Λωρίδα της Γάζας
Χωρίς τέλος ο εφιάλτης για τους Παλαιστίνιους: Βόμβες, λιμός και σχέδια για «τελική λύση»
Την Πέμπτη 15/5, ημέρα της «Νάκμπα», πλήθος κόσμου κατέβηκαν στους δρόμους σε πόλεις σχεδόν σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, διαδηλώνοντας υπέρ του δικαιώματος ενός λαού να συνεχίσει να ζει στη γη του. Δεν είναι στις προθέσεις του άρθρου να αξιολογήσουμε αυτές τις διαδηλώσεις, αλλά έφεραν σε δύσκολη θέση τις κυβερνήσεις των χωρών τους, που φανερά ή κρυφά υποστηρίζουν τη γενοκτονία. Οι αλγόριθμοι λογοκρισίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν μπορούν να κρύψουν εικόνες και βίντεο από τους συνεχιζόμενους βομβαρδισμούς, τα σκελετωμένα παιδιά που αργοπεθαίνουν.
Την Κυριακή 18/5 τέθηκε σε εφαρμογή το σχέδιο «Άρματα του Γεδεών» και οι επιθέσεις εντάθηκαν. Καθώς οι δυνάμεις της παλαιστινιακής αντίστασης παραμένουν αξιόμαχες και εξακολουθούν να δυσκολεύουν τον ισραηλινό στρατό στα πεδία της μάχης, σχολεία, καταφύγια, λαϊκές αγορές, καταυλισμοί είναι ο εύκολος στόχος. Είναι τέτοια η λύσσα των σιωνιστών, που βομβαρδίζουν στο ίδιο σημείο δύο φορές, για να μην υπάρχουν επιζώντες και υπερηφανεύονται πως μέσα σε 24 ώρες έπληξαν πάνω από «100 τρομοκρατικούς στόχους». Οι Παλαιστίνιοι σε προσφυγικούς καταυλισμούς και στη Χαν Γιούνις, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Γάζας, διατάχθηκαν να φύγουν.
670 ήταν οι στόχοι της πολεμικής αεροπορίας προς υποστήριξη χερσαίων επιχειρήσεων. Το Ευρωπαϊκό Νοσοκομείο και το Ινδονησιακό Νοσοκομείο βομβαρδίστηκαν ανηλεώς, το Νοσοκομείο Νάσερ, ειδικά, τρεις φορές. Πλέον κανένα νοσοκομείο δεν λειτουργεί. Ανάμεσα στους περίπου 1000 νεκρούς των τελευταίων 10 ημερών, ο Μουχαμάντ Σινουάρ, ο ένας αδερφός του Γιάχια Σινουάρ. Ο δεύτερος αδερφός του, ο Ζακάρια, σκοτώθηκε όταν βομβαρδίστηκε ο καταυλισμός όπου διέμενε στην κεντρική Γάζα.
ΟΗΕ και ανθρωπιστικές οργανώσεις αναφέρονται καθημερινά σχεδόν στις ολέθριες συνέπειες για το σύνολο των Παλαιστινίων από τον απόλυτο και πλήρη αποκλεισμό της Γάζας από την ανθρωπιστική βοήθεια. Τρόφιμα, νερό, καύσιμα, φάρμακα έχουν εξαφανιστεί. Οι φούρνοι και οι ανθρωπιστικές κουζίνες σταμάτησαν τη λειτουργία τους. Από αυτή την άποψη, η ανακοίνωση του ΟΗΕ πως στις επόμενες 48 ώρες 14.000 παιδιά μπορεί να πεθάνουν από την πείνα δεν θα έπρεπε να εκπλήξει κανέναν, παρά μόνο όποιους εθελοτυφλούσαν.
Ιμπεριαλιστικές χώρες, η μία μετά την άλλη, προσπαθούν έστω και την ύστατη ώρα να πάρουν αποστάσεις. Δύσκολο το έργο τους, ό,τι και να κάνουν, οι ευθύνες τους δεν διαγράφονται. Τάχα ενδιαφέρονται για το δράμα του παλαιστινιακού λαού. Άργησαν 19 μήνες (για να μην πούμε 77 χρόνια) και οι 53.573 νεκροί και 121.688 τραυματίες τούς βαραίνουν εξίσου. Ενδιαφέρονται περισσότερο για τα συμφέροντά τους και κρίνουν πως δεν τους ευνοεί η ρετσινιά της γενοκτονίας. Από την άλλη, δεν συμμεριζόμαστε την εκτίμηση πως «εγκαταλείπουν το πλοίο», αυτό (το Ισραήλ) δεν θα σταματήσουν να το (υπο)στηρίζουν.
Ο Νετανιάχου το γνωρίζει αυτό και γι’ αυτό παραμένει προσηλωμένος στην «τελική νίκη κατά των τρομοκρατών της Χαμάς». Αναγκαστικά λαμβάνει υπόψη του τη διεθνή κατακραυγή, αλλά και τις αντιδράσεις στο εσωτερικό. Γι’ αυτό και κατέφυγε σ’ έναν ελιγμό και επέτρεψε φορτηγά με ανθρωπιστική βοήθεια να μπουν στη Γάζα. «Δεν μπορούμε να φτάσουμε στο σημείο του λιμού. Δεν θα μας στηρίξουν». Ο υπουργός Οικονομικών, Σμότριτς, με τις δηλώσεις του πως θα επιτρέψει να «φάνε τόσο, ώστε οι φίλοι μας στον κόσμο να συνεχίσουν να μας παρέχουν μια διεθνή ομπρέλα προστασίας» καταδεικνύει ότι πρόκειται για έναν παροδικό ελιγμό. Αρχικά μπήκαν εννιά (!) φορτηγά -πηγές αναφέρουν πως τα δύο από αυτά περιείχαν σάβανα- υπονοώντας με αυτόν τον τρόπο τι πρέπει να περιμένει ο λαός της Παλαιστίνης. Ακολούθησε δεύτερη αποστολή 100 φορτηγών, όμως φανατικοί σιωνιστές συγκεντρώνονταν για να εμποδίσουν την είσοδο της βοήθειας, καταστρέφοντάς την. Μάλιστα, ο Νετανιάχου σε κριτική που του ασκήθηκε πως δεν έχει φτάσει η βοήθεια εκεί που πρέπει, δήλωσε πως «την έκλεψε η Χαμάς»! Δεδομένου πως μέχρι τις 2 Μαρτίου, οπότε και σταμάτησε η αποστολή βοήθειας, έμπαιναν καθημερινά 600 φορτηγά, η βοήθεια αυτή είναι σταγόνα στον ωκεανό. Και όπως πολύ εύστοχα επισημαίνει η εφημερίδα Haaretz, η «έγκριση ανθρωπιστικής βοήθειας είναι ένα μικρό τίμημα προκειμένου να μπορέσει να σκοτώνει αδιακρίτως».
Πολύς λόγος γίνεται για τις δήθεν τεταμένες σχέσεις Τραμπ-Νετανιάχου. Too good to be true… Το Ισραήλ παραμένει το μακρύ χέρι των ΗΠΑ στην περιοχή και δεν θα το στήριζαν με 4 δισ. τον χρόνο χωρίς να περιμένουν να αποδώσει η …επένδυση (να κάνει αυτό τη βρόμικη δουλειά). Υπάρχει, δήθεν, δυσαρέσκεια γιατί δεν συμπεριλήφθηκε το Τελ Αβίβ στην περιοδεία του, αλλά ο Τραμπ δήλωσε πως «του κάνει καλό». Ποτέ δεν έβαλε «φρένο» στο δολοφονικό μένος του Ισραήλ. Το ταξίδι στις χώρες του Κόλπου επέφερε οικονομικές συμφωνίες και πολιτικά κέρδη για τις ΗΠΑ σε μια δύσκολη συγκυρία. Η επιχείρηση «Ριβιέρα» είναι ακόμα στο τραπέζι, σ’ αυτό συνηγορούν και τα σχέδια για τη δημιουργία του Ανθρωπιστικού Ιδρύματος για τη Γάζα που θα αντικαταστήσει σταδιακά την UNRWA του ΟΗΕ.
Βάσει αυτού του σχεδίου και σε συνδυασμό με την επιχείρηση «Άρματα του Γεδεών» προωθείται η «τελική λύση». Προβλέπεται η αποκοπή της σύνδεσης βορρά-νότου, η ερημοποίηση τεράστιας έκτασης στη νότια Γάζα και η δημιουργία κέντρων διανομής βοήθειας σε 1,2 εκατομμύρια Παλαιστίνιους που προορίζεται να περιοριστεί στη νότια Γάζα σε ένα είδος στρατοπέδου συγκέντρωσης. Ο ίδιος ο Νετανιάχου δήλωσε πως «επιτρέπει στο άλλο 1 περίπου εκατομμύριο Παλαιστινίων να φύγει. Ο στρατός καταστρέφει όλο και περισσότερα σπίτια, ώστε να μην έχουν πού να επιστρέψουν».
Είναι νωρίς να προεξοφλήσουμε την εξέλιξη των πραγμάτων στην Παλαιστίνη, τίποτα, όμως, δεν μαρτυρά το τέλος του εφιάλτη για τον Παλαιστινιακό λαό.
