Ξεκάθαρος, μέχρι και ωμός, παρουσιάστηκε, όπως το συνηθίζει, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας και πρώην υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Σαμαρά, σε ραδιοφωνική συνέντευξή του στον ΣΚΑΙ, σχετικά με την πορεία της οικονομίας.
Η γενική του εκτίμηση ήταν θετική. Το χρέος μειώνεται κατά 10 μονάδες τον χρόνο, ως ποσοστό του ΑΕΠ, και η δημοσιονομική κατάσταση έχει βελτιωθεί, σε βαθμό που η Κομισιόν να επιτρέπει την αναδιανομή μέρους των αυξημένων εσόδων στους πολίτες. Η Ελλάδα παρουσιάζει διπλάσιο ρυθμό ανάπτυξης σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, οι επενδύσεις είναι αυξημένες κατά 60% σε σχέση με το 2019, με τα 4/5 από αυτές είναι παραγωγικές, και η αγοραστική δύναμη συγκλίνει με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο με ρυθμό 1,5%.
Από την άλλη, αναγνωρίζοντας πως υπάρχουν ακόμα πολίτες που δεν βγάζουν τον μήνα (!), παρότρυνε την κυβέρνηση «να δώσει έμφαση στους πλέον ευάλωτους». Ο πληθωρισμός, παρότι παραμένει υψηλότερος από την υπόλοιπη Ευρωζώνη, εκτιμάται ότι θα πέσει, από το 3,1% φέτος σε 2,6% το 2026 και 2,4% το 2027.
Όλα αυτά έγιναν επειδή η χώρα ακολουθεί ένα συγκεκριμένο μοντέλο για την οικονομία και όσο το κάνει αυτό δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να βρεθούμε στο φάσμα νέας χρεοκοπίας. Το μοντέλο αυτό είναι αυτό που νιώθει στο πετσί του ο ελληνικός λαός, που βλέπει την ακρίβεια να εξανεμίζει μισθούς και συντάξεις… Κι αυτοί δεν είναι μόνο ορισμένοι πολίτες, όπως υπαινίχθηκε ο Στουρνάρας, αλλά η πλειοψηφία.
Πάντως, ο κεντρικός τραπεζίτης δεν κρύφτηκε:
«Δυστυχώς δεν υπάρχει λεφτόδεντρο. Για να μπορούμε να δώσουμε αυξήσεις μισθών, θα πρέπει να υπάρχει αντίκρισμα παραγωγικότητας».
«Αν αυξήσουμε 30% τον μισθό αύριο, θα χρεοκοπήσουμε. Θέλω να πω, δεν μπορείς να αυξάνεις τους μισθούς σε μια χώρα, αν δεν αυξάνεις πρώτα την παραγωγικότητα. Παραγωγικότητα σημαίνει μεταρρυθμίσεις και επενδύσεις, καθιστώντας την οικονομία πιο ευέλικτη».
«Εάν ξαναμοιράσει επιταγές στον λαό ο πρωθυπουργός, θα βρεθούμε όπου ήμασταν το 2010. Η αναδιανομή του φόρου εισοδήματος αποδεικνύεται πιο αποτελεσματική από τυχόν μείωση ΦΠΑ».
Ο Στουρνάρας, όπως και η κυβέρνηση, αποκλείει με κατηγορηματικό τρόπο οποιαδήποτε συζήτηση για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, κραδαίνοντας το χαρτί της περιόδου των μνημονίων και της χρεοκοπίας. Πρόκειται για έναν ωμό εκβιασμό απέναντι στον λαό, ο οποίος καλείται ξανά και ξανά να κάνει θυσίες και υπομονή για τις καλύτερες μέρες που θα ‘ρθουν και οι οποίες όχι μόνο ποτέ δεν έρχονται, αλλά σταθερά απομακρύνονται.
Η λογική αυτή δεν είναι μακριά από το περίφημο «μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου. Το μπαλάκι της ευθύνης, πέρα από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ, πρώτα και κύρια ρίχνεται στον λαό, ο οποίος πρέπει να συμβάλλει στη σταθερότητα της χώρας με το να απορρίπτει αυτά τα …λαϊκίστικα αιτήματα περί αυξήσεων που η οικονομία δεν αντέχει και που υποτίθεται ότι στο παρελθόν έριξαν τη χώρα στα βράχια…
Η ευθύνη στον λαό, λοιπόν! Επειδή ζητά να ζει ανθρώπινα, με αξιοπρέπεια. Επειδή ζητά αυξήσεις στο κόστος της ζωής. Επειδή ζητά δωρεάν υγεία και παιδεία. Επειδή ζητά φτηνές και ασφαλείς μεταφορές.
Η οικονομία δεν τα αντέχει αυτά. Οπότε πρέπει να αντέξει την έλλειψή τους η οικονομία της κάθε λαϊκής οικογένειας… Άραγε πώς θα έλυναν οι σοφοί της οικονομίας το πρόβλημα της ζωής μιας οικογένειας που πληρώνει σχεδόν έναν μισθό για νοίκι;
Κατά τον Στουρνάρα, βέβαια, από το …συνετό οικονομικό μοντέλο που ακολουθείται επωφελείται ολόκληρη η κοινωνία: «Δεν μπορούμε να πούμε ότι ο πλούτος διανέμεται αποκλειστικά στους πλούσιους». Προσεκτική δήλωση. Λέει ότι πλούτος διανέμεται και στους φτωχούς, μόνο που δεν λέει πόσος! Γιατί ξέρει πολύ καλά ότι το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι του πλούτου κατευθύνεται προς τα ανώτερα εισοδήματα και τις μεγάλες επιχειρήσεις, οι οποίες αυξάνουν συνεχώς τα κέρδη τους, και μόνο κάποια ψίχουλα μοιράζονται στον λαό, ίσα για να μπορεί να κινηθεί η οικονομία και να κρατηθούν και μερικά στόματα κλειστά…
Από την άλλη μεριά, ο Στουρνάρας προσφέρει ουσιαστική πολιτική στήριξη στην κυβέρνηση απέναντι στην επίσημη αντιπολίτευση. Με το επιχείρημα των «λεφτόδεντρων» απαντά κι εκείνος, όπως και η ΝΔ στο ΠΑΣΟΚ, στις θέσεις για μεγαλύτερες αυξήσεις και για μείωση του ΦΠΑ. Κραδαίνει το χαρτί της σταθερότητας και της υπευθυνότητας απέναντι σε προτάσεις που κινδυνεύουν να ξαναβάλουν τη χώρα σε περιπέτειες.
Αυτό είναι ένα μήνυμα προς πολλές κατευθύνσεις: Προς τον λαό, για να μην έχει …παράλογες απαιτήσεις, αλλά και προς τα κέντρα εξουσίας μέσα και -κυρίως- έξω από τη χώρα, για να επιβεβαιώσει για ακόμα μια φορά τη δέσμευσή του στην αντιλαϊκή πολιτική και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου, χωρίς ταλαντεύσεις και παλινωδίες. Για να διαβεβαιώσει, έτσι, πως παραμένει ο καταλληλότερος πολιτικός διαχειριστής του συστήματος στη χώρα, παρά τις όποιες δυσκολίες αντιμετωπίζει το τελευταίο διάστημα.
Χαρακτηριστική ως προς αυτό είναι η ιδιαίτερη επιμονή του στο ζήτημα των μεταρρυθμίσεων, τις οποίες θεωρεί βασική προϋπόθεση για την αύξηση της παραγωγικότητας, η οποία, με τη σειρά της, μπορεί να επιτρέψει αυξήσεις χωρίς τον κίνδυνο του εκτροχιασμού. Το τι εννοεί το περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο το αντεργατικό τερατούργημα της Κεραμέως, το οποίο δίνει στο κεφάλαιο όλα τα νομικά όπλα για να ξεζουμίζει τους εργαζόμενους ακόμα περισσότερο, καταργώντας θεμελιώδεις κατακτήσεις τους, όπως το οκτάωρο.
Οι μόνες αυξήσεις στις οποίες μπορεί να οδηγήσει αυτή η πολιτική είναι αυτές των κερδών του κεφαλαίου. Οι εργαζόμενοι θα πρέπει να φροντίσουν μόνοι τους για τον εαυτό τους…
