1. Η επίσκεψη της Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, Νάνσι Πελόζι, στην Ταιβάν, στα πλαίσια του διπλωματικού ταξιδιού της σε Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Μαλαισία και Σιγκαπούρη, αποτελεί αντικειμενικά μια τυχοδιωκτική ενέργεια που προσθέτει και πολλαπλασιάζει την ένταση στον πλανήτη και τους κινδύνους για τους λαούς. Φυσικά, οι αναφορές της Πελόζι και αμερικανών αξιωματούχων στην υπεράσπιση της ανεξαρτησίας των χωρών, συνιστούν προσβολή στα εκατομμύρια των λαών που πάλεψαν για ανεξαρτησία ενάντια στις αμερικανικές βόμβες και τους πορτοκαλί παράγοντες, συνιστά ύβρι στα εκατομμύρια των νεκρών και των σακατεμένων που έχει η επί δεκαετίες εξαγωγή της «δημοκρατίας» από τις ΗΠΑ και το δολοφονικό τους όργανο, το ΝΑΤΟ.
Η κίνηση αυτή, του τρίτου στην ιεραρχία (μετά τον πρόεδρο Μπάιντεν και την αντιπρόεδρο Καμάλα Χάρις) αμερικάνου αξιωματούχου, με την επίσκεψη στην Ταιπέι, είναι μια προκλητική παραβίαση της πολιτικής της «στρατηγικής ασάφειας» που ακολουθούσαν οι ΗΠΑ -και επίσημα- από το 1979 και μετά, σύμφωνα με την οποία αναγνώριζαν την κυβέρνηση του Πεκίνου ως μοναδική εκπρόσωπο της Κίνας, στηρίζοντας βέβαια ταυτόχρονα (και φυσικά ελέγχοντας) την Ταιβάν, αλλά μόνο μέσω ανεπίσημων διαύλων.
Αυτή η επίσκεψη και η ένταση που έχει δημιουργήσει γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνη καθώς πραγματοποιείται σε μια φάση που ο πλανήτης είναι ήδη «φορτωμένος» από τα μεγάλα αδιέξοδα του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος. Αδιέξοδα που προκαλούνται από την αλληλοτροφοδότηση της δομικής του κρίσης με τον παροξυσμό του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, με πιο χαρακτηριστική έκφραση -και έως τώρα κορύφωσή τους- τον άδικο και αντιδραστικό πόλεμο στην Ουκρανία μεταξύ της Ρωσίας και του, ενεργούμενου των ΗΠΑ, καθεστώτος του Κιέβου.
Θα προσθέταμε μάλιστα πως αυτή η επίσκεψη έχει άμεση σχέση με τον πόλεμο στην Ουκρανία, μιας και αυτός, όπως έχουμε υπογραμμίσει σε πρόσφατες και παλιότερες τοποθετήσεις μας, ωθεί όλες τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να επιταχύνουν τις κινήσεις τους για την κατάχτηση ρόλων και θέσεων. Διότι μεγαλώνει τον «εκνευρισμό» στις ίδιες τις ΗΠΑ και τις σπρώχνει σε εναγώνια αναζήτηση δρόμων για την επίτευξη του στόχου της παγκόσμιας κυριαρχίας, στόχου που σαφέστατα περνάει μέσα από την αντιμετώπιση της σχετικής τους αποδυνάμωσης έναντι αντιπάλων, ανταγωνιστών και συμμάχων. Γι’ αυτό και η επίσκεψη αυτή δεν μπορεί να συγκριθεί σε βαρύτητα και επιπτώσεις με την αντίστοιχη κίνηση, πριν από 25 χρόνια, του ρεπουμπλικανού Νιουτ Γκίνγκριτς να επισκεφθεί την Ταιβάν ως πρόεδρος της Βουλής των ΗΠΑ, ενώ και η Κίνα του 2022 δεν είναι η Κίνα του 1997.
2. Η κίνηση αυτή της Πελόζι, φανερά είναι κίνηση που θέλει να τεστάρει τις κόκκινες γραμμές, τις αντοχές και τη σταθερότητα του εσωτερικού μετώπου, αλλά και τις δυνατότητες της άλλης πλευράς. Αποτελεί κλιμάκωση της πολιτικής που -έχοντας σαν απαρχή και γεωστρατηγική βάση τη μετατροπή της Κίνας από εταίρο σε ανταγωνιστή για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, ακόμα από την Έκθεση Εθνικής Ασφάλειας του 2016- έχει προχωρήσει το τελευταίο διάστημα στη σύμπτυξη της σαφούς αντικινέζικης συμμαχίας AUKUS (με Βρετανία, Ιαπωνία, Αυστραλία) αλλά και σε κινήσεις προσεταιρισμού της Ινδίας (πάλι σε αντικινέζικη, αλλά και αντιρωσική βάση) μέσω του σχήματος QUAD. Ήδη, τόσο η Ιαπωνία όσο και η Αυστραλία καταδίκασαν τα αντίμετρα της Κίνας έναντι της Ταιβάν. Σαφέστατα αυτή απηχεί και την αντίδραση τμημάτων του αμερικανικού κατεστημένου στο γεγονός ότι όχι μόνο δεν καρποφόρησαν οι προσπάθειες των ΗΠΑ, μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, να απομακρύνουν την Κίνα από τη Ρωσία, αλλά έχουν ενδείξεις για σύσφιξη της συμμαχίας τους, ακόμα κι αν αυτή δεν έχει πάρει γεωστρατηγικά χαρακτηριστικά. Είναι επίσης μια προειδοποιητική βολή για τις τελευταίες κινήσεις της Κίνας για αναβάθμιση του ρόλου και της θέσης των BRICS.
Ταυτόχρονα, με την κίνηση αυτή επιχειρείται η δημιουργία ρήγματος στις κινεζοευρωπαϊκές σχέσεις, και ειδικότερα στις κινεζογερμανικές, και συνακόλουθα το στρίμωγμα των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών (κύρια Γερμανίας και Γαλλίας) με μάξιμουμ (και πολύ δύσκολα επιτεύξιμο) στόχο τη ρυμούλκησή τους στο αντικινέζικο μέτωπο. Η ανακοίνωση των G7 συνιστά με βάση τα προηγούμενα, μια πρώτη -σε πολιτικό επίπεδο- τακτική επιτυχία των ΗΠΑ.
3. Η κίνηση αυτή έκανε σαφές πως η περιοχή Ασίας-Ειρηνικού διατηρεί τη μεγάλη γεωστρατηγική αξία της, ως τμήμα και προέκταση αντίστοιχα της Ευρασίας, για τις παγκόσμιες επιδιώξεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Από εκεί και πέρα, η -πράγματι- μεγάλη «θητεία» της Πελόζι στις αντικινεζικές πολιτικές δεν αρκούν για να ερμηνεύσουν την κίνησή της. Το γεγονός ότι η κίνηση αυτή πραγματοποιήθηκε παρά τις αντιδράσεις της αμερικανικής ηγεσίας, δείχνει πως η επίσκεψη Πελόζι έγινε αιτία και αφορμή για να εκδηλωθούν οι αντιθέσεις των κέντρων εξουσίας και των μερίδων του αμερικανικού κατεστημένου, αλλά και η επαύξηση της αμφισημίας που διαπερνά οριζόντια όλες τις συστημικές εκφράσεις στις ΗΠΑ για το πώς μπορεί να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά η Ρωσία και η Κίνα, σε μια φάση μάλιστα που η Ρωσία έχει κάνει μία κίνηση με γεωστρατηγική διάσταση. Η αντίθεση Μπάιντεν και του επιτελείου του (Άντονι Μπλίνκεν, Τζέικ Σάλιβαν), αλλά και της στρατιωτικής ηγεσίας στην επίσκεψη αυτή, η σφοδρή κριτική που δέχτηκε η Πελόζι από κορυφαία συστημικά αμερικανικά ΜΜΕ, είναι εκδηλώσεις αυτής της αμφισημίας. Άλλωστε, δεν έχει περάσει πολύς καιρός από το Μάιο, όταν ο ίδιος ο Μπάιντεν, παραβιάζοντας τη «στρατηγική ασάφεια» των ΗΠΑ, δήλωσε ότι η χώρα του θα εμπλακεί στρατιωτικά, εάν η Κίνα επιχειρήσει να καταλάβει την Ταϊβάν, αναγκάζοντας τότε «πηγές του Λευκού Οίκου» να διευκρινίζουν πως δεν έχει μεταβληθεί η αμερικανική πολιτική στο επίμαχο ζήτημα.
Στη βάση λοιπόν των σοβαρών ερωτημάτων που έχει η ίδια η ιμπεριαλιστική άρχουσα τάξη των ΗΠΑ και το πολιτικό της προσωπικό, και με την κρίσιμη πολεμική σύγκρουση στην Ουκρανία σε πλήρη εξέλιξη, είναι πολύ παρακινδυνευμένη μια εκτίμηση σύμφωνα με την οποία οι ΗΠΑ με την κίνηση αυτή επιχειρούν το άνοιγμα ενός δεύτερου μετώπου στον Ειρηνικό ή -πολύ περισσότερο- ότι μετατοπίζουν το κέντρο βάρους της προσπάθειάς τους προς Ασία-Ειρηνικό.
4. Οι αντιδράσεις της κινέζικης ηγεσίας ήταν, από την αναγγελία κιόλας της επίσκεψης Πελόζι, πάρα πολύ οργισμένες, ενώ η στήριξη της Ρωσίας κάτι παραπάνω από αναμενόμενη. Μέχρι και την προσγείωση της Πελόζι στην Ταιπέι υπήρξε μια συντονισμένη κίνηση κινέζων αξιωματούχων και κρατικών ΜΜΕ, με στόχο την ανατροπή της απόφασης της Πελόζι. Το ίδιο τέθηκε και στη δίωρη τηλεφωνική επικοινωνία Μπάιντεν-Τζισιπίνγκ, που έγινε με πρωτοβουλία των ΗΠΑ και με στόχο το κράτημα της αντιπαράθεσης μέσα σε κάποια πλαίσια.
πραγματοποίηση της επίσκεψης συνιστά μια ήττα στα σημεία για την κινέζικη ηγεσία. Οι νέες εμπορικές-οικονομικές κυρώσεις (σ’ αυτές που πριν μερικές μέρες είχε βάλει) ενάντια στην Ταιβάν και κυρίως η πραγματοποίηση μεγάλων στρατιωτικών γυμνασίων στην περιοχή αποτελούν προσπάθεια του κινέζικου ιμπεριαλισμού να εκδηλώσει -και σε απάντηση της ήττας αυτής- τις δικές του δυνατότητες.
Πιο συγκεκριμένα, με τα στρατιωτικά αυτά γυμνάσια (τα οποία συνεχίζονται και που περικυκλώνουν ουσιαστικά την επικράτεια της Ταιβάν δεσμεύοντας επιπλέον περιοχές που ορισμένες φορές παραβιάζουν και αυτά που η Ταιπέι θεωρεί ως χωρικά ύδατα της Ταιβάν) η κινέζικη ηγεσία διαμηνύει, κυρίως προς τις ΗΠΑ, ότι δεν θα δεχτεί αμφισβήτηση της πολιτικής της «μίας Κίνας», με βάση την οποία το -ντε φάκτο από το 1949- αυτοδιοικούμενο νησί της Ταιβάν θεωρείται μέρος της επικράτειας της Κίνας. Παράλληλα, τα κρατικά ΜΜΕ υπενθυμίζουν πως, όπως προβλέπει ο νόμος του 2005 «κατά της απόσχισης», υπάρχει και η εισβολή, «εάν εξανεμισθούν οι πιθανότητες για μια ειρηνική επανένωση».
Επίσης ανησυχητική για την εξέλιξη της έκρυθμης αυτής κατάστασης είναι η πτώση βαλλιστικών πυραύλων σε τμήμα της ιαπωνικής ΑΟΖ, όπως καταγγέλλει η κυβέρνηση της Ιαπωνίας.
Έτσι ο κινέζικος ιμπεριαλισμός, έχοντας πραγματοποιήσει στις προηγούμενες τρεις δεκαετίες άλματα στην οικονομική, πολιτική και στρατιωτική ισχύ, νιώθει για πρώτη φορά και σε τέτοια ένταση τα χνώτα των ΗΠΑ και προχωρά κι αυτός σε οριοθέτηση των κόκκινων γραμμών του!
5. Οι επόμενες μέρες θα είναι κρίσιμες και θα δείξουν μέχρι πού μπορεί να προχωρήσει η ένταση. Ωστόσο, ακόμα κι αν δεν υπάρξει κάποια μεγάλης εμβέλειας κίνηση, οι αρνητικές, αντιδραστικές και φιλοπόλεμες υποθήκες που έβαλε η Πελόζι και οι ΗΠΑ, παραμένουν και «περιμένουν» προς πάσα χρήση.
Κοιτώντας και παλεύοντας από την πλευρά των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των λαών, η κρίση αυτή μεγαλώνει τα ήδη αυξημένα αντιπολεμικά-αντιιμπεριαλιστικά καθήκοντα των αγωνιστών, επιβάλλει τον πολλαπλασιασμό των προσπαθειών της συγκρότησης του Μετώπου των Λαών Ενάντια στον Πόλεμο και τον Ιμπεριαλισμό!
Σάββατο 6/8/2022
Το Γραφείο Τύπου του ΚΚΕ(μ-λ)
