Η κυβέρνηση κατέθεσε και φέρνει προς ψήφιση στη βουλή το νέο αντεργατικό τερατούργημα. Το νομοσχέδιο με τίτλο «Δίκαιη Εργασία για Όλους» έρχεται να νομοθετήσει την εργοδοτική εκμετάλλευση, να βάλει σφραγίδα στην χειροτέρευση των όρων δουλειάς, να διαλύσει το 8ωρο, τη μόνιμη και σταθερή δουλειά. Έχουν στόχο και προωθούν σε ολόκληρο το φάσμα της εργασίας την απόλυτη ελαστικότητα, την δουλειά όταν, όποτε και για όσο επιβάλει ο εργοδότης. Αυτήν την εργασιακή πραγματικότητα θέλουν κυβέρνηση και εργοδοσία. Αυτές είναι οι οδηγίες-απαιτήσεις της ΕΕ και του μεγάλου κεφαλαίου. Εργαζόμενοι με ζωή-λάστιχο, κανένα εργασιακό δικαίωμα, έρμαιο στις ορέξεις της κερδοφορίας των αφεντικών. Την ίδια στιγμή οι εργοδοτικές ενώσεις (ΣΕΒ) στέλνουν ευχαριστήριες επιστολές για τα νέα κυβερνητικά νομοθετήματα.
Η απεργία την 1η του Οκτώβρη έδειξε ότι παρά την κυβερνητική και δημοσιογραφική προπαγάνδα των προηγούμενων μηνών, παρά την ανοιχτή υπονόμευση των συνδικαλιστικών ηγεσιών και την άρνηση προώθησης μαζικών διαδικασιών εντός των σωματείων και των εργασιακών χώρων οι εργαζόμενοι βγήκαν μαζικά στο δρόμο και με όπλο την απεργία και τη διαδήλωση απαίτησαν να μην γίνουν δούλοι της εργοδοσίας, να μη δουλεύουν όποτε, όπως και για όσο θέλει το κεφάλαιο.
Η ΓΣΕΕ με την απεργία της 1ης Οκτώβρη «έβγαλε την υποχρέωση», έκανε το «καθήκον» της και για την απεργία στις 14 του μήνα καλεί στη συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, χωρίς προκήρυξη νέας απεργίας! Η «γκρίνια» προς τη κυβέρνηση για τη διενέργεια διαλόγου για το ν/σ καμία σχέση σε έχει με τα μέτρα και τον χαρακτήρα τους. Η ΓΣΕΕ διεκδικεί ρόλο μεσάζοντα για την εφαρμογή της βάρβαρης αντεργατική πολιτικής.
Την ίδια στιγμή ΠΑΜΕ-ΚΚΕ με «αγωνιστικές» κορόνες και επίκεντρο τις παρεμβάσεις στη Βουλή προσπαθούν να προσπεράσουν την τεράστια έλλειψη μαζικών διαδικασιών και κινητοποιήσεων του εργατικού. Μπροστά σε ένα αντεργατικό ν/σ που έχει ανακοινωθεί περισσότερο από 4 μήνες πριν δεν ανέλαβε στην ουσία καμία πρωτοβουλία κίνησης για να μην περάσει. Αντίθετα κυριάρχησαν για άλλη μια φορά οι κινήσεις εντυπωσιασμού και εικονικής αγωνιστικότητας, ενώ οι αρχικές παλινωδίες γύρω από το αίτημα «το ν/σ να μείνει στα χαρτιά» δείχνουν την προοπτική μιας «μάχης» που θεωρείται χαμένη πριν καν δοθεί.
Κόντρα στις λογικές της ήττας και του εφησυχασμού η απεργία στις 14 Οκτώβρη να γίνει υπόθεση όλων εργαζομένων, ολόκληρης της εργατικής τάξης! Η γενικευμένη λαϊκή αγανάκτηση που εκφράζεται μέσα από τις συνεχιζόμενες κινητοποιήσεις για το έγκλημα στα Τέμπη και την αλληλεγγύη στον δίκαιο αγώνα του Πάνου Ρούτσι, εκφράζεται μέσα από την μαζική και μαχητική αλληλεγγύη στον ηρωικό αγωνιζόμενο Παλαιστινιακό λαό πρέπει να συνδεθεί με τον αγώνα αντίστασης στην εργασιακή βαρβαρότητα, την καταστολή και τα πολεμικά σχέδια μακελέματος των λαών του πλανήτη. Πρέπει και μπορεί να συνδεθεί με την διεκδίκηση δικαιωμάτων στη δουλειά με δικαιώματα, τη ζωή με αξιοπρέπεια.
(Το βίντεο αναρτήθηκε ξανά μετα απ΄ την διόρθωση των ηχητικών προβλημάτων που υπήρξαν)
