Η συμφωνία Αθήνας-Κάιρου για τη μερική οριοθέτηση ΑΟΖ είναι αποκαλυπτική των πραγματικών χαρακτηριστικών του αντιδραστικού ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού που εξελίσσεται στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και συγκρούσεων σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο στον οποίο εμπλέκονται και αξιοποιούνται όλες οι αστικές τάξεις και τα αντιδραστικά καθεστώτα της περιοχής.
Είναι ένα ακόμα γεγονός που προστίθεται στον αδιέξοδο και επικίνδυνο δρόμο των ατελείωτων «προκλήσεων - απαντήσεων» στον οποίο βρίσκονται οι αστικές τάξεις Ελλάδας-Τουρκίας που η κάθε μια διεκδικεί σε βάρος της άλλης ρόλους και θέσεις στην περιοχή. Ένα γεγονός που φαίνεται να αναστέλλει τον προγραμματισμό για «διάλογο» που είχε ανακοινωθεί για τις αμέσως επόμενες μέρες υπό την πρωτοβουλία του Βερολίνου. Ενώ από την άλλη η συμφωνία αυτή έστω και έμμεσα ευνοήθηκε από τη ρευστή κατάσταση που επικρατεί εντός των αμερικάνικων κέντρων που βρίσκονται σε αναβρασμό ενόψει των εκλογών του Νοέμβρη και της αναζήτησης –διαμόρφωσης των όρων και των τακτικών με βάση τις οποίες θα εκδηλωθεί η επιθετικότητα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Οι γραμμές που χάραξαν με αυτή τη συμφωνία Ελλάδα και Αίγυπτος όχι μόνο δεν διευθετούν προβλήματα αλλά αντίθετα τα τροφοδοτούν και μεγαλώνουν το κουβάρι των αντιδραστικών ανταγωνισμών και των επικίνδυνων εκκρεμοτήτων μεταξύ των χωρών της περιοχής, ενώ ενισχύεται παραπέρα ο επιδιαιτητικός και επικυρίαρχος ρόλος των ιμπεριαλιστών.
Η τυχοδιωκτική αυτή συμφωνία αυτή επιβεβαιώνει ότι το «δίκαιο των ΑΟΖ» είναι εργαλείο του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού που καμιά σχέση δεν έχει με τα δίκαια και τα συμφέροντα των λαών. Είναι εργαλείο με το οποίο οι αστικές τάξεις στο όνομα της διεκδίκησης «κυριαρχικών δικαιωμάτων» σέρνονται στο χορό των ιμπεριαλιστικών εκβιασμών και επεμβάσεων, σε ένα χορό στον οποίο οι λαοί απειλούνται με πόλεμο και ματοκύλισμα.
Η κυβέρνηση της ΝΔ πανηγυρίζει ότι με τη συμφωνία αυτή «απαντήθηκε» το προκλητικό τουρκολιβυκό σύμφωνο. Ωστόσο –και παρόλο που αυτήν την «επιτυχία» τη συμμερίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ και οι όλες οι αστικές δυνάμεις- προβάλλονται ήδη από όλο το αστικό φάσμα οι αναζητήσεις και οι ανησυχίες για τα επόμενα βήματα των «εθνικών διεκδικήσεων», ενώ ταυτόχρονα η τούρκικη πλευρά αναζητεί τις δικές της απαντήσεις υπεράσπισης των σχεδίων της «γαλάζιας πατρίδας». Βάση αναφοράς όλων αυτών των τυχοδιωκτισμών είναι και για τις δύο αστικές τάξεις οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί, η επιδίωξη απόσπασης εύνοιας και στήριξης από τους φονιάδες των ΗΠΑ , του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Όλα αυτά την ίδια ώρα που η έκρηξη που δολοφόνησε μαζικά το λαό της Βηρυτού πυροδοτεί ακόμα περισσότερο την κατάσταση στην Ν.Α. Μεσόγειο και τη Μ. Ανατολή. Γιατί ανεξάρτητα από το αν και πόσο «τυχαίο» ήταν το γεγονός της έκρηξης από τη μια αναδεικνύει με τον πιο ωμό τρόπο τη μετατροπή μιας χώρας σε «οικόπεδο» όπου αλωνίζουν οι ιμπεριαλιστές και οι κάθε λογής δυνάμεις τους αλλά και άνοιξε ήδη ένα νέο κύκλο των αιματηρών επεμβάσεων των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας στην πολύπαθη περιοχή.
Η κυβέρνηση και η αστική τάξη καμώνονται ότι υπερασπίζονται την ειρήνη και τα «κυριαρχικά δικαιώματα» της χώρας την ίδια ώρα που είναι δεμένες στο πολεμικό άρμα των Αμερικανονατοϊκών, τροφοδοτούν τον εθνικισμό και τυχοδιωκτίζουν για τον «πενταπλασιασμό της Ελλάδας» και τη μετατροπή του Αιγαίου σε «ελληνική λίμνη». Αυτή η πολιτική είναι ενάντια στην ανάγκη του λαού για ειρήνη και ζωή με δικαιώματα. Οι δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά και στη λαϊκή υπόθεση και αναπαράγουν το αστικό αφήγημα περί «ειρηνικής Ελλάδας που έχει δικαίωμα στα 12 ναυτικά μίλια, στην ανακήρυξη ΑΟΖ κλπ» οφείλουν να πάρουν θέση για τη συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου! Οφείλουν να προσδιορίσουν αν πρόκειται για «μισή δουλειά που πρέπει να ολοκληρωθεί» ή για μια τυχοδιωκτική κίνηση που ανεβάζει τους κινδύνους για το λαό μας και τους λαούς της περιοχής! Οφείλουν να προσδιορίσουν το χαραχτήρα και τους στόχους πάλης που πρέπει να έχει η λαϊκή πάλη απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις!
Κανένα δίκαιο και συμφέρον για το λαό μας δεν υπάρχει στις επιδιώξεις των ιμπεριαλιστών και στην πολιτική της αστικής τάξης. Η πάλη ενάντια στην εξάρτηση, τον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό, η φιλία, η αλληλεγγύη και η κοινή πάλη με το λαό της Τουρκίας και με όλους τους λαούς της περιοχής είναι ο δρόμος που χρειάζεται να βαδίσει η λαϊκή πάλη.
9-8-20
