26 μετανάστες απανθρακωμένοι στον Έβρο και ο τραγικός απολογισμός συνεχίζεται! 26 άνθρωποι που κάηκαν ζωντανοί στις φλόγες της Δαδιάς, μόλις μια ημέρα αφού βρέθηκε νεκρός στην ίδια περιοχή ακόμα ένας και αφού είχε γίνει γνωστός ο θάνατος ενός 80χρονου βοσκού στις πυρκαγιές της Βοιωτίας. Την ίδια στιγμή, μάλιστα, αποκαλύπτεται ότι εκατοντάδες μετανάστες βρίσκονται σε θανάσιμο κίνδυνο, όντας εγκλωβισμένοι σε νησίδες του Έβρου και ζητώντας απεγνωσμένα βοήθεια.
Αλεξανδρούπολη, Έβρος, Φυλή, Ασπρόπυργος, Πάρνηθα, Ροδόπη, Καβάλα, Χαλκιδική, Βοιωτία, Φθιώτιδα, Εύβοια, Αρκαδία, Αιτωλοακαρνανία... Ολόκληρη η χώρα καίγεται ξανά απ' άκρου εις άκρον! Ο κρατικός μηχανισμός, καθ' όλα έτοιμος και ικανός όταν πρόκειται να καταστείλει διαδηλώσεις και να καταδικάσει αγωνιστές, ξεγυμνώνεται ως απόλυτα ανήμπορος σε ό, τι αφορά την προστασία της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας. Για άλλη μια φορά φανερώνεται πλατιά η εγκληματική αδιαφορία του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης απέναντι στην ανθρώπινη ζωή. Για άλλη μια φορά εξοργίζει η προκλητική προσπάθεια συγκάλυψης των ευθυνών της κυβέρνησης που βρίσκεται σε εξέλιξη, καθώς και το υποκριτικό παιχνίδι αλληλοκατηγοριών που έχει στηθεί με την αστική αντιπολίτευση.
Λες και οι νεκροί του λαού μας έχουν άλλη αξία ανάλογα με το αν βρέθηκαν στο Μάτι ή τον Έβρο...
Λες και ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ δεν υλοποίησαν όλα αυτά τα χρόνια από κοινού τις επιταγές των ξένων και ντόπιων αφεντικών τους, που άφησαν τη χώρα ερημωμένη από μέσα πυροπροστασίας και πυρόσβεσης...
Λες και δεν πίνουν όλοι αυτοί μαζί νερό στο όνομα των «επενδύσεων», της «πράσινης ενέργειας», της «ανάπτυξης«», που ως προϋπόθεση έχουν -κυριολεκτικά και μεταφορικά- την καμένη γη, τις «αλλαγές χρήσης», τους «βαλτούς» και «αυτόκλητους» εμπρηστές...
Λες και ο κόσμος της δουλειάς μπορεί να ζήσει ανθρώπινα παίρνοντας μηνύματα από το 112 που του λένε να «εκκενώσει» όταν έχει πυρκαγιές και από τους ειδικούς της κυβέρνησης που του λένε να «προσέχει» όταν έχει πανδημίες, την ίδια στιγμή που αφήνεται στο έλεος της μοίρας του χωρίς μέτρα και υποδομές πρόληψης και αντιμετώπισης των πυρκαγιών, χωρίς νοσοκομεία, χωρίς το οτιδήποτε που δεν αφορά την κερδοφορία του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου και αντιμετωπίζεται ως εκ τούτου σαν περιττό κόστος από τους παράγοντες του συστήματος...
Οι ταξικές-πολιτικές επιλογές των κυβερνήσεων του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού που οδήγησαν στο έγκλημα που συντελείται δεν θα μπορούσαν να γίνουν πιο σαφείς: Το νέο «διαμάντι» των Αμερικανονατοϊκών στην Αλεξανδρούπολη -μετά από αυτό της Σούδας- λειτουργεί στην εντέλεια για τη μεταφορά στρατιωτικών σιδερικών στην ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση της Ουκρανίας, με τον Μητσοτάκη να μη χάνει την ευκαιρία να το εξυμνήσει εκ νέου στη χθεσινή -σαν του κλέφτη- επίσκεψη του Ζελένσκι στη χώρα. Λίγο πιο δίπλα, νεογνά και διασωληνωμένοι ασθενείς μεταφέρονται άρον-άρον από το νοσοκομείο για να σωθούν από τις φλόγες. Για τους πολεμικούς εξοπλισμούς ξοδεύονται τα δις απλόχερα, ενώ για τον λαό μένει μόνο η «ατομική ευθύνη» και τα 16ωρα στα εργασιακά κάτεργα για να εξασφαλίζεται η τροφοδοσία της άρχουσας τάξης και των ιμπεριαλιστών. Αυτός είναι ο καπιταλισμός! Αυτός είναι ο κυνισμός του κόσμου της εκμετάλλευσης και της εξάρτησης!
Δεν θα μπορούσε να γίνει πιο σαφές, επίσης, το πόσο συστημικά μέχρι το μεδούλι είναι τα φασιστικά κατακάθια που σαν έτοιμα από καιρό ξαμολήθηκαν για να ξεράσουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο για τους νεκρούς μετανάστες. Την ώρα που η κυβέρνηση κάνει τα πάντα για να αποποιηθεί τις ευθύνες της, έρχεται και ο φασιστικός συρφετός για να συμβάλει στο ξέπλυμα, απαξιώνοντας τη ζωή αυτών των ανθρώπων. Άξιος ο μισθός τους!
Οι νεκροί μετανάστες στον Έβρο, μόλις δύο μήνες μετά τους εκατοντάδες νεκρούς στο ναυάγιο της Πύλου, είναι «δικοί μας νεκροί». Θύματα του ιμπεριαλισμού και των πολέμων του, των πολιτικών εξαθλίωσης που επιβάλλει και σε εμάς, παράλληλα με τους κινδύνους να γίνουμε και εμείς με τη σειρά μας κρέας για τα κανόνια του. Ο λαός μας δεν έχει να χωρίσει τίποτα με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, που στην αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής μακριά από τις βόμβες και τη φτώχεια, καταλήγουν να βρίσκουν τελικά τον πιο φρικτό θάνατο. Για το σύστημα της εξαθλίωσης, της καταπίεσης και των πολέμων αποδεικνύεται ότι είμαστε όλοι αναλώσιμοι- «ξένοι» και ντόπιοι. Έχουμε συμφέρον να παλέψουμε μαζί ενάντια στις πολιτικές του που μας καταργούν τα δικαιώματα, ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό.
Για να ζήσουμε πρέπει να αγωνιστούμε! Η αλήθεια αυτή επιβεβαιώνεται ξανά και ξανά. Να σηκώσουμε κεφάλι και να οργανωθούμε παντού, σε χώρους δουλειάς, σπουδών και γειτονιές. Να διεκδικήσουμε μέτρα προστασίας, πλήρη αποκατάσταση των πληγέντων και αποζημιώσεις. Να αντισταθούμε στην επίθεση του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού. Να αναμετρηθούμε με τους υπεύθυνους του νέου εγκλήματος και το σύστημά τους. Αυτή είναι η μοναδική διέξοδος!
