Η υπόθεση «κόμμα Τσίπρα» έρχεται και ξανάρχεται στη δημοσιότητα. Μια σειρά «έγκυρα» έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα προβάλλουν καθημερινά… διαφημιστικά τρέιλερ του επερχόμενου κόμματος. Δίπλα σε αυτά, οι δημοσκοπικές εταιρείες μετρούν την απήχηση που θα έχει το κόμμα… αν υπάρξει και το πρωθυπουργικό επιτελείο εξαπολύει μύδρους ενάντιά του! Η υπόθεση αυτή κρατάει ήδη μήνες και, όπως όλα δείχνουν, θα διαρκέσει αρκετά ακόμα, όποια κατάληξη και αν έχει. Με άλλα λόγια, μια «υπόθεση εργασίας» έχει ενταχθεί στην επίσημη και κεντρική πολιτική ζωή της χώρας σαν να είναι ζώσα πραγματικότητα!
Αυτή η σουρεαλιστική κατάσταση είναι ένα πραγματικό μέτρο των προβλημάτων που αντιμετωπίζει το πολιτικό σύστημα, είναι έκφραση και εκδήλωση των πολιτικών αδιεξόδων του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης. Αφού δεν μπορούμε να έχουμε έναν δεύτερο πυλώνα, ένα κόμμα της αντιπολίτευσης που με πολιτικές που να υπηρετούν τα συμφέροντα του συστήματος θα εγκλωβίζει την εκτεταμένη οργή και δυσαρέσκεια, ας έχουμε τουλάχιστον την προσδοκία του!
Κάπως έτσι δείχνουν να σκέφτονται τα ξένα και ντόπια κέντρα που προβάλλουν και τροφοδοτούν το σενάριο «κόμμα Τσίπρα». Σε αυτή τη βάση καταρχάς εξελίσσονται όλα τα γραφικά «περισπούδαστα» που όλους τους τελευταίους μήνες ζούμε σχετικά με το σενάριο αυτό. Και αν κάτι πραγματικά μετρούν όλα αυτά, είναι η απαξίωση και η αποστροφή λαού και νεολαίας στα κόμματα του συστήματος. Μια απαξίωση που η βάση της είναι η άρνηση, η εναντίωση εργαζόμενων και νεολαίας σε μια πολιτική που κόβει όλο και περισσότερο το οξυγόνο των δικαιωμάτων τους και ταυτόχρονα διακηρύττει πως η επόμενη μέρα θα είναι ακόμα πιο μαύρη. Εξάλλου, στην ίδια βάση και η κυβερνητική προπαγάνδα άρχισε από τον Απρίλιο να προβάλλει τις «παροχές» που θα ανακοινώσει ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ το Σεπτέμβριο!
Βέβαια, αυτή η πολύμηνη χρήση της «προσδοκίας» για ένα «κόμμα Τσίπρα» αφενός εξαντλεί κάποια στιγμή τα όριά της και αφετέρου, αν δεν γίνει πραγματικότητα, «καίει» μια εφεδρεία του συστήματος χωρίς καν να τη χρησιμοποιήσει για δεύτερη φορά. Γιατί για το πολιτικό σύστημα, που βρίσκεται σε τρικυμία και κάτω από το βάρος μεγάλων αδιεξόδων, ο Τσίπρας, που έχει περάσει τις εξετάσεις του στο Λευκό Οίκο, στις ευρωπαϊκές καγκελαρίες και στις Βρυξέλλες, που έχει καταγράψει επιτυχίες στην κυβερνητική του θητεία για λογαριασμό των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου, αποτελεί οπωσδήποτε μια εφεδρεία.
Εξάλλου, αυτές ακριβώς τις επιτυχίες επισείουν τα κέντρα που προωθούν το σενάριο για το «κόμμα Τσίπρα» και φρόντισαν και με τη δημοσίευση των πρακτικών του Ιουλίου του 2015 να υπενθυμίσουν πόσο υπεύθυνα και σε συμφωνία με τα άλλα κόμματα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης κινήθηκε σε εκείνη τη δύσκολη για το σύστημα περίοδο.
Σε αυτή τη βάση, το σενάριο «κόμμα Τσίπρα» δείχνει να εξελίσσεται και να προοδεύει, αλλά τα στοιχεία της εξέλιξής του είναι απολύτως ενδεικτικά των δυσκολιών που έχει η υλοποίησή του. Πρώτο, και για να καλυφθεί το κενό από το τώρα μέχρι το… τότε που θα είναι ώριμη και δυνατή η εξαγγελία του κόμματος, έχει επινοηθεί ένας ενδιάμεσος «σταθμός» που ακούει στο όνομα «βιβλίο Τσίπρα». Ένα βιβλίο που, όταν εκδοθεί, ο Τσίπρας θα το περιφέρει σε εκδηλώσεις ανά την Ελλάδα για να πει τις «αλήθειες του» στο λαό, περίπου όπως ο Μωυσής έδειξε τις πλάκες του στο δικό του λαό.
Τα σχετικά και περίπου μυθιστορηματικά δημοσιεύματα κάνουν λόγο για «εκπλήξεις», λες και ο λαός δεν ξέρει και δεν έζησε στο πετσί του τις «αλήθειες» του Τσίπρα τόσο στην κυβερνητική του θητεία όσο και στη θητεία του ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεύτερο και κάπως πιο πραγματικό από το πρώτο, όλες οι σχετικές αναλύσεις για το «κόμμα Τσίπρα» συγκλίνουν σε ένα βασικό συμπέρασμα: Ο Τσίπρας πρέπει να βρει έναν αριθμό νέων, καινούριων στελεχών που θα πλαισιώσουν το «κόμμα» του για να έχει το «κόμμα» αυτό κάποια προοπτική. Και όπως ήδη γράφεται και λέγεται, βρίσκεται σε εξέλιξη ένα «κυνήγι» υποψηφίων στελεχών έξω από το δυναμικό που έχει ήδη χρησιμοποιηθεί σε κυβερνητικούς και κομματικούς ρόλους και θέσεις.
Αυτή η επιδίωξη είναι μια ομολογία του βασικού –και αξεπέραστου- προβλήματος που έχει το σενάριο «κόμμα Τσίπρα». Η πολιτική γραμμή που θα έχει το «κόμμα Τσίπρα» είναι δεδομένη. Θα είναι εντός και επί τα αυτά του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης και μάλιστα σε κάθε άλλο παρά ανύποπτους καιρούς! Θα είναι μια πολιτική που θα καλείται να συνεχίσει την καπιταλιστική αγριότητα, το σύρσιμο της χώρας στις επιταγές πολέμου των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, την ποινικοποίηση και τις διώξεις των αγώνων, των σωματείων και των αντιστάσεων του λαού και της νεολαίας. Να τη συνεχίσει από εκεί που ήδη την έχει φτάσει η κυβέρνηση της ΝΔ.
Όλα αυτά, όταν μεταφράζονται στην πράξη, στην καθημερινή ζωή των εργαζόμενων και της νεολαίας, καθόλου δεν τα σώζει ότι μπορεί να έχουν σαν τίτλο τον «δημοκρατικό καπιταλισμό». Συνεπώς, το μόνο «πλεονέκτημα» που μπορεί να έχει η υπεράσπιση ή η προώθηση αυτής της πολιτικής από ένα «κόμμα Τσίπρα» μπορεί να είναι το «καινούριο και άφθαρτο» δυναμικό του.
Σε αυτή την πορεία καλείται να ηγηθεί ο Τσίπρας, που καθόλου τυχαία «ανοίγει» τη φετινή ΔΕΘ ως κεντρικός ομιλητής του συνεδρίου του Economist, δίπλα στον Μπόρις Τζόνσον και τον Βαγγέλη Μαρινάκη!
Το αδιέξοδο –αν ευοδωθεί το σενάριο «κόμμα Τσίπρα»- είναι από τώρα ορατό. Το σύστημα θα κάψει τελικά και αυτή την εφεδρεία του, η αναστύλωση και η σταθερότητα του πολιτικού συστήματος δεν μπορεί να επιτευχθεί. Για το λαό και τη νεολαία, ο μόνος δρόμος είναι ο δρόμος! Στην οργάνωση και στην πάλη, στην ενίσχυση της γραμμής της αντίστασης – διεκδίκησης – αναμέτρησης κρίνονται τα δίκια τους!
