Η ρωσική ηγεσία, όπως είχαμε εκτιμήσει, μέτρησε με ψυχρό τρόπο τις πολιτικές προεκτάσεις των στρατιωτικών της κινήσεων και, αντί για μια εντυπωσιακή απάντηση στις επιθέσεις που δέχτηκαν τα στρατηγικά της βομβαρδιστικά, προτίμησε να κινηθεί με έναν πιο ουσιαστικό για τους στόχους της τρόπο. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν θα δώσει μια ισχυρή και αποφασιστική – όπως με τον Ορέσνικ – απάντηση όταν και όποτε κρίνει. Πολύ περισσότερο εάν ξαναδεχθεί τέτοιου χαρακτήρα χτύπημα.
Εν τω μεταξύ η τυχοδιωκτική επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν, με τη στήριξη των ΗΠΑ, αλλάζει τα δεδομένα για όλα τα μέρη της σύγκρουσης και ενδεχομένως αναγκάσει σε τροποποιήσεις κάποιων τακτικών τους κινήσεων και επιλογών. Από την άλλη, το πώς θα εξελιχθεί η επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν και ποια οφέλη και ζημιές θα σωρεύσει για την κάθε πλευρά είναι σίγουρο πως θα αντεπιδράσει στην ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία.
Η Ουκρανία χάνει καθημερινά και νέα εδάφη
Με αλλεπάλληλα κύματα πυραυλικών επιθέσεων σε συνδυασμό με εκατοντάδες ντρόουν, που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα, η Ρωσία χτυπάει κρίσιμες εγκαταστάσεις του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος, σημαντικές συγκοινωνιακές υποδομές και αεροδρόμια της Ουκρανίας καθώς και αποθήκες οπλικών συστημάτων και πιο συγκεκριμένα δυτικών πυραύλων μεγάλης εμβέλειας και ντρόουν. Επιπλέον, και ειδικότερα για να μειώσει τις απειλές προς τη γέφυρα της Κριμαίας και τον ρώσικο ναύσταθμο στη Μαύρη Θάλασσα, εξουδετέρωσε βάσεις θαλάσσιων ντρόουν στην Οδησσό και κυρίως ένα σημαντικό σύμπλεγμα από συστήματα επικοινωνίας που χρησιμοποιούνταν για το συντονισμό επιθέσεων ντρόουν κατά της Κριμαίας.
Ταυτόχρονα, έχοντας υιοθετήσει διαφορετικές τακτικές, που παρακάμπτουν τις διάφορες πόλεις – οχυρά ώστε στη συνέχεια να τις περικυκλώσουν, και έχοντας εξελίξει σε μεγάλο βαθμό τη χρήση του ηλεκτρονικού πολέμου και των ντρόουν μαζί με την υπεροχή του ρωσικού στρατού σε πυρομαχικά, οπλικά συστήματα και ανθρώπινο δυναμικό, έχουν επιταχύνει την προέλασή τους σε διάφορα σημεία του μετώπου. Δυτικές πηγές σημειώνουν με ανησυχία τόσο το πλησίασμα της πόλης Σούμι στην ομώνυμη περιφέρεια (Sumy Oblast), συνεχίζοντας τη δημιουργία της λεγόμενης «ζώνης ασφάλειας» στο ουκρανικό έδαφος.
Εξίσου αν όχι περισσότερο ανησυχούν οι Δυτικοί και για την είσοδο του ρωσικού στρατού στην περιφέρεια του Ντνιπροπετρόφσκ (Dnipropetrovsk Oblast), την καρδιά της ουκρανικής βιομηχανίας, καθώς και την κοντινή απόσταση των ρωσικών στρατευμάτων από ορισμένες σημαντικές πόλεις της Ανατολικής Ουκρανίας. Οι ίδιες πηγές θεωρούν ότι αυτές οι κινήσεις είναι προπαρασκευαστικό μέρος της μεγάλης καλοκαιρινής επίθεσης που εδώ και μήνες εκτιμούν ότι έρχεται.
Ανεξάρτητα εάν οι εκτιμήσεις αποτελούν μέρος της προπαγάνδας για να συνεχίζεται ο απρόσκοπτος και κλιμακούμενος εξοπλισμός του Κιέβου με δυτικά όπλα ή εδράζεται σε κάποιες στρατιωτικές κινήσεις της Ρωσίας (συγκέντρωση στρατού και οπλισμού σε συγκεκριμένες περιοχές κ.ά.), το σίγουρο είναι πως αυτή τη στιγμή όλες οι κρίσιμες αμυντικές γραμμές στο μέτωπο βρίσκονται υπό την ασφυκτική πίεση των ρωσικών στρατευμάτων.
ΗΠΑ-Δύση και Ρωσία: αδιέξοδα και κινήσεις κλιμάκωσης
Με τις διαπραγματεύσεις να έχουν διακοπεί και την κατάσταση στο μέτωπο να βαίνει συνεχώς επιδεινούμενη για το καθεστώς του Κιέβου, οι Δυτικοί βρίσκονται μπροστά σε μεγάλα αδιέξοδα και διλήμματα.
Η νέα διοίκηση Τραμπ του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού διαπίστωσε πως η προσπάθειά της να αλλάξει τους όρους του πολέμου, ποντάροντας πιθανά και στην –πραγματική- ανάγκη της Ρωσίας να πάρει μια ανάσα από αυτήν τη διαρκή εμπόλεμη κατάσταση και με τον πόλεμο φθοράς να μεταφέρεται πια μέσα στο έδαφός της, δεν πέτυχε μέχρι τώρα. Μάλιστα η προειδοποίηση της επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ για κίνδυνο πυρηνικού ολέθρου και οι αντίστοιχες εκκλήσεις αναλυτών της CIA προς το ΝΑΤΟ ώστε «να σταματήσει τις ουκρανικές προκλήσεις» είναι ενδεικτικές των κρίσιμων διλημμάτων που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ.
Πάντως, και από τους δύο πρωταγωνιστές της σύγκρουσης υπάρχουν σημάδια δημιουργίας κλίματος παραπέρα κλιμάκωσης. Ο Ρώσος ΥΦΥΠΕΞ δηλώνει ότι οι σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας «είναι ερείπια», πως «δεν υπάρχει βάση για πλήρους κλίμακας συνέχιση της συνθήκης New START υπό τις παρούσες συνθήκες» και χαρακτηρίζει τον αμερικάνικο «Χρυσό Θόλο» αποσταθεροποιητικό πρόγραμμα.
Λίγες μέρες αργότερα και χωρίς καμιά αιτιολογία οι ΗΠΑ ακυρώνουν τις διαπραγματεύσεις για την ομαλοποίηση των σχέσεων ΗΠΑ-Ρωσίας. Στο εσωτερικό των ΗΠΑ υπάρχει πίεση για προώθηση του νομοσχεδίου που προβλέπει εισαγωγή δασμών 500% σε αγαθά που εισάγονται στις Ηνωμένες Πολιτείες από χώρες που αγοράζουν πετρέλαιο, προϊόντα πετρελαίου, φυσικό αέριο και ουράνιο από τη Ρωσία. Μπορεί επίσης το νέο αμυντικό δόγμα των ΗΠΑ να αναφέρεται στην προστασία των νότιων συνόρων (!) αλλά και την «αποκατάσταση της αποτροπής» στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, αλλά ταυτόχρονα η διοίκηση Τραμπ έσπευσε να διορίσει άμεσα τον επόμενο αμερικανό στρατηγό ο οποίος θα αναλάβει τον παραδοσιακό ρόλο του Ανώτατου Συμμαχικού Διοικητή Ευρώπης στο ΝΑΤΟ.
Την ίδια στιγμή ο Πεσκόφ δηλώνει πως αυτή η πολεμική σύγκρουση έχει «υπαρξιακά χαρακτηριστικά» για τη Ρωσία και ο Λαβρόφ –με αφορμή τις πολύ πρόσφατες αποφάσεις του ΝΑΤΟ για αύξηση κατά 400% των συστημάτων αεράμυνας στην Ευρώπη- πως το ΝΑΤΟ δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο που για κάποια χρόνια προσπαθούσε να κρύψει. Ρώσοι αξιωματούχοι πυκνώνουν τις αναφορές τους στα «ευρύτερα ζητήματα ασφαλείας» για την Ευρώπη και τον κόσμο, που πρέπει να διευθετηθούν για να υπάρξει… ειρήνη. Ενώ ο Πούτιν ανακοινώνει ένα θηριώδες εξοπλιστικό πρόγραμμα με έμφαση στην «πυρηνική τριάδα αποτροπής» και το οποίο θα πρέπει να περιλαμβάνει ένα πλήρες φάσμα προηγμένων όπλων, αξιοποιώντας την εμπειρία της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» (εισβολή στην Ουκρανία)!
Τον γενικό τόνο δίνει ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, που δηλώνει ότι η Ρωσία παράγει σε τρεις μήνες όσα πυρομαχικά παράγει το ΝΑΤΟ σε έναν χρόνο, καλώντας σε ανέβασμα της παραγωγής της πολεμικής βιομηχανίας και σε αύξηση των αμυντικών δαπανών στο 5% του ΑΕΠ – κάτι που αποφάσισαν στη Σύνοδο υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ και θα επικυρωθεί στη Σύνοδο Κορυφής της δολοφονικής συμμαχίας στις 24-25 Ιούνη- διότι, λέει, «είμαι απολύτως βέβαιος ότι, αν καθυστερήσουμε, θα πρέπει είτε να μάθουμε ρωσικά είτε να μετακομίσουμε στη Νέα Ζηλανδία»!
Στο φόντο αυτό οι ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις συνεχίζουν την εμπρηστική τους πολιτική, διεκδικώντας αυξημένο ρόλο και θέση. Ο υπουργός Άμυνας της Γερμανίας, Πιστόριους, ζητάει από το ΝΑΤΟ να ανακηρύξει τη Ρωσία «ως τη μεγαλύτερη απειλή»! Ταυτόχρονα ο τελευταίος ανακοινώνει πως τα πρώτα όπλα μεγάλου βεληνεκούς που κατασκευάστηκαν στην Ουκρανία με γερμανική χρηματοδότηση ενδέχεται να παραδοθούν στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις τις επόμενες εβδομάδες, με ερωτηματικό εάν πρόκειται απλά για έναν τρόπο νομιμοποίησης της χρησιμοποίησης των γερμανικών πυραύλων μεγάλης εμβέλειας από το καθεστώς του Κιέβου. Στον ίδιο καμβά κινείται και ο γαλλικός ιμπεριαλισμός, που διαγκωνίζεται με τη Γερμανία για την ηγεμονική θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ποντάροντας στη στρατηγική του δυνατότητα.
Η Βρετανία, στο πλευρό των ΗΠΑ, συνεχίζει τη γνωστή πολιτική αύξησης της έντασης, πρωτοστατώντας σε αντιρωσική υστερία, ενώ φήμες βγαίνουν σε τακτά χρονικά διαστήματα για οργάνωση προβοκατόρικων ενεργειών από την πλευρά της στη Βαλτική και στη Μαύρη Θάλασσα. Ταυτόχρονα θεωρείται βέβαιη η επιτελική βοήθεια που έδωσε στα χτυπήματα των στρατηγικών βομβαρδιστικών μαζί με τις ΗΠΑ που βέβαια κάνουν πως δεν ξέρουν τίποτε!
Ποιο άραγε θα είναι το επόμενο βήμα, ποια θα είναι «επόμενη μέρα» σ΄ αυτήν την εκρηκτική και γεμάτη αντιφάσεις, αδιέξοδα αλλά και μεγάλα διακυβεύματα ιμπεριαλιστική σύγκρουση;
