Τα πιο μεγάλα και απεχθή εγκλήματα οι Ναζί τα διέπραξαν, όταν άρχισαν να βλέπουν πως δεν θα καταφέρουν να κερδίσουν τον πόλεμο. Ο πανικός μπροστά στην απειλή της τιμωρίας πολλαπλασίασε τα μαζικά εγκλήματα, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να αντιστρέψουν τη μοιραία εξέλιξη. Πίστευαν πως σκοτώνοντας μαζικά θα καταφέρουν να επικρατήσουν. Αντίθετα! Με αυτόν τον τρόπο έφερναν πιο κοντά την ήττα τους. Ομοιότητες μπορεί να διακρίνει κανείς και σε άλλες ιστορικές περιπτώσεις. Το παράδειγμα του Βιετνάμ είναι χαρακτηριστικό. Οι Αμερικανοί, όσο συνειδητοποιούσαν πως δεν μπορούσαν να νικήσουν, τόσο πιο πολύ προχωρούσαν στη διάπραξη μαζικών εγκλημάτων, βυθιζόμενοι έτσι στο αίμα των Βιετναμέζων και στο αδιέξοδο της συνέχισης ενός χαμένου πολέμου. Δεν ισχυριζόμαστε πως τα πράγματα θα ακολουθήσουν απαραίτητα την ίδια τροχιά. Αλλά μπορεί να βρει κανείς αρκετές αναλογίες στα όσα φοβερά συνεχίζουν να διαδραματίζονται στη Γάζα από τους αποχαλινωμένους σιωνιστές κατακτητές. Ιδιαίτερα μετά την απόφαση να εξαπολύσουν την επιχείρηση «Άρματα του Γεδεών», με διακηρυγμένο σκοπό τον αφανισμό των Παλαιστίνιων. Και ταυτόχρονα να απαγορεύσουν στην πραγματικότητα κάθε ανθρωπιστική και επισιτιστική βοήθεια, καταδικάζοντας στη λιμοκτονία τους πολιορκημένους. Δηλαδή, να εφαρμόσουν στην πράξη το σχέδιο της «τελικής λύσης», μέσω του ξεριζωμού ή του θανάτου!
Μπροστά στην τελευταία φάση αυτού του εφιαλτικού σχεδίου με όσα τρομερά σημαίνει, οι κυβερνήσεις της Δύσης αλλά και τμήματα της σιωνιστικής εσωτερικής πολιτικής σκηνής επιχειρούν να πάρουν αποστάσεις από την κυβέρνηση Νετανιάχου. Αρχίζουν να διατυπώνουν κριτικές, προχωρούν σε ορισμένες κυρώσεις και προσπαθούν, όπως λένε, να τη συμβουλέψουν και να τη συνετίσουν! Όλοι σχεδόν αυτοί που στήριξαν με ποικίλους τρόπους την ατελείωτη ισραηλινή θηριωδία για ενάμιση χρόνο τώρα, ισχυρίζονται πως θέλουν να σταματήσουν το αποχαλινωμένο και πανικόβλητο θηρίο! Δεν το κάνουν βέβαια γιατί συγκινήθηκαν, έστω και αργοπορημένα, από τα δάκρυα και την απόγνωση των Παλαιστίνιων. Ούτε μόνο για να κρατήσουν τα προσχήματα. Καταλαβαίνουν πολύ καλά πως το σιωνιστικό κράτος οδηγείται όλο και πιο βαθιά σε ένα ιστορικό αδιέξοδο. Έχει προκαλέσει την απαξία και το μίσος μεγάλου τμήματος της ανθρωπότητας και η επιχειρούμενη γενοκτονία των Παλαιστίνιων θα επιστρέψει ως μπούμερανγκ, ακόμη και αν καταφέρει προσωρινά να συντρίψει την αντίστασή τους. Κατανοούν πως με αυτό τον τρόπο μπαίνουν οι όροι για μεγαλύτερα αδιέξοδα, υπαρξιακού χαρακτήρα, που θα ανακύψουν στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον.
Ανάμεσα σε αυτή την ελεεινή κατηγορία συνένοχων υποκριτών, ας διαλέξουμε ένα δικό μας παράδειγμα. Την Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία επέλεξε να καταθέσει την όψιμη «ευαισθησία» της μέσω της επίσημης σελίδας του Συμβουλίου της Ευρώπης. Η δήλωση της Μπακογιάννη αποτελεί ένα μνημείο κυνισμού, αντάξιο των χειρότερων παραδόσεων των ομοτράπεζών της στις διάφορες καγκελαρίες της (πρώην αποικιακής) ιμπεριαλιστικής Ευρώπης. Για την Μπακογιάννη, ο ηθικός απολογισμός είναι το πρόσχημα για να συμβουλέψει το Ισραήλ να παραμείνει έξυπνο, έτσι ώστε να συνεχίσει να είναι ένα ισχυρό και ευημερούν κράτος, όπως γράφει χαρακτηριστικά. Δεν είναι αφελής η Μπακογιάννη. Γνωρίζει καλά πως ένα ισχυρό Ισραήλ προϋποθέτει την πλήρη καθυπόταξη των Παλαιστίνιων και την οριστική εγκατάλειψη του αγώνα τους για ελεύθερη και ανεξάρτητη πατρίδα. Γνωρίζει, επίσης, πολύ καλά πως ακριβώς στο όνομα της ισχύος και της ευημερίας οι Ισραηλινοί ιθύνοντες ιδρυτικά επέλεξαν να ζήσουν με τον διαρκή πόλεμο σε βάρος των Παλαιστίνιων. Για τον απλούστατο λόγο πως η ευημερία των μεν προϋπόθετε τη δυστυχία και τον τελικό αφανισμό των άλλων. Τα περί της λύσης των δύο ανεξάρτητων και ισότιμων κρατών, όπως αποδείχθηκε με τραγικό τρόπο εδώ και πολύ καιρό (και όχι μόνο μετά την 7η Οκτωβρίου 2023), όταν δεν αποτελούσαν ανεφάρμοστες φαντασιώσεις, ήταν απλά προσχήματα για τη χειραγώγηση και την απονέκρωση του απελευθερωτικού αγώνα των Παλαιστινίων. Η δήλωση της Μπακογιάννη, που αξίζει να διαβάσει κανείς, κρύβει πίσω από τις προσεκτικές διατυπώσεις και τις αναφορές για τα βάσανα των Παλαιστίνιων ακριβώς αυτή την αγωνία. Πως ο σπόρος της αυριανής αντίστασης που θα βλαστήσει στα σίγουρα ύστερα από τα ποτάμια αίματος που προκαλούν σήμερα οι σιωνιστές θα είναι πιο αποφασιστικός, πιο τρομακτικός για τους κατακτητές και πιο νικηφόρος!
Ακριβώς από την ίδια σκοπιά αντιμετωπίζουν τις εξελίξεις και οι κυβερνήσεις της δήθεν πολιτισμένης Δύσης, ειδικά αυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι επικρίσεις και οι απειλές των τελευταίων ημερών, εκτός από μια προσπάθεια κατευνασμού της αγανάκτησης των ευρωπαϊκών λαών, απηχούν την ανησυχία τους για τις ανεπιθύμητες παρενέργειες. Αν πράγματι τους ένοιαζε η τύχη των Παλαιστίνιων, είχαν και έχουν τα μέσα να τιθασεύσουν τους εγκληματίες στο Ισραήλ. Αντίθετα, όλο αυτό τον καιρό τους στηρίζουν οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά, κυνηγώντας και βγάζοντας στην παρανομία το κίνημα αλληλεγγύης. Τα ίδια ισχύουν και για όσους από το ισραηλινό-σιωνιστικό πολιτικό προσωπικό, σαν τον Γιαΐρ Γκολάν λόγου χάρη, σπεύδουν να μιλήσουν για τα εγκλήματα του Νετανιάχου και τις μαζικές δολοφονίες μικρών παιδιών. Χωρίς να υποτιμούμε τη σημασία αυτών των παρεμβάσεων αυτή την κρίσιμη στιγμή, αυτές έρχονται πολύ αργά για όσους θέλουν να αποφύγουν την ετυμηγορία της συνενοχής. Για όλους αυτούς τους επιφανείς πολιτικούς αντιπάλους του Νετανιάχου, που τώρα στέκονται περιδεείς απέναντι στο βάρος των μαζικών εγκλημάτων, το επιχείρημα πως «αυτοί είναι 68 και εμείς 52» (αναφερόμενοι στον συσχετισμό στην Κνεσέτ) είναι μια φθηνή δικαιολογία που εξοργίζει!
Οι ανησυχίες των Ευρωπαίων (εσχάτως και της Ουάσιγκτον), της αστικής σιωνιστικής αντιπολίτευσης και των «ευαίσθητων ψυχών» σαν την Μπακογιάννη είναι βέβαια «ψιλά γράμματα» για τους αποθρασυμένους επικεφαλής του Ισραήλ. Την ομάδα, δηλαδή, γύρω από τον Νετανιάχου και τους ακροδεξιούς συμμάχους του. Αυτοί έσπευσαν να χαρακτηρίσουν αντισημιτικές ενέργειες ακόμη και τις χλιαρές κριτικές και με προκλητικό κυνισμό συσχέτισαν τις μεσαιωνικές θεωρίες του αίματος, όπως είπαν για τους Εβραίους που καταδιώκονταν στην Ευρώπη, με τη σημερινή κατακραυγή για το αίμα των Παλαιστίνιων που χύνεται ασταμάτητα! Και για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για τις προθέσεις τους, φρόντισαν να πυροβολήσουν τη διεθνή διπλωματική αντιπροσωπεία που επιχείρησε να επισκεφθεί την πολιορκημένη Τζενίν στη Δυτική Όχθη.
«Ένα λογικό κράτος δεν σκοτώνει μωρά ως χόμπι ούτε σχεδιάζει την απέλαση ενός πληθυσμού», δήλωσε ο Γιαΐρ Γκολάν, ηγέτης των «Δημοκρατών» και πρώην αναπληρωτής αρχηγός του Γενικού Επιτελείου του ισραηλινού στρατού, επισύροντας την οργή του Νετανιάχου. Μόνο που ο Γκολάν θέλει να ξεχνά πως δεν μιλάμε για ένα λογικό κράτος. Αλλά για ένα κράτος κατοχής και κατάκτησης, το οποίο από την ίδρυσή του ταύτισε την ύπαρξή του με τη γενοκτονία των Παλαιστίνιων και τον εκτοπισμό τους. Ή όπως το είπε κυνικά πριν από πολλά χρόνια μια από τους ιδρυτές του, η Γκόλντα Μεΐρ: «Οι Παλαιστίνιοι δεν υπάρχουν!». Ο Νετανιάχου ακριβώς αυτόν τον δρόμο ακολουθεί με συνέπεια. Μέχρι τη Νέμεση …
Δ.Π.
