Η πρωτοφανέρωτη μετά τη Χούντα ποινή της αργίας στη Χρύσα Χοτζόγλου και οι δηλώσεις Μητσοτάκη για άρση της μονιμότητας και απολύσεις στο Δημόσιο συνιστούν μια τομή στην επίθεση της κυβέρνησης και του συστήματος ενάντια όχι μόνο στους αγωνιστές εκπαιδευτικούς αλλά και στο σύνολο του λαού που αγωνίζεται, που διεκδικεί, που στηρίζεται στη συλλογικότητα και στα σωματεία του, που εκφράζει άποψη και παίρνει θέση στα κοινωνικά, συνδικαλιστικά και πολιτικά πράγματα. Αυτό δεν είναι μια πολιτική εκτίμηση ή μια γενικόλογη πολιτική θέση, αλλά αποδεικνύεται στην πράξη με μια σειρά από γεγονότα του τελευταίου διαστήματος, στα οποία και θα αναφερθούμε.
Βέβαια, είναι γνωστό ότι η επιτάχυνση της κυβερνητικής-συστημικής επίθεσης στους εκπαιδευτικούς για το ζήτημα της αξιολόγησης ξεκίνησε ήδη από το καλοκαίρι και συνεχίζεται ώς τώρα. Έτσι, σύμφωνα με εκτιμήσεις, διώκονται με πειθαρχικά περίπου δύο χιλιάδες εκπαιδευτικοί της Α’βάθμιας και Β’βάθμιας εκπαίδευσης, κυρίως νεοδιόριστοι, επειδή αρνούνται να αξιολογηθούν συμμετέχοντας στην απεργία-αποχή. Αιχμή, ακριβώς, αυτής της επίθεσης αποτελεί με όλη τη σοβαρότητα και τις διαστάσεις της η αργία της Χοτζόγλου.
Όπως, όμως, είπαμε στην αρχή, η επίθεση επεκτείνεται και απογειώνεται. Σ’ αυτό το πλαίσιο απολύθηκε ο εκπαιδευτικός Πάνος Κατσούλης, επειδή κρίθηκε παράνομη από το Δικαστήριο μια απόφαση του Δήμου Μεσολογγίου, στον οποίο τότε ήταν Δήμαρχος. Χαρακτηριστικό είναι ότι ως Δήμαρχος ο ίδιος τότε δεν συμμετείχε στην επιτροπή του Δήμου που πήρε την απόφαση, που μάλιστα ποτέ δεν εκτελέστηκε! Το μήνυμα και εδώ είναι ένα: ξεχάστε τη μονιμότητα στο Δημόσιο.
Από την άλλη, κινήθηκε διαδικασία πειθαρχικής δίωξης σε εννιά εκπαιδευτικούς από την Αλεξανδρούπολη, επειδή «τόλμησαν» να ζητήσουν τη στήριξη της τοπικής ΕΛΜΕ όταν η Διεύθυνση Β’βάθμιας Εκπαίδευσης άσκησε ΕΔΕ σε ολόκληρο το σύλλογο καθηγητών για ένα θέμα εκφοβισμού σε μαθητή του σχολείου στο πλαίσιο εκδρομής. Ποινικοποιείται η στήριξη στο σωματείο από εργαζόμενους-μέλη του. Αυτή είναι η ουσία και αυτής της δίωξης.
Η κυβερνητική επίθεση με απολύσεις, πειθαρχικά και διώξεις συμπληρώνεται και από τις αποφάσεις δικαστηρίων. «Τελευταίο» κρούσμα η απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Κομοτηνής που έκρινε ότι νόμιμα δεν μονιμοποιήθηκαν νεοδιόριστοι εκπαιδευτικοί του 2020, παρόλο τον ισχυρισμό αρκετών… ότι αυτοί οι συνάδελφοι θα έπρεπε να μονιμοποιηθούν επειδή δεν υπήρχε ακόμη τότε το πλαίσιο της αξιολόγησης. Είναι και αυτό ένα δείγμα για τα όρια των όποιων ένδικων μέσων και της αξιοποίησής τους, όταν τα διακυβεύματα είναι καθαρά πολιτικά.
Δύο πράγματα είναι καθαρά απ’ όλα τα προηγούμενα (και όχι μόνο), ότι με αυτή την πολιτική η κυβέρνηση, για λογαριασμό του συστήματος, θέλει να τρομοκρατήσει τους εκπαιδευτικούς και συνολικά τους εργαζόμενους, θέλει να τους κάνει να πειθαρχήσουν και να σκύψουν το κεφάλι. Από την άλλη, πέρα από την πυγμή της να περάσει τη βάρβαρη πολιτική της, δείχνει και το φόβο της ότι οι αντιστάσεις μπορούν να της βάλουν πρόβλημα, γι’ αυτό και πρέπει να χτυπιούνται… Από την πλευρά μας, μπορούμε και θα κάνουμε το καλύτερο για να επαληθεύσουμε τους φόβους της, συμβάλλοντας στην οικοδόμηση κεντρικής απεργιακής μάχης ενάντια στην επίθεση που δεχόμαστε.
