Οι εικόνες των τελευταίων ημερών φανερώνουν την περίοδο στην οποία έχει μπει η ανθρωπότητα. Από τη μια, βομβαρδισμοί στο Κίεβο, drones και αναχαιτίσεις σε Πολωνία/Ρουμανία, συζητήσεις για τα Άρθρα 4 και 5 του ΝΑΤΟ και έναρξη νέου -πιο αιματηρού- κύκλου της γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού στη Γάζα. Από την άλλη, χιλιάδες λαού βγαίνουν στους δρόμους, προσπαθώντας να αναζητήσουν απαντήσεις στη μαύρη πραγματικότητα που έχει διαμορφώσει το σύστημα. Από τους φτωχούς και εξαθλιωμένους στις ασιατικές χώρες μέχρι στις ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις της Δύσης, είναι φανερό ότι το σύστημα δεν έχει πλέον να δώσει κανένα αφήγημα στους λαούς. Σε αυτές τις μαζικές κινητοποιήσεις -που ορισμένες φορές παίρνουν και χαρακτήρα εξεγέρσεων- η νεολαία όχι απλώς δεν λείπει, αλλά καταφέρνει να βάλει το στίγμα της.
Στο Νεπάλ, χιλιάδες νεολαίοι κατακλύζουν το Κατμαντού και άλλες πόλεις, με αφορμή την κυβερνητική απόφαση να μπλοκάρει μια σειρά από πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αντιμετωπίζοντας ακραία καταστολή, που οδηγεί σε πάνω από 70 νεκρούς. Οι προσπάθειες να προσεγγίσουν την εξέγερση ως στοιχείο αγανάκτησης της «διαδικτυακής Gen Z» κρύβουν τους ταξικούς όρους που οδήγησαν μια νεολαία με 22% ανεργία και με 1 στους 5 πολίτες να είναι κάτω από το όριο της φτώχειας να πυρπολεί το κοινοβούλιο και σπίτια πολιτικών, να στήνει οδοφράγματα και να μην υποχωρεί!
Στο Μπαγκλαντές, το καλοκαίρι του 2024 η νεολαία που ασφυκτιά (πάνω από το 40% ζει με λιγότερο από 1,25 δολάρια την ημέρα) οργανώνει φοιτητικές διαμαρτυρίες με βάση την κυβερνητική απόφαση για αλλαγή στις ποσοστώσεις για την προκήρυξη δημοσίων θέσεων, φέρνοντας μαζικό ξεσηκωμό, που οδήγησε την πρωθυπουργό Σεΐχ Χασίνα να φυγαδεύεται με ελικόπτερο στην Ινδία!
Στη Γαλλία, 200.000 διαδηλωτές κατακλύζουν τους δρόμους ενάντια στις πολιτικές του γαλλικού ιμπεριαλισμού. Το κίνημα «Block Everything» (Μπλοκάρετε τα πάντα) σε αντίθεση με τα «Κίτρινα Γιλέκα» στηρίζεται κυρίως σε μαθητές και φοιτητές. Οι 80.000 αστυνομικοί που επιστρατεύτηκαν δείχνουν το μέγεθος των κινητοποιήσεων. «Οι νέοι είναι το μέλλον. Η παλιά γενιά μας άφησε έναν σάπιο κόσμο, μια σάπια κυβέρνηση. Εναπόκειται σε εμάς να παλέψουμε για να αλλάξουμε τα πράγματα και να χορέψουμε πάνω στα ερείπια του παλιού κόσμου», δηλώνει μια Γαλλίδα φοιτήτρια στις κινητοποιήσεις.
Στην Ιταλία, πραγματοποιείται η μεγαλύτερη διαδήλωση στη Γένοβα μετά την εποχή του G8. 50.000 λαού και νεολαίας κατακλύζουν τους δρόμους, για να δείξουν την αλληλεγγύη τους στον Παλαιστινιακό λαό. Φοιτητές προειδοποιούν ότι θα προχωρήσουν σε καταλήψεις, σε περίπτωση που «χαθούν τα ίχνη του Global Sumud Flotilla», ενώ στο πανεπιστήμιο της Πίζας προχωρούν σε κατάληψη της αίθουσας που δίδασκε φιλοσιωνιστής καθηγητής.
Στην Αγγλία, χιλιάδες νεολαίοι συμμετέχουν στις πρόσφατες κινητοποιήσεις που καλεί η οργάνωση «Palestine Action», που έχει κηρυχτεί από τη βρετανική κυβέρνηση παράνομη ως «τρομοκρατική». Πρόσφατη έρευνα φανερώνει τα ζόρια που δημιούργησαν οι κινητοποιήσεις για την Παλαιστίνη στα πανεπιστήμια, όπου ιδρύματα όπως η Οξφόρδη, το Κέιμπριτζ και το Imperial College London αναγκάστηκαν να συντονίζονται με την αστυνομία και ιδιωτικές εταιρίες ασφάλειας για να αντιμετωπίσουν τους φοιτητές. 28 ιδρύματα μέχρι στιγμής έχουν εκκινήσει πειθαρχικές διαδικασίες σε τουλάχιστον 113 φοιτητές.
Στην Αμερική, οι φοιτητικές καταλήψεις στα πανεπιστήμια για την Παλαιστίνη φανερώνουν ότι ακόμα και στην καρδιά του ιμπεριαλισμού, με αυτόν τον συσχετισμό, υπάρχουν οι δυνατότητες να «ανθίσουν» αντιστάσεις. Η άγρια καταστολή, οι απειλές για διαγραφές φοιτητών, η επιστράτευση όλων των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης μέχρι και η «προσωπική εμμονή» του Τραμπ φανερώνουν όχι μόνο τις προσπάθειες στήριξης της γενοκτονίας, αλλά και τις ανησυχίες για τους όρους με τους οποίους η νεολαία της Αμερικής αναζητά να εκφραστεί.
Στη χώρα μας, η συμμετοχή μαθητών, φοιτητών και νεολαίων στις κινητοποιήσεις των Τεμπών αλλά και της Παλαιστίνης αποτελούν αντίστοιχες εικόνες της προσπάθειας έκφρασης των αναζητήσεων που υπάρχει.
Τα παραπάνω αποτελούν μια μικρή μόνο εικόνα από την προσπάθεια της νεολαίας να βρει έναν άλλο δρόμο. Μια αναζήτηση που η έλλειψη κομμουνιστικού κινήματος την αναγκάζει να μπερδεύεται ακόμα και σε λάθος μονοπάτια. Δεν παύει όμως να αναζητά ένα καλύτερο και δικαιότερο μέλλον. Αναζητά όχι «μόνο» απαντήσεις στα ζητήματα που γεννά η φτώχεια, ο πόλεμος και το χτύπημα στα δημοκρατικά δικαιώματά της. Αναζητά μια προοπτική για μια κοινωνία στην οποία θα έχει ρόλο. Για μια κοινωνία στην οποία θα μπορεί να ζήσει, να δουλέψει, να διασκεδάσει και να χτίσει σχέσεις με άλλους όρους. Οι όροι της ήττας και της αποσυγκρότησης σε ιδεολογικό-πολιτικό-οργανωτικό επίπεδο που έχει επιφέρει η ήττα του κομμουνιστικού-εργατικού-επαναστατικού κινήματος σε αυτή τη φάση χαρακτηρίζουν τα «όρια» της σημερινής αυτής κατάστασης. Αυτά τα όρια, όμως, δεν είναι αρκετά για να κάνουν τη νεολαία να «κάτσει στα αυγά της».
Η οργή, ο θυμός, η αγανάκτηση που οδηγούν νεολαίους να βγαίνουν στους δρόμους με «αφορμή» ένα απλό κάλεσμα στο διαδίκτυο, να θυσιάζουν τις δουλειές τους, τη θέση τους στα πανεπιστήμια χρειάζεται να «βρεθούν» πιο κοντά στις κομμουνιστικές αντιλήψεις, που θα πάρουν τη σπίθα και θα τη μετατρέψουν σε πυρκαγιά. Που θα αναδείξουν την ανάγκη σύνδεσης με την εργατική τάξη και τον λαό, που θα βάλουν μπροστά την ανάγκη οργάνωσης και πολιτικοποίησης και θα μπορέσουν να δώσουν μορφή και περιεχόμενο στην αναζήτηση της «άλλης κοινωνίας».
«Γιατί να λέμε βίαια τα νερά ενός ποταμού και όχι τις όχθες που τα περιορίζουν;»
Μπέρτολτ Μπρεχτ
