Μια πρωτόγνωρη σε ένταση, σε βάθος και σε έκταση επίθεση της κυβέρνησης εξελίσσεται σε όλη την εκπαίδευση. Στόχος η πλήρης προσαρμογή της στο σύστημα, που με τη σειρά του προσαρμόζεται στις απαιτήσεις για τον γενικευμένο πόλεμο που προετοιμάζουν οι ιμπεριαλιστές. Το υπουργείο Παιδείας με νόμους, εγκυκλίους, προγράμματα, δράσεις και δηλώσεις σκληραίνει συνεχώς τη στάση του απέναντι σε κάθε αγωνιστική δημοκρατική φωνή, σε καθετί που ξεφεύγει από τους κανόνες, τους νόμους και τις σάπιες αξίες του. Αποφασισμένο να περάσει την πολιτική του, καταφεύγει στην ωμή τρομοκρατία.
Οι διώξεις γενικεύονται. Στα χιλιάδες πειθαρχικά που εκκρεμούν σε βάρος των εκπαιδευτικών που έκαναν απεργία/αποχή ενάντια στην αξιολόγηση, αθροίζονται καθημερινά διώξεις για την έκφραση γνώμης, για ανυπακοή στις εντολές της διοίκησης και για ψύλλου πήδημα. Διώκονται ολόκληροι σύλλογοι διδασκόντων. Ο δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας επιβάλλει στρατιωτική πειθαρχία. Οι κανονισμοί λειτουργίας των σχολείων, ο σεβασμός στην ιεραρχία, η ανάρμοστη συμπεριφορά, οι πολιτικές απόψεις και φυσικά οι δράσεις που δεν εγκρίνονται αντιμετωπίζονται πια με κλήσεις σε απολογία.
Οι απολύσεις είναι καθημερινές. Σε εξαιρετικά σοβαρές περιπτώσεις, οι υπουργοί κατά καιρούς προχωρούσαν σε απόλυση δημοσίων υπαλλήλων. Η κυβέρνηση, δια στόματος του ίδιου του πρωθυπουργού, θα επιδιώξει στην επόμενη συνταγματική αναθεώρηση την άρση της μονιμότητας. Δεν περιμένει μέχρι τότε. Καταφεύγει στο νομικό πλαίσιο που ήδη υπάρχει και προχωράει. Τις τελευταίες βδομάδες απολύονται καθημερινά μόνιμοι και αναπληρωτές εκπαιδευτικοί για αναξιοπρεπή συμπεριφορά εντός κι εκτός υπηρεσίας, δύο αναπληρωτές γιατί «αποσιώπησαν ενεργές δραστηριότητές τους» και πέντε ακόμα που είχαν προσληφθεί με τοπική πρόσκληση γιατί απλά δεν χρειαζόταν άλλο. Οι απολύσεις δείχνουν εύκολες, αλλά δεν είναι έτσι απλά τα πράγματα. Η δε απόλυση της Χρύσας, την οποία θα ακολουθήσει η απόλυση του αγωνιστή αναπληρωτή Δημήτρη Χαρτζουλάκη, που διώκεται για την ίδια υπόθεση και με τις ίδιες κατηγορίες, που είναι καθαρά πολιτική απόφαση για πολιτικούς λόγους, δεν είναι μια εύκολη υπόθεση πια, λόγω των αντιδράσεων που έχει προκαλέσει και της αλληλεγγύης που έχει αναπτυχθεί. Η δυνητική αργία είναι αγκάθι.
Η αξιολόγηση, ως ένα πολυεργαλείο πειθάρχησης και συμμόρφωσης, κάνει σοβαρά βήματα. Η Υπουργός, μάλιστα, δείχνει να ανταποκρίνεται στις εκκλήσεις των στελεχών της εκπαίδευσης που την υλοποιούν και θα επιχειρήσει να απλουστεύσει τις διαδικασίες από τη γραφειοκρατία που τη συνοδεύει για να κυλήσει πιο γρήγορα. Ωστόσο, είναι χιλιάδες οι εκπαιδευτικοί που δεν την αποδέχονται και δεν την υλοποιούν παρά την πειθαρχική τους δίωξη και εξακολουθεί το σύνολο σχεδόν του κλάδου να μην τη θέλει. Η αξιολόγηση προχωρά, αλλά δεν νικά.
Τα Ωνάσεια σχολεία για λίγους, που φαίνεται να έχουν δρομολογηθεί και τα Τεχνικά Γυμνάσια που προαναγγέλλονται για τους «περιττούς», δεν είναι υποθέσεις που έχουν τελειώσει. Όπως δεν μπορεί να τελειώσει ποτέ για το κίνημα κανένα ζήτημα που χτυπάει το δικαίωμα της νεολαίας στις σπουδές και τη δωρεάν δημόσια εκπαίδευση. Η μάχη ενάντια στις εξετάσεις για την εισαγωγή σε αυτά πρέπει να δοθεί. Η πάλη ενάντια στην εκπαίδευση για λίγους και εκλεκτούς είναι υπόθεση όλων των εκπαιδευτικών.
Σε όλα τα μέτωπα της εκπαίδευσης υπάρχουν αντιστάσεις. Φαίνεται στη μαζικότητα των κινητοποιήσεων. Στηρίζονται σε πρωτοβουλίες αγωνιστών εκπαιδευτικών και στη μαχητική δράση κάποιων λίγων ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ. Αυτές πρέπει να πολλαπλασιαστούν, να συντονιστούν και να ξεπεράσουν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ. Αυτό δε σημαίνει να τις αφήσουμε στην ησυχία τους, αλλά να μην αφεθούν τα πράγματα στην αδράνειά τους, που οδηγεί στην υποταγή. Μόνο έτσι θα πιεστούν.
Το μέγεθος της επίθεσης ανοίγει όλα τα ζητήματα και αυξάνει τα μέτωπα στα οποία πρέπει να παλέψουν σήμερα οι εργαζόμενοι και φυσικά οι εκπαιδευτικοί. Ιδιαίτερα οι αυξήσεις των μισθών είναι επείγουσα ανάγκη. Η ιεράρχηση των αιτημάτων είναι σοβαρό πολιτικό ζήτημα. Μόνο έτσι μπορούν οι εργαζόμενοι να παλέψουν και να διεκδικήσουν το σύνολο των αιτημάτων. Σε αυτή τη φάση, στην εκπαίδευση βασικό μέτωπο πάλης είναι οι διώξεις με βασική αιχμή που πρέπει να προτάσσεται να μην απολυθεί η Χρύσα Χ. και να ανακληθεί η δυνητική αργία της. Μόνο έτσι θα σταματήσει η δίωξη του Δημήτρη Χ., θα σπάσει η τρομοκρατία, θα μπορέσει η απόρριψη της αξιολόγησης να γίνει πάλη για την ανατροπή της. Με αυτούς τους στόχους να πάει ο κλάδος στο πρώτο αγωνιστικό ραντεβού μετά τα διακοπές του Πάσχα, που είναι η απεργία της Πρωτομαγιάς και απαιτήσει απεργία για να ανακληθεί η αργία.
Η δυνητική αργία και οι χιλιάδες διώξεις έχουν θέσει το θέμα της αλληλεγγύης. Είναι ηθική και υλική. Το κίνημα το ίδιο στηρίζει τους αγωνιστές, όταν αυτοί δέχονται τις συνέπειες της πάλης τους. Η ανταπόκριση που είχε το γλέντι οικονομικής ενίσχυσης που διοργάνωσε η «Ανοικτή Συνέλευση ενάντια στις συνδικαλιστικές διώξεις και απολύσεις» για την οικονομική στήριξη της Χρύσας, των υπόλοιπων αγωνιστών που απολύθηκαν ή διώκονται, συνολικά του αγώνα κατά των διώξεων δείχνει τις δυνατότητες αλλά και τις υποχρεώσεις των σωματείων και των ομοσπονδιών. Η αλληλεγγύη είναι βασική πλευρά κάθε αγώνα. Η μάχη μόλις άρχισε!
