Το Γενικό Νοσοκομείο Παίδων Πεντέλης ήρθε και παρέμεινε στη δημοσιότητα τον τελευταίο μήνα με αφορμή την απόφαση της κυβέρνησης να το μετατρέψει επ΄ αόριστον σε εμβολιαστικό κέντρο, απόφαση που φάνηκε να παίρνει πίσω στην αρχή της εβδομάδας -μετά και τη γενική κατακραυγή και τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και αλληλέγγυου λαού- για να αναιρέσει όμως πάλι δυο μόλις μέρες μετά.
Επειδή πάρα πολλά έχουν γραφτεί γα την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας από πλευράς κυβέρνησης, είναι περιττό να επαναλάβουμε μια γενική περιγραφή της άθλιας κατάστασης στην οποία έχουν περιέλθει όλες οι δομές υγείας στη χώρα. Παρόλα αυτά, δεν παύει να προκαλεί έκπληξη κάθε φορά κατ΄ αρχάς η αναλγησία και η αναισθησία των κυβερνώντων απέναντι στους χιλιάδες νεκρούς της πανδημίας, αλλά και απέναντι στα δεινά που προκαλεί η εξίσου εγκληματική διαχείριση κάθε «στραβής στη βάρδιά τους» - πλημμύρες, πυρκαγιές, χιονιάδες. Κυρίως όμως η αποφασιστικότητα και η φόρα με την οποία συνεχίζουν απτόητοι και ακάθεκτοι την επίθεση ενάντια στο λαό και τη ζωή του. Ασταμάτητα προωθούν τα σχέδιά τους για διάλυση και ξεπούλημα της δημόσιας υγείας-περίθαλψης, της εκπαίδευσης, των μεταφορών, του φυσικού πλούτου, το ξήλωμα εργασιακών σχέσεων, ασφάλισης, δημοκρατικών δικαιωμάτων, ελευθεροτυπίας, συνοδευόμενα από μια εξίσου ασταμάτητη ιδεολογική επίθεση ενάντια στη μνήμη και την ιστορία και με κορονίδα το ιδεολόγημα της ατομικής ευθύνης.
Η υπόθεση του Παίδων Πεντέλης είναι άλλος ένας κρίκος στην προώθηση αυτών των σχεδίων. Συνδέεται στενά με την από δεκαετίας προσπάθεια να απαξιωθούν σταδιακά τα νοσοκομεία στα Βόρεια της Αττικής, που ξεκίνησε με το ξήλωμα–διάλυση του «Αμαλία Φλέμινγκ», συνεχίστηκε με τη διαβόητη «διασύνδεση» των τριών νοσοκομείων της περιοχής (Σισμανόγλειο, «Φλέμινγκ» και Παίδων Πεντέλης) και, τελευταία, με την ολική μετατροπή του «Φλέμινγκ» (ό,τι απόμεινε απ΄ αυτό) σε μονοθεματικό-covid, όπως και του Σισμανόγλειου περιστασιακά μέσα στην πανδημία. Η πρόσφατη εξωφρενική απόφαση για ρολά στο Παίδων και μετατροπή του σε εμβολιαστικό κέντρο πάρθηκε μάλιστα σε μια περίοδο που τα κρούσματα είχαν εκτοξευτεί -ιδίως σε νέους και παιδιά- και άνοιγαν τα σχολεία με τη γνωστή υγειονομική προχειρότητα μετά τις διακοπές.
Πολύ συχνά μάλιστα το τελευταίο διάστημα ακούγονται διάφορες φαεινές ιδέες σχετικά με την αξιοποίηση - αλλαγή χρήσης των κτιριακών εγκαταστάσεων που ερημώνουν, με την ευγενική χορηγία «φιλανθρωπικών» σωματείων και ομίλων (π.χ. Ροταριανοί), που –όλως τυχαίως- συνδέονται στενά με επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στο χώρο της υγείας-περίθαλψης.
Είναι γεγονός ότι τα αντανακλαστικά των εργαζόμενων δούλεψαν -παρά τα βαρίδια του ΔΣ του Σωματείου- με προκήρυξη απεργιών και κινητοποιήσεων, που πλαισιώθηκαν από κινητοποίηση και άλλων εργαζομένων, κατοίκων καθώς και πολιτικών φορέων και συλλογικοτήτων, συμβάλλοντας στη δημοσιότητα που πήρε η υπόθεση, ώστε να προκαλέσει τις κυβερνητικές παλινωδίες που παρακολουθήσαμε. Φτάσαμε κοντά στην ανάκληση της απόφασης και είναι βέβαιο ότι οι κινητοποιήσεις έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο, βοηθούσης πιθανότατα και της συγκυρίας μετά τη γενικευμένη κατακραυγή και λαϊκή οργή ενάντια στην τραγελαφική μη-διαχείριση του πρόσφατου χιονιά.
Αν ο αγώνας αυτός συνεχιστεί και ενταθεί η κινητοποίηση λαού και εργαζομένων, ίσως να φέρει άλλη μια νίκη σαν κι αυτές της πρόσφατης περιόδου. Όμως γνωρίζουμε πια καλά ότι δεν αρκεί. Στη στοχοπροσήλωση της κυβέρνησης και συνολικά του συστήματος στην επίθεση ενάντια στο λαό, πρέπει να αντιταχτεί ένα κίνημα με αντίστοιχη στοχοπροσήλωση στην απόκρουση αυτής της επίθεσης, στη διεκδίκηση, στη συγκρότηση ολοένα πιο πλατιών, πιο δυνατών αντιστάσεων.
