Το περιοδικό «Αντίθεση», θεωρητικό περιοδικό του ΚΚΕ(μ-λ), διοργανώνει συζήτηση με θέμα «Η κοινωνική βάση της δεξιάς στροφής του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΣΕ», την Κυριακή 29/6, στις 12 το μεσημέρι στην αίθουσα της Παναρκαδικής Ομοσπονδίας (Τζωρτζ 9, Πλατεία Κάνιγγος).
Η έκθεση Μολότοφ –που πρόσφατα εκδόθηκε στη χώρα μας από τη «Σύγχρονη Εποχή» αποτελεί σίγουρα μια νέα αφορμή για να τεθεί το ερώτημα «πώς και γιατί προέκυψε ο Χρουστσόφ, όσοι και όσα ακολούθησαν μέχρι την κατάρρευση του 1991;». Ή, αλλιώς, «ποιοι ήταν οι όροι πάνω στους οποίους πάτησε η δεξιά στροφή του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΣΕ το 1956;». Η έκθεση Μολότοφ, αν και γραμμένη το 1965, δεν επιχειρεί να απαντήσει (ουσιαστικά, δεν θέτει) το ερώτημα.
Η εξαπόλυση της ΜΠΠΕ στην Κίνα το 1966 έθεσε το ερώτημα, ανίχνευσε και προσδιόρισε αιτίες του ζητήματος και επεδίωξε να το απαντήσει με όρους μαζικής ταξικής πάλης. Με μια επανάσταση μέσα στην επανάσταση. Αυτό το ιστορικό βήμα του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος «προσπερνιέται» ή και «διαγράφεται» από την πλειοψηφία όσων εμφανίζονται να τους απασχολεί το ζήτημα της καπιταλιστικής παλινόρθωσης. Η απάντηση που επικρατεί περιστρέφεται γύρω από το «πραξικόπημα» και τις «αδυναμίες του κεντρικού σχεδιασμού». Μάλιστα, η «νέα εποχή της τεχνολογίας» παρουσιάζεται σαν εγγυητής της δυνατότητας οικοδόμησης του σοσιαλισμού, ακριβώς γιατί πολλαπλασιάζονται οι δυνατότητες του «κεντρικού σχεδιασμού»!
Θεωρούμε ότι οι απαντήσεις αυτές προστίθενται στις αιτίες του προβλήματος και κάθε άλλο παρά ανοίγουν δρόμο στην απάντησή του. Αντίθετα, αποτελούν φραγμό στην ανασυγκρότηση του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος και την εκ νέου συγκρότησης της εργατικής τάξης.
Θεωρώντας δεδομένη και βασική τη θέση «μόνο μια τάξη μπορεί να ανατρέψει μια άλλη τάξη», θεωρούμε επίσης ότι μόνο μια τάξη –και εν προκειμένω η εργατική– μπορεί να είναι η πρωταγωνιστική δύναμη στην πάλη οικοδόμησης της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής κοινωνίας. Οι αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΣΕ αυτόν ακριβώς τον ρόλο αφαιρούσαν από την εργατική τάξη, αναδείχνοντας ως κέντρο βάρους της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής την ιντελιγκέντσια που είχε ήδη διαμορφωθεί τα προηγούμενα χρόνια.
Ας συζητήσουμε, λοιπόν, για το ζήτημα της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, που η προσέγγισή του αποτελεί βασικό όρο των σημερινών απαιτήσεων της ταξικής πάλης. Και για την απάντηση του «μονόδρομου» της υποταγής, που τόσο μανιασμένα προβάλλει παγκόσμια το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα. Και για τον ιδεολογικό-πολιτικό εξοπλισμό που η προσέγγιση αυτή μπορεί να δώσει στους σημερινούς αγώνες, στη σημερινή μαζική πάλη.
