Τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη σάλπαραν τα πρώτα πλοία του «Παγκόσμιου Στολίσκου του Σουμούντ» από τη Βαρκελώνη και τη Γένοβα. Είναι η τρίτη προσπάθεια να σπάσει ο αποκλεισμός που έχει επιβάλει το Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας. Οι δύο προηγούμενες αποστολές (Madleen, προς τιμή της πρώτης ψαρά που το 2014 μετά τον τραυματισμό του πατέρα της αναγκάστηκε να ξανοιχτεί στη θάλασσα για να θρέψει την οικογένειά της, και Handala, η χαρακτηριστική φιγούρα καρτούν) ύστερα από αρκετά εμπόδια δεν κατάφεραν να προσεγγίσουν την Παλαιστίνη. Ο σιωνιστικός στρατός κατέλαβε τα πλοία και συνέλαβε τους επιβάτες τους.
Αυτή τη φορά, 20 πλοία και ακτιβιστές από 44 χώρες θα επιχειρήσουν αυτό που οι προηγούμενες αποστολές δεν κατάφεραν, διακηρύσσοντας πως «αν χάσουμε επαφή, θα μπλοκάρουμε την Ευρώπη». Η διακήρυξη αυτή αποτελεί μια έμμεση έκφραση των αυταπατών που καλλιεργεί η πολιτική αντίληψη που καθορίζει αυτή την αποστολή. Αλλά η γνωστή ακτιβίστρια Γκρέτα Τούμπεργκ διατύπωσε με ευθύ τρόπο αυτές τις αυταπάτες: «Μια αποστολή όπως αυτή δεν έπρεπε να χρειαστεί να υπάρξει». Θα έπρεπε να είναι «ευθύνη (…) των κυβερνήσεών μας και των αιρετών να δράσουν και να προσπαθήσουν να υπερασπιστούν το διεθνές δίκαιο, να αποτρέψουν τα εγκλήματα πολέμου, να αποτρέψουν τη γενοκτονία», όμως «δεν το κάνουν και έτσι προδίδουν τους Παλαιστινίους αλλά και όλη την ανθρωπότητα».
Αυτή η γραμμή της πίεσης των «καλών» ιμπεριαλιστών και των «προοδευτικών» αστικών δυνάμεων που είναι οι βασικοί «αρμόδιοι» για να δικαιώσουν την Παλαιστινιακή υπόθεση εκδηλώνεται με την αποστολή του στολίσκου την ίδια ώρα που μεγαλώνει η οργή που εκφράζουν εκατομμύρια διαδηλωτών σε όλο τον κόσμο. Οργή από την ακραία βία των σιωνιστών, την αδιαφορία πλέον να αποκρύπτουν τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού. Και αγανάκτηση από την υποκρισία των κυβερνήσεων των χωρών τους, που για να σώσουν τα προσχήματα αναγκάζονται να δείξουν πως αντιδρούν.
Οι εικόνες και τα βίντεο κατακλύζουν τις οθόνες και γίνονται πρωτοσέλιδα. «Την ώρα που κηρύσσεται λιμός, οι άνθρωποι ήδη πεθαίνουν από την πείνα», ανέφερε η αξιωματούχος του Παγκόσμιου Επισιτιστικού Προγράμματος, Σίντι ΜακΚέιν, που επισκέφτηκε καταυλισμούς στη Γάζα. «Όταν δεν υπάρχουν αρκετά τρόφιμα, τα παιδιά υποφέρουν από οξύ υποσιτισμό, κατόπιν πεθαίνουν αργά και οδυνηρά. Αυτός, με απλούς όρους, είναι ο λιμός».
Με αυτά τα δεδομένα προωθείται και το «νέο» σχέδιο των σιωνιστών για πλήρη κατάληψη της Λωρίδας της Γάζας. Από τις 29 Αυγούστου η Πόλη της Γάζας χαρακτηρίστηκε «επικίνδυνη ζώνη μαχών» και διατάχθηκε η εκκένωσή της. Αμέσως αεροπλάνα και drones ξεκινούν ολονύχτιους βομβαρδισμούς. «Κάποιοι γείτονες έφυγαν, αλλά όπου κι αν πας σ’ ακολουθεί ο θάνατος», είπε τηλεφωνικά στο Γαλλικό Πρακτορείο μια κάτοικος του δυτικού προαστίου Ζεϊτούν. Πάνω από 1.000 κατοικίες και 400 οικοδομικά τετράγωνα έχουν γίνει θρύψαλα και τα συντρίμμια τους εκσφενδονίζονται ακόμη και στις πιο απομακρυσμένες σκηνές.
Χαρακτηριστική της σιωνιστικής αγριότητας είναι και η επίθεση στο νοσοκομείο Νάσερ, όπου βρήκαν το θάνατο τουλάχιστον 50 άνθρωποι, ανάμεσά τους 6 δημοσιογράφοι και φωτορεπόρτερ, διασώστες, υγειονομικοί και ασθενείς. Το μακελειό ακολούθησε ο κυνισμός του Νετανιάχου, που έκανε λόγο για «ατύχημα», η ειρωνεία του IDF, που «λυπάται» για τα θύματα αλλά η Χαμάς είχε στήσει κάμερα για να παρακολουθεί τις κινήσεις ισραηλινών στρατιωτών. Ίσως η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής να ήταν δηλώσεις δήθεν καταδίκης, όπως π.χ. του Μερτς, ο οποίος, «αδυνατώντας» να πιστέψει πως ο πραγματικός στόχος ήταν οι δημοσιογράφοι, θα περιμένει τα αποτελέσματα της έρευνας προτού καταλήξει σε τελική κρίση.
Απέναντι σε όλα αυτά είναι αξιοθαύμαστη η ανθεκτικότητα των Παλαιστινίων. Αυτών που αγωνίζονται να επιβιώσουν ψάχνοντας τρόφιμα στα σκουπίδια και ελπίζοντας πως θα ξεδιψάσουν κάπως, μιας και ανακοινώθηκε η ολοκλήρωση ενός αγωγού μεταφοράς αφαλατωμένου νερού που έφτιαξαν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και θα μεταφέρει 7,5 εκατομμύρια λίτρα νερού την ημέρα.
Η πραγματική ελπίδα για τον παλαιστινιακό λαό και την υπόθεση του είναι οι επιτυχίες της Παλαιστινιακής Αντίστασης που ο σιωνιστικός στρατός δεν μπορεί πλέον να κρύψει. Ενέδρα των παλαιστίνιων μαχητών είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο ισραηλινών στρατιωτών και την ομηρία τεσσάρων. Τουλάχιστον 455 ισραηλινοί στρατιώτες έχουν σκοτωθεί, γεγονός που χαρακτηρίζεται αδιανόητη «τακτική οπισθοδρόμηση». Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στο πεδίο της μάχης οι σιωνιστές τούς κάνει να αναζητούν εκδίκηση στον άμαχο πληθυσμό.
Η στρατιωτική φθορά έχει αντίκτυπο και στο εσωτερικό του Ισραήλ. Ο Αύγουστος ήταν μήνας μεγαλειωδών διαδηλώσεων με κεντρικό σύνθημα τον τερματισμό του πολέμου, την απελευθέρωση των ομήρων και τη σύναψη συμφωνίας κατάπαυσης πυρός (την οποία επιμένει να μην αποδέχεται ο Νετανιάχου, ακολουθώντας εντολές του Τραμπ). Η πίεση που ασκούν αυτές οι διαδηλώσεις συνολικά στο πολιτικό κατεστημένο είναι μεγάλη.
Ο Νετανιάχου, εκτός από τους ακροδεξιούς συμμάχους του, αντιμετωπίζει και την κριτική πιο «μετριοπαθών», που στην πραγματικότητα προκρίνουν μια «χαλάρωση» λόγω της διεθνούς κατακραυγής, καθόλου, όμως, παρέκκλιση από τους στόχους του σιωνιστικού κράτους. Με το ίδιο σκεπτικό εκφράζονται και σοβαρές διαφωνίες στρατιωτικών -τελευταία και ιδιαίτερης σημασίας η διαφωνία του αρχηγού των ενόπλων δυνάμεων, στρατηγού Εγιάλ Ζαμίρ, μετά μάλιστα και την αποκάλυψη πως η επιχείρηση «Άρματα του Γεδεών» απέτυχε.
Από την «εξίσωση» δεν μπορούν να λείπουν οι ιμπεριαλιστές. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανακοίνωσε πως θα εμποδίσουν την πρόσβαση στα μέλη της Παλαιστινιακής Αρχής ενόψει της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ (9-23/9) στη Ν. Υόρκη ως τιμωρία για τη «διεθνοποίηση» του παλαιστινιακού ζητήματος. Σε αυτήν την «πολυαναμενόμενη» Γενική Συνέλευση οι Γαλλία, Βρετανία και άλλες χώρες προανήγγειλαν την αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους. Πρόκειται για τη γνωστή σε όλο τον κόσμο πια απάτη της «λύσης των δύο κρατών», με την οποία ιμπεριαλιστικές και αντιδραστικές δυνάμεις επιχειρούν εδώ και δεκαετίες να καταστείλουν πολιτικά τον ένοπλο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του παλαιστινιακού λαού. Και μπορούμε με βεβαιότητα να προεξοφλήσουμε ότι θα βρεθεί και πάλι η διαδικαστική φόρμουλα ώστε η «λύση» της «αναγνώρισης» να παραμείνει «ζητούμενο». Αυτό που ενδιαφέρει τον κάθε ιμπεριαλιστή είναι να μην παραγκωνιστεί στον ανταγωνισμό να έχει λόγο και ρόλο στην περιοχή. Άλλωστε, δεν ακούσαμε λέξη και δεν είδαμε πράξη καταδίκης για τα σχέδια εποικισμού με την οικοδόμηση 3.500 κατοικιών που θα απομονώνει την κατεχόμενη Ανατολική Ιερουσαλήμ από την υπόλοιπη Δυτική Όχθη (οι πρώτοι έποικοι από Καναδά και ΗΠΑ έχουν ήδη «επαναπατριστεί»).
Ο Τραμπ δεν έκρυψε ποτέ και δεν σταμάτησε να απεργάζεται τα σχέδιά του για τη Λωρίδα της Γάζας. Τις τελευταίες μέρες του Αυγούστου, μάλιστα, πραγματοποιήθηκαν συναντήσεις με αμερικανούς και ισραηλινούς υπουργούς, τον ειδικό απεσταλμένο Γούιτκοφ και τον πρώην πρωθυπουργό της Βρετανίας Τόνι Μπλερ με θέμα τη μετατροπή της Λωρίδας της Γάζας σε «Ριβιέρα» της Μέσης Ανατολής. Σε απόρρητο έγγραφο που αποκάλυψε η Washington Post περιγράφεται το σχέδιο Gaza Reconstitution, Economic Acceleration and Transformation Trust (GREAT Trust), ένα δεκαετές καθεστώς αμερικανικής διοίκησης. Προβλέπει «προσωρινή ή μόνιμη, εθελοντική» μετεγκατάσταση των Παλαιστινίων. Όσοι «επιλέξουν» να φύγουν (άγνωστο για πού) θα λάβουν 5.000 δολάρια μετρητά, τέσσερα χρόνια επιδοτούμενου ενοικίου και ένα έτος σε τρόφιμα και για τους ιδιοκτήτες γης θα δοθούν «κουπόνια» για διαμερίσματα στο μέλλον. Για τους υπόλοιπους προβλέπονται στρατόπεδα συγκέντρωσης μέχρι να κατασκευαστούν οι «έξυπνες πόλεις».
Στην ουσία πρόκειται για ένα προτεκτοράτο, τουριστικό θέρετρο, βιομηχανικό και τεχνολογικό κόμβο που θα εξυπηρετεί τα σχέδια των ΗΠΑ -σε συνδυασμό με τις «Συμφωνίες του Αβραάμ» και τον «Ινδικό Εμπορικό Διάδρομο» (IMEC)- να εκτοπίσουν τους υπόλοιπους ιμπεριαλιστές και να ελέγξουν απόλυτα την περιοχή. Αποκαλύπτει το μέλλον που επιφυλάσσει στους λαούς αυτός ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός.
Σουμούντ σημαίνει «ακλόνητος». Οι λαοί έχουν αυτό το χρέος. Να μείνουν ακλόνητα αλληλέγγυοι στον παλαιστινιακό λαό. Ακλόνητα να αναπτύσσουν αγώνες και να τους μπολιάζουν με αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά. Όπως ακλόνητα συνεχίζει τον δίκαιο ένοπλο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του και ο παλαιστινιακός λαός.
