Την Πέμπτη 31 Ιουλίου είναι προγραμματισμένη η συζήτηση στη Βουλή και η ψήφιση του νέου νομοσχεδίου, που αφορά τις διαγραφές φοιτητών, τα πειθαρχικά και την καταστολή στο Πανεπιστήμιο. Το νομοσχέδιο αυτό έρχεται να εξειδικεύσει και να τροποποιήσει προς το χειρότερο τον ήδη ψηφισμένο νόμο Κεραμέως.
Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στο νομοσχέδιο στον πειθαρχικό χαρακτήρα των διαγραφών και συνολικά στην ενίσχυση των μέτρων ελέγχου στα Πανεπιστήμια. Πιο συγκεκριμένα φέρνει:
-Υποχρεωτική επίδειξη πάσο για την είσοδο στο Πανεπιστήμιο.
-Ψηφιακό σύστημα ελεγχόμενης πρόσβασης. Η είσοδος θα ελέγχεται με τουρνικέ, ηλεκτρονικά συστήματα ελέγχου και ταυτοποίησης εισόδου και εξόδου και ανίχνευσης απαγορευμένων αντικειμένων και ουσιών. Όποιος εισέλθει «χωρίς να τηρήσει τις νόμιμες διατυπώσεις και διαδικασίες» τιμωρείται με ποινή φυλάκισης 6 μήνες ή χρηματική ποινή!
-Εγκατάσταση μέσων παρακολούθησης. Κάμερες που καταγράφουν εικόνα και ήχο, αισθητήρες ανίχνευσης κίνησης, ακόμα και drones (!) για «διαχείριση πιθανών κρίσεων» στις πανεπιστημιουπόλεις
-Έλεγχο ετοιμότητας των ΑΕΙ από το Υπουργείο. Η εφαρμογή των συστημάτων ασφαλείας και των εγκαταστάσεων είναι υποχρέωση των διοικήσεων, οι οποίες οφείλουν να συμμορφωθούν και υπό την απειλή πειθαρχικών!
-Τροποποίηση του άρθρου 168 του ποινικού κώδικα. «Με τις ποινές της παρ. 4 τιμωρείται όποιος εισέρχεται σε χώρο πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας ή τριτοβάθμιας (προσθήκη) εκπαίδευσης και με οποιονδήποτε τρόπο, ιδίως με φωνασκίες, θόρυβο, ύβρεις ή απειλές κατά του εκπαιδευτικού προσωπικού, εργαζομένων, υπαλλήλων, μαθητών ή φοιτητών (προσθήκη) διαταράσσει τη λειτουργία του». Με το ίδιο άρθρο κατηγορούνται εκπαιδευτικοί και υγειονομικοί για παραστάσεις διαμαρτυρίας σε σχολεία και νοσοκομεία και τιμωρούνται με πειθαρχικά και απολύσεις!
-Αναστολή φοιτητικής ιδιότητας σε περιπτώσεις παραβατικότητας και οριστική διαγραφή σε φοιτητές με καταδίκη για κακούργημα.
-Ενιαίο πειθαρχικό συμβούλιο ανά ΑΕΙ. Αυτό θα αποτελείται από τον Πρύτανη, τον Αντιπρύτανη, τον Κοσμήτορα, ένα μέλος ΔΕΠ και έναν φοιτητή. Κάνουν έτσι τους φοιτητές συνένοχους, τους στρέφουν ενάντια στους συναδέλφους τους και καλλιεργούν ακόμα περισσότερο το αφήγημα της ενιαίας ακαδημαϊκής κοινότητας και τη λογική της συνδιοίκησης των πανεπιστημίων.
-Πειθαρχικές ποινές. Για τους φοιτητές, επίπληξη και απαγόρευση συμμετοχής στις εξετάσεις έως και αναστολή φοιτητικής ιδιότητας για 2 χρόνια ή οριστική διαγραφή. Κυρώσεις θα υπάρχουν και στα διοικητικά όργανα που δεν συμμορφώνονται.
Όσον αφορά πιο συγκεκριμένα το όριο φοίτησης, το νομοσχέδιο προβλέπει:
-Οι φοιτητές που συμπληρώνουν την ανώτατη διάρκεια φοίτησης και δεν έχουν καταστεί πτυχιούχοι, διαγράφονται αυτοδικαίως από τη σχολή δύο μήνες μετά την ανάρτηση των αποτελεσμάτων της επαναληπτικής εξεταστικής του Σεπτεμβρίου.
-Η φοίτηση παρατείνεται 2 εξάμηνα γι’ αυτούς που έχουν αξιολογηθεί επιτυχώς σε ποσοστό τουλάχιστον εβδομήντα τοις εκατό (70%) των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων του ισχύοντος προγράμματος σπουδών και έχουν 2 συμμετοχές σε εξεταστικές με μία επιτυχημένη στα προηγούμενα τέσσερα εξάμηνα.
-Κατ’ εξαίρεση υπέρβαση ορίου και μερική φοίτηση υπό προϋποθέσεις (φοιτητές που αποδεδειγμένα εργάζονται τουλάχιστον είκοσι ώρες την εβδομάδα, φοιτητές με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, χρόνιες νόσους, κ.λπ.).
-Διακοπή φοίτησης. Μέγιστη διάρκεια 2 έτη, κατά τα οποία δεν υφίσταται η φοιτητική ιδιότητα.
Οι παραπάνω «διευκολύνσεις» δεν αποτελούν παρά προσπάθειες της κυβέρνησης να διασπάσει το φοιτητικό σώμα και να καταφέρει να εφαρμόσει τις πρώτες διαγραφές φοιτητών.
Για το πού θέλει να το πάει η κυβέρνηση και συνολικά το σύστημα με την προώθηση των διαγραφών έχουν γραφεί μια σειρά από άρθρα. Οι διαγραφές θα λειτουργήσουν ως ταξικός φραγμός, για να πεταχτούν εκτός τριτοβάθμιας εκπαίδευσης τα παιδιά από φτωχές οικογένειες. Ταυτόχρονα, θα λειτουργούν και ως μέσο πειθάρχησης. Από την ψήφιση του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη, που ενσωματώθηκε στον μετέπειτα νόμο Κεραμέως, μέχρι το νομοσχέδιο που καταθέτει τώρα η κυβέρνηση, φαίνεται ότι στόχος είναι η κατάργηση του δικαιώματος στην εκπαίδευση για την πλατιά πλειοψηφία και ταυτόχρονα η ποινικοποίηση των αγώνων.
Αν δούμε τις πολιτικές εξελίξεις που τρέχουν παράλληλα με την προώθηση των διαγραφών, θα καταλάβουμε ότι η επίθεση δεν θα σταματήσει από μόνη της. Η ελληνική κυβέρνηση πιέζεται να συνταχθεί με τις επιδιώξεις των Ευρωπαίων και των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών, για να προχωρήσει με την επίθεση σε όλα τα επίπεδα και να τελειώσει επιτέλους με την αγωνιζόμενη νεολαία μέσα στα πανεπιστήμια. Η εργασιακή πραγματικότητα για την οποία μας προετοιμάζουν δεν χρειάζεται πτυχιούχους και εξειδικευμένο επιστημονικό δυναμικό, αλλά ευέλικτους και χαμηλά αμειβόμενους εργαζόμενους, χωρίς αξιώσεις και δικαιώματα. Χρειάζεται υποταγή από τον νέο κόσμο που θα καλεστεί να πληρώσει από την τσέπη του τα εξοπλιστικά προγράμματα, για να καταλήξει να πολεμήσει για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών. Ξέρουν ότι μπροστά σε ένα μέλλον χωρίς προοπτική, η νεολαία θα αντιδράσει, γι’ αυτό την χτυπάνε.
Ακόμη και αν μέχρι τη δημοσίευση του παρόντος άρθρου το νομοσχέδιο έχει ψηφιστεί στη Βουλή, η κατεύθυνση που χρειάζεται να μπει από Σεπτέμβρη στους φοιτητικούς συλλόγους δεν αλλάζει. Το ζήτημα των διαγραφών χρειάζεται να αναδειχθεί ως αιχμή στους φοιτητές. Χρειάζεται να καλεστούν Γενικές Συνελεύσεις κόντρα στον αρνητικό συσχετισμό και την ηττοπάθεια, επειδή η ανάπτυξη ενός μαζικού φοιτητικού κινήματος είναι ο μόνος τρόπος να απαντηθεί η επίθεση. Να αναπτυχθεί ένα φοιτητικό κίνημα που θα παλεύει για να μην γίνει καμία διαγραφή φοιτητή και για την ανατροπή του νόμου Κεραμέως. Σύμμαχοι σε αυτή τη διαδικασία δεν είναι το καθηγητικό κατεστημένο και οι Πρυτάνεις, που έχουν δηλώσει σε όλους τους τόνους ότι συμφωνούν με τις διαγραφές και δηλώνουν έτοιμοι να τις εφαρμόσουν. Σύμμαχοι είναι οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί στην α΄/βάθμια και στην β΄/βάθμια εκπαίδευση, οι εργαζόμενοι που από Σεπτέμβρη θα βρεθούν κι αυτοί μπροστά σε έναν νέο γύρο επίθεσης.
Στις συνειδήσεις των φοιτητών υπάρχει ενεργό ρήγμα και ανεμπιστοσύνη στην κυβέρνηση, κάτι που αποτυπώθηκε και στο περσινό φοιτητικό κίνημα ενάντια στον νόμο για την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων και στη μαζική συμμετοχή στις φετινές κινητοποιήσεις για τα Τέμπη. Με τους αγώνες τους θα καταφέρουν να απαντήσουν και σε αυτή την πρόκληση!
