17 ΓΕΝΑΡΗ 2016

Στο περιθώριο της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή και…

…της διαμάχης Σαουδικής Αραβίας- Ιράν: «Ξεχασμένα» κράτη και «αθέατοι» λαοί

Η εκτέλεση του σιίτη κληρικού Νιμραλ-Νιμρ, σημαντική… πολιτική μορφή της σιιτικής μειοψηφίας που ζει στη χώρα, μαζί με ακόμη 3 σιίτες αλλά και δεκάδες μελών της Αλ Κάιντα (σε μια προσπάθεια προβοκατόρικης ταύτισης όλων ως τρομοκρατών), από την μοναρχία της Σαουδικής Αραβίας, κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν. Η κίνηση αυτή της αιματοβαμμένης πετρομοναρχίας των Σαούντ έριξε αντικειμενικά κι άλλο λάδι στη φωτιά που καίει στην περιοχή και κατασπαράζει λαούς και χώρες. Η πολιορκία της σαουδαραβικής πρεσβείας στην Τεχεράνη από χιλιάδες εξαγριωμένους διαδηλωτές καθώς και οι διαδηλώσεις σε Ιράκ και Λίβανο ήταν το αναμενόμενο και άμεσο αποτέλεσμα αυτής της κίνησης.

Δεν υπάρχουν τα δεδομένα για να απαντηθεί το αν η προβοκατόρικη και εμπρηστική αυτή επιλογή της σαουδαραβικής ηγετικής κλίκας έγινε αυτοδύναμα. Ή αν αυτή πήρε την έγκριση των ΗΠΑ- και όταν λέμε ΗΠΑ, δεν εννοούμε οπωσδήποτε την ηγετική τους ομάδα αλλά πιθανά κάποιες μερίδες της ιμπεριαλιστικής αστικής τάξης των ΗΠΑ που φανερά δυσανασχετούν με την τακτική Ομπάμα στην Μέση Ανατολή. Και ίσως να μη μάθουμε ή να κατορθώσουμε να διευκρινίσουμε ποτέ.

Τρία, ωστόσο, πράγματα είναι σίγουρα:

Με αυτή την κίνησή της, επιχειρεί να ανεβάσει ποιοτικά την αντιπαράθεσή της με την άλλη μεγάλη περιφερειακή δύναμη στην περιοχή, το Ιράν, με το οποίο διεξάγει εδώ και αρκετά χρόνια μια σύγκρουση, με φανερές και υπόγειες διαδρομές. Σύγκρουση με θρησκευτικό επίχρισμα, τις δογματικές διαφορές ανάμεσα σε σουνίτες- σιίτες, αλλά με πραγματικό  «ιερό» επίδικο την αύξηση της γεωπολιτικής επιρροής στην περιοχή. Καθόλου τυχαία μαζί της συντάχθηκε η σουνιτική μοναρχία του Μπαχρέιν και το Κουβέιτ, ενώ δίπλα στο Ιράν στοιχήθηκαν η Συρία, η σιιτική Χεζμπολάχ του Λιβάνου αλλά και η σιιτική κυβέρνηση του Ιράκ (προς δυσαρέσκεια των ΗΠΑ).

Έτσι δηλώνει την ανησυχία και κυρίως την αντίθεσή της η σαουδαραβική ηγεσία σε μια –όπως η ίδια εκτιμά- διαφαινόμενη πορεία ενός συμβιβασμού στο ζήτημα της Συρίας από ΗΠΑ-Ρωσία. Αν και από την πλευρά μας συνεχίζουμε να διατηρούμε πολλές επιφυλάξεις τόσο ως προς τις πιθανότητες πραγματοποίησής ενός συμβιβασμού όσο και κυρίως ως προς την βιωσιμότητα και την αντοχή του στο χρόνο, είναι πιθανό πως η μοναρχία των Σαούντ εκτιμά –όχι αβάσιμα- πως αν αυτός (ο συμβιβασμός) προχωρήσει, τότε κινδυνεύουν να εξανεμιστούν τα όποια κέρδη έχει αποκομίσει από την στήριξη διάφορων ένοπλων σουνιτικών πολιτοφυλακών στο συριακό έδαφος.

Αυτή η κίνηση προσθέτει κι άλλους «γόρδιους δεσμούς» και επενδύεται πάνω σ’ ένα πλαίσιο που κύρια το διαμορφώνουν όχι οι περιφερειακές δυνάμεις όπως η ίδια ή το Ιράν (αλλά και η Τουρκία, το Κατάρ  κ.ο.κ.) αλλά οι ανταγωνισμοί και η άγρια σύγκρουση των ιμπεριαλιστών, που συνεχίζει να βυθίζει στην περιοχή σε μια ατέλειωτη και ανείπωτη δυστυχία, διαλύοντας κοινωνίες, λαούς και χώρες.

Υεμένη και Μπαχρέιν: οι αποσιωπημένες -παράλληλες- τραγωδίες συνεχίζονται

Το ότι αυτή η κίνηση ήταν προμελετημένη, θα έφτανε να το αποδείξει και μόνο το γεγονός πως την ίδια κιόλας ημέρα αποκεφαλισμού του σιίτη κληρικού, η Σαουδική Αραβία επέλεξε παράλληλα να τερματίσει μονομερώς την εκεχειρία με τους σιίτες αντάρτες Χούτι της Υεμένης, η οποία κρατιόταν έστω με προβλήματα από τα μέσα του περασμένου Δεκεμβρίου. Επίσης, η σουνιτική μοναρχία του Μπαχρέιν, μάλλον με σαουδαραβική παρότρυνση, επέλεξε τις ίδιες αυτές μέρες που ακολούθησαν την εκτέλεση του κληρικού, να καταστείλει άγρια τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας που πραγματοποιούσε η σιιτική πλειοψηφία της χώρας.

Εκτός των άλλων, με αυτό τον τρόπο, ο μοναρχία της Σαουδικης Αραβίας, επιχειρεί, με την χρησιμοποίηση του φόβου της τρομοκρατίας και των βομβών σε Μπαχρέιν και Υεμένη, να αποτρέψει την εμφάνιση διαδηλώσεων στην -σιιτικής πλειοψηφίας- ανατολική επαρχία της χώρας, στην οποία βρίσκονται και τα μεγαλύτερα ενεργειακά αποθέματα. Μια περιοχή που, στη βάση της πριμοδότησης των θρησκευτικών εντάσεων, λειτουργεί όλο και περισσότερο σαν συγκοινωνούν δοχείο με τον σιιτικό πληθυσμό του Μπαχρέιν και τις σιιτικές φυλές της Βόρειας Υεμένης που επανδρώνουν τον αντάρτικο στρατό των  Χούτι.

Μ’ αυτόν τον τρόπο λοιπόν και εκ παραλλήλου, ξαναήρθε στην επικαιρότητα έστω και για λίγο η τραγωδία του λαού της Υεμένης αλλά και του Μπαχρέιν. Χώρες και λαοί ξεχασμένοι από την πάντα επιλεκτική δυτική «δημοσιογραφία», για την οποία βέβαια ποτέ δεν ξέρεις πότε πρέπει να ανησυχείς περισσότερο: όταν δεν «σηκώνουν» ένα θέμα ή όταν το «σηκώνουν»…

Ήταν το 2011, στον απόηχο των αραβικών εξεγέρσεων, όταν ο λαός του Μπαχρέιν εξεγέρθηκε και διαδήλωνε με στόχο την ανατροπή της λαομίσητης σουνιτικής φιλοδυτικής μοναρχίας, που αποτελεί το αγκυροβόλιο του 5ου Αμερικανικού Στόλου. Αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό της εξέγερσης του λαού του Μπαχρέιν, η συμμετοχή σ’ αυτήν ανθρώπων όλων των δογμάτων, με σαφή στους κόλπους της την πρωτοπόρα δράση της εργατικής τάξης που έχει δημιουργηθεί γύρω από τη βιομηχανία του πετρελαίου. Εκείνη η εξέγερση, με την βοήθεια των σαουδαραβικών τάνκς και των όπλων του αντιδραστικού «Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου» των πετρομοναρχιών, βάφτηκε στο αίμα. Σήμερα, πέντε σχεδόν χρόνια μετά, έχουμε νέα άγρια καταστολή διαδηλώσεων, αυτή τη φορά του σιιτικού πληθυσμού. Με το εξίσου θλιβερό στην όλη εξέλιξη να είναι πως, έστω και προσωρινά, η κοινή πάλη του λαού του Μπαχρέιν έχει ξεστρατίσει από το κοινωνικό, δημοκρατικό και αντιμοναρχικό της προσανατολισμό και έχουν εισέλθει στοιχεία μιας καταστρεπτικής διαίρεσης, όπως επιδίωκαν από τότε οι αντιδραστικοί κύκλοι της περιοχής και οι ιμπεριαλιστές (στην «Προλεταριακή Σημαία», στις 12 και 26 Μαρτίου του 2011, όπως και σε τεύχη εκείνης της περιόδου, υπάρχει εκτενής αναφορά τόσο στο Μπαχρέιν όσο και στην Υεμένη).

Σε ακόμη χειρότερη κατάσταση βρίσκεται ο λαός της Υεμένης. Η εξέγερσή του, το 2011, ενάντια στον Σάλεχ, εκλεκτός τότε –αν και σιίτης- της Σαουδικής Αραβίας, βρέθηκε μπροστά σε σοβαρά αδιέξοδα και εκφυλίστηκε σε μια διαμάχη φατριών. Σ’ αυτό συνέργησε η Σαουδική Αραβία με την απλόχερη στήριξη των ΗΠΑ. Τη θέση του Σάλεχ, μέσω ελεγχόμενων εκλογών, πήρε ο Χάντι, σουνίτης και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σάλεχ μέχρι την αρχή της εξέγερσης οπότε και αποστασιοποιήθηκε από αυτήν. Έτσι, με την στήριξη των  ΗΠΑ, η Σαουδική Αραβία διαιώνιζε την σημαντική επιρροή που είχε στην υεμενίτικη πολιτική ελίτ, από την ενοποίηση της χώρας το 1990, αν όχι από πιο πριν. Τα προβλήματα όμως του λαού όχι μόνο παρέμειναν αλλά μεγάλωσαν σε μια πορεία. Ταυτόχρονα και ενόσω στη μεταξύ τους διαμάχη η Σαουδική Αραβία και το Ιράν χρησιμοποιούσαν όλο και πιο έντονα το θρησκευτικό μανδύα, υπήρξε ένας σταδιακός προσεταιρισμός των ανταρτών Χούτι από το Ιράν. Οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ, πως πριν ακόμα από την εξέγερση του 2011, οι αντάρτες Χούτι, εκφράζοντας έστω και με στρεβλό τρόπο την αντίδραση στην άθλια ζωή των φυλών της Βόρειας Υεμένης, πολεμούσαν τον πρόεδρο Σάλεχ (αν και ήταν σιίτης) και η πάλη τους αυτή είχε και χαρακτήρα αποτίναξης της σαουδαραβικής επιρροής στην Υεμένη.

Οι αντάρτες Χούτι, λοιπόν, έναν χρόνο πριν,  τον Γενάρη του 2015, καταλαμβάνουν την πρωτεύουσα της Υεμένης Σαναά. Στις 19  Μαρτίου του 2015, με αφορμή αυτό το γεγονός, άνοιγε ένα ακόμη τραγικό κεφάλαιο στην ιστορία της χώρας. Η  Σαουδική Αραβία, επικεφαλής ακόμα οχτώ μοναρχιών και χωρών του Κόλπου και με την αμέριστη στήριξη των ΗΠΑ, μετά από πρόσκληση της «νόμιμης κυβέρνησης της χώρας», αρχίζει τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς των ανταρτών Χούτι, που εν τω μεταξύ έχουν καταλάβει ένα μεγάλο τμήμα της βόρειας Υεμένης. Ας σημειώσουμε σ’ αυτό το σημείο πως στην ίδια περίοδο, το υεμενίτικο παρακλάδι της Αλ Κάιντα αφήνεται να ελέγξει κάποιες περιοχές στη νότια Υεμένη, αλλά αυτό δεν φαίνεται να ενοχλεί τις πετρομοναρχίες που θεωρούν ως κύριο εχθρό τον αντάρτικο στρατό των Χούτι…

Μετά από μια σύντομη περίοδο, όπου και το στρατηγικό λιμάνι του Άντεν είχε καταληφθεί από τους αντάρτες Χούτι, αυτό ξαναπέφτει στα χέρια των κυβερνητικών δυνάμεων. Εν τω μεταξύ, οι Χούτι έχουν συμμαχήσει με τμήματα του στρατού πιστά στον παλιότερο πρόεδρο Σάλεχ και τα οποία έχουν αποσκιρτήσει από τα κυβερνητικά στρατεύματα που είναι πιστά στον ανατραπέντα πρόεδρο Χάντι (που έχει καταφύγει στην Σαουδική Αραβία). Μύλος…

Όλους αυτούς τους μήνες από την άνοιξη έως τα σήμερα, εξελίσσεται μια τραγωδία στην Υεμένη. Οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί των Σαουδαράβων και των συμμάχων τους ισοπεδώνουν αδιακρίτως νοσοκομεία, χωριά και συνοικίες στην Υεμένη. Ακόμα και οι δυτικές ΜΚΟ δεν μπορούν να κρύψουν πως η μεγαλύτερη ευθύνη για τις δολοφονίες αμάχων βαρύνει αυτή την πλευρά. Οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές συνεχίζουν να προσφέρουν αφειδώς και εκτός των άλλων όπλων, βόμβες μαζικής διασποράς, ενώ και η βρετανική κυβέρνηση έχει πουλήσει στη Σαουδική Αραβία, τα τελευταία χρόνια, στρατιωτικό εξοπλισμό ύψους 6 δις δολαρίων, που σε μεγάλο βαθμό χρησιμοποιείται στην Υεμένη (και στο Μπαχρέιν).

Ο αποκλεισμός από θάλασσα και αέρα της Υεμένης, από τον κυβερνητικό στρατό και τα αεροπλάνα του «Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου», έχει δημιουργήσει οξύ πρόβλημα επισιτισμού σε πάνω από 500.000 παιδιά και 1.200.000 ενήλικους, με τις διάφορες οργανώσεις να κάνουν λόγο για λιμό. Σύμφωνα με την UNICEF, αν πριν την έναρξη των μαχών ήδη 10 εκατομμύρια έχριζαν ανθρωπιστικής βοήθειας, αυτή τη στιγμή χρίζει ανθρωπιστικής βοήθειας το 80% του πληθυσμού (20 από τα 25 εκατομμύρια). Με δημοσιευμένα στοιχεία αυτά του Οκτωβρίου του 2015, οι εκτοπισμένοι λόγω των συγκρούσεων έχουν ξεπεράσει τις 500.000, οι νεκροί πλησιάζουν τις 5.000 (εξακόσια παιδιά) και οι τραυματίες τις 15.000, από τους οποίους πολλοί είναι άμαχοι.

Έτσι, με τα βλέμματα όλων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που συγκρούονται στην περιοχή αλλά και των περιφερειακών «παιχτών», στο τι θα μπορούσε να δώσει η επικείμενη σύνοδος για την Συρία, το Μπαχρέιν ξαναζεί μέρες άγριας καταστολής, ενώ η σύνοδος για μια εξεύρεση λύσης στην Υεμένη αναβάλλεται «μέχρι νεωτέρας», με το λαό της να συνεχίζει να βυθίζεται στη δυστυχία.

Τ.Σ.

Αναζήτηση
Social Media

Βουλευτικές Εκλογές 2023
Αντίσταση - Οργάνωση

 
Κατηγορίες
Βιβλιοπωλείο-Καφέ

Γραβιάς 10-12 - Εξάρχεια
Τηλ. 210-3303348
E-mail: ett.books@yahoo.com
Site: ektostonteixon.gr