην προσεχή σύνοδο του ΝΑΤΟ. Γίνεται μάλιστα παραλληλισμός με μια ανάλογη πριν από 25 χρόνια μεταξύ Σημίτη-Ντεμιρέλ (ενάμιση χρόνο μετά το επεισόδιο των Ιμίων) που εκ των υστέρων και εκ του αποτελέσματος θεωρήθηκε ως αποδοχή του “γκριζαρίσματος” νησιωτικών ζωνών του Αιγαίου.
Το τι απ’ όλα αυτά θα επαληθευθεί στη διαβόητη για τους λαούς σύνοδο είναι ένα ερώτημα. Τόσο στο προσκήνιο όσο και στο παρασκήνιο, ωστόσο, συγκρούονται δύο αντιθετικές κατευθύνσεις. Απ’ τη μια η αναγκαιότητα να υπάρξει ένα αρραγές μέτωπο του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και της Δύσης συνολικά έναντι της Ρωσίας και της Ανατολής συνολικότερα. Μια επαναβεβαίωση της συμμαχικής σχέσης. Κι απ’ την άλλη, το αγεφύρωτο χάσμα συμφερόντων δύο εξαρτημένων αστικών τάξεων που διεκδικούν όμορους και σε ορισμένα πεδία ταυτόσημους ρόλους. Και που κατά τις περιόδους “ειρήνης” ενθαρρύνθηκαν πότε η μια και πότε η άλλη στον “υπερκερασμό” της αντίπαλης πλευράς. Θα έλεγε κανείς, όπως στρώνουν κοιμούνται οι Αμερικάνοι κυρίως ιμπεριαλιστές που κανοναρχούν τις εξελίξεις. Τώρα, ζητούν ένα νέο μορατόριουμ προκειμένου να επικεντρωθούν στον άσπονδο ρωσικό εχθρό. Έχει το πράγμα τις δυσκολίες του.
Ανεξάρτητα το ποια φόντα θεωρεί η κάθε πλευρά ότι διαθέτει, οι “ισχυροί σύμμαχοι” έχουν τη δυνατότητα να τους “προσγειώσουν” στα δικά τους συμφέροντα. Με το μαστίγιο και το καρότο. Με πιέσεις, εκβιασμούς και… κρίσεις. Με υποσχετικές με ή χωρίς αντίκρυσμα. Το βέβαιο είναι ότι το κλίμα έχει βαρύνει πολύ και οι εκατέρωθεν κυβισθήσεις φαντάζουν πολύ δύσκολες. Εξ ου και όλο αυτό το αντιδραστικό κλίμα που σοβεί και στις δύο χώρες. Και που πρέπει να σπάσει μέσα από την πάλη των δύο λαών για ειρήνη, φιλία και αλληλεγγύη. Όλοι οι κάτοικοι των ακριτικών ελληνικών νησιών που ρωτήθηκαν σχετικά δήλωσαν ότι δεν έχουν κάτι να χωρίσουν με τους απέναντι γείτονες. Συνεργάζονται και πηγαινοέρχονται μάλιστα μια χαρά. Σ’ αυτή την κατεύθυνση πρέπει και μπορούν να ενώσουν τις προσπάθειες και τον αγώνα τους ενάντια στους εμπρηστές της ειρηνικής λαϊκής συμβίωσης και τις πολεμοκάπηλες ιαχές τους. Η αντιπολεμική, αντιιμπεριαλιστική και αντιεθνικιστική πάλη τους, το κοινό τους Μέτωπο είναι ανάγκη των καιρών να δυναμώσει. Σ’ αυτό δικαιούται και υποχρεούται να συστρατευθεί κάθε λαός που σέβεται την ιστορία και την προοπτική του!
