05 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2020

ΑΣΤΙΚΗ ΕΝΔΟΙΑ “ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ ΚΙ ΕΥΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ”

1 νομπελίστας καθηγητής οικονομικών, 3 διακεκριμένοι καθηγητές, 12 σημαντικοί καθηγητές και 39 παράγοντες της αγοράς για να καταλήξουν στην αβάσταχτη μονοτονία διαπιστώσεων και “λύσεων”, οι κατευθύνσεις των οποίων επαναλαμβάνονται με απίστευτη συχνότητα τα τελευταία 30 χρόνια και εκπορεύονται βασικά από αμερικανικά think tanks και ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς

ΑΣΤΙΚΗ ΕΝΔΟΙΑ “ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ ΚΙ ΕΥΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ”

   Δόθηκε στη δημοσιότητα από την κυβέρνηση της Ν.Δ. η ενδιάμεση έκθεση επονομαζόμενη με το βαρύγδουπο τίτλο “Σχέδιο Ανάπτυξης για την Ελληνική Οικονομία” που φέρει ημερομηνία 27/7/2020. Η τελική έκθεση θα παρουσιαστεί τον προσεχή Σεπτέμβριο. Η έκθεση κάνει μια μάλλον σύντομη περιγραφή των δομικών και τρεχόντων προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας, διατυπώνει κάποιες κατευθύνσεις και προτείνει πολιτικές αντιμετώπισής τους, με διακηρυγμένο ορίζοντα-στόχο την “μεσοπρόθεσμη ανάπτυξη”. Η έκθεση είναι ημιτελής καθώς της λείπουν τα τελευταία 3 κεφάλαια που αφορούν στην ανάλυση και προτάσεις σε σειρά τομέων της οικονομίας, στη χρηματοδότηση των προτεινόμενων δράσεων και στη διακυβέρνηση του σχεδίου ανάπτυξης, που παραπέμπονται για τον επόμενο μήνα.

   Όπως η ίδια η κυβέρνηση ενημερώνει, δεν δεσμεύεται από τις προτάσεις της επιτροπής που σύνταξε την έκθεση και τις τελικές αποφάσεις θα τις πάρει η ίδια. Με αυτή την έννοια κρατά για τον εαυτό της το ελεύθερο να χρησιμοποιήσει από αυτήν ότι κρίνει και ταυτόχρονα να απαλλάξει τους συντάκτες της από κάποιο πιθανό λαϊκό ανάθεμα αλλά ταυτόχρονα και τον εαυτό της με τις φανερά προειλημμένες αποφάσεις της και την επιστημονικότητα (η γνώμη των “ειδικών”) με την οποία θέλει να τις περιβάλει. Τα ΜΜΕ σε διατεταγμένη υπηρεσία και ανάλογα με τα “κεφάλαια” που τους χορηγεί η κυβέρνηση, έχουν ήδη αναλάβει την προπαγάνδα και την “εκλαΐκευσή” της.

   Βάση κάθε τοποθέτησης αστών επιστημόνων (εν προκειμένω οικονομολόγων) είναι ο από καταβολής καπιταλισμού (Αdam Smith) προσδιορισμός των λεγόμενων συντελεστών της παραγωγής: φύση, εργασία, κεφάλαιο. Από δίπλα και ο ιδιαίτερος και κρίσιμος ρόλος του κρατικού εποικοδομήματος, τόσο στο ρυθμιστικό του πλαίσιο όσο και σ’ εκείνο της επιβολής. Έχουν οπωσδήποτε κάποια σημασία οι παρατηρήσεις και υποδείξεις που γίνονται και στα 4 αυτά επίπεδα. Με την κατεύθυνση βελτιστοποίησης της αποδοτικότητας της οικονομίας να κυριαρχεί ως “διέξοδος” στις χρόνιες παθογένειες, στρεβλώσεις και αγκυλώσεις του υπάρχοντος κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού, οι “σοφοί τεχνοκράτες μας” πατάνε πάνω στα 3 μνημόνια που εφαρμόζονται, που τα θεωρούν - εμμέσως πλην σαφώς - ως θετική συμβολή στο οικονομικά πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα από πλευράς ΔΝΤ και ΕΕ.

   Πώς όμως θα έρθει αυτό που προτείνουν ως “συστηματική αύξηση των πραγματικών εισοδημάτων”; Κι εδώ η “απάντηση” είναι η γνωστή και τετριμμένη: παραγωγικότητα (ξεζούμισμα των εργαζομένων), εργασία (και χαρά, με μείωση των άμεσων κι έμμεσων απολαβών), επενδύσεις (αρπαχτές), ανάπτυξη (για ποιον;), εξωστρέφεια (εξαγωγές), τεχνολογία (τεχνολογικός εκσυγχρονισμός), καινοτομία (ευρηματικότητα - το ελληνικό “δαιμόνιο”), εξειδίκευση. Ήδη έχουν γίνει βήματα στην ανταγωνιστικότητα, όπως αναφέρουν, που μεταφράζονται σε μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας. Εν τούτοις, η χώρα παραμένει ως μη προσελκύουσα επενδύσεις, με υψηλή ανεργία (πώς θα μειωθεί, άραγε, όταν έχουν απελευθερωθεί οι απολύσεις;) και χαμηλές αμοιβές (το ήθελαν να το πουν ή τους ξέφυγε;), με διευρυμένη άτυπη οικονομία (διάβαζε παραοικονομία), σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα και εκτεταμένη μετανάστευση σε παραγωγικές ηλικίες. Έχει όμως να “πουλήσει” τα λεγόμενα συγκριτικά πλεονεκτήματα, μέσα στα οποία ρητά αναφέρεται το ¨ανθρώπινο κεφάλαιο” (και ο νοών, νοείτω).

   Από εκεί κι έπειτα, η από καταβολής του νεοελληνικού κράτους εξάρτηση της χώρας και της οικονομίας της ονοματίζεται ως “διεθνής προσανατολισμός και διασύνδεση” (!), ο τουρισμός και οι μεταφορές παραμένουν βασικοί “πυλώνες” της οικονομίας που πρέπει να ενισχυθούν από την ΕΕ, η “πράσινη” λεηλασία της φύσης οφείλει να αναπτυχθεί. Όσο για τις επενδύσεις, αυτές αναμένονται βασικά απ’ έξω (ιδιώτες και ΕΕ). Είναι, άλλωστε, θέμα “μεγέθους”, αφού η οικονομία είναι “μικρή” και μπορεί να συγκριθεί μόνο με ανάλογες (μη περιμένετε και “θαύματα”).

   Α, υπάρχουν και κάτι (ξεχασμένες) “αγκυλώσεις” και “δυσκαμψίες” (τον τελευταίο όρο τον προσθέσαμε εμείς. Να τα βοηθήσουμε λεκτικά τα “παιδιά”, αφού στέρεψαν σε ιδέες αλλά και σε εφαρμοστέα πολιτική). Είναι το ασφαλιστικό σύστημα που, ενώ έχει δεχτεί τόσες “παρεμβάσεις”, πάντα κάτι του “λείπει” (ο κεφαλαιοποιητικός “πυλώνας” του, ας πούμε, που προτείνεται ανοιχτά για άμεση υλοποίηση στην επικουρική σύνταξη. Ενώ η κύρια πρέπει να γίνει “αναλογικότερη” και ο 2ος και 3ος πυλώνας να οδεύσουν προς ιδιωτικοποίηση), το φορολογικό που πρέπει να “εξορθολογιστεί” και να γίνει πιο “σταθερό” (με μείωση εισφορών και φόρων - μαντέψτε για ποιον - αλλά και φοροδιαφυγής - επίσης, βρείτε το - συγχρόνως με ενοποίηση φόρων για ακίνητη περιουσία), η εκπαίδευση που επιδέχεται πλήθος “μεταρρυθμίσεων” (τι να σημαίνει, άραγε, εκείνο το “αύξηση μέσου μεγέθους σχολικών μονάδων;), η περίθαλψη που χρειάζεται επαναπροσδιορισμό της πρόληψης και πρωτοβάθμιας φροντίδας, παράλληλα με τη μείωση στα κόστη. Συν την μαγική λέξη αξιολόγηση, δια “πάσαν νόσον...”).

   Όπως όλα δείχνουν, το ασφαλιστικό (χωρίς να πάνε πίσω τα υπόλοιπα) θα είναι το μέτωπο που επείγεται ν’ ανοίξει η άρχουσα τάξη, μιας και από εκεί μπορεί να αντλήσει άμεσα τη συσσωρευμένη ληστεία των αμοιβών των εργαζομένων και να αντλήσει σημαντικά κεφάλαια. Η πρόταση-πρόθεση για ιδιωτικοποίηση-κεφαλαιοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, διατυπωμένη και επιδιωκόμενη εδώ και χρόνια, είναι στις άμεσες προτεραιότητες για το κεφάλαιο. Η απάντηση των εργαζομένων και των συνταξιούχων πρέπει, στη προσπάθεια μείωσης των συντάξεων και νέας λεηλασίας των αποθεματικών, να είναι άμεση, μαζική και αποφασιστική.

   Παράλληλα προτείνονται πολιτικές σε μια σειρά τομείς, όπως στο χρηματοπιστωτικό σύστημα (κεντρικό εδώ η απαλλαγή του από τα κόκκινα δάνεια), στη δικαιοσύνη (δημιουργία εξειδικευμένων τμημάτων δικαστηρίων για επίλυση υποθέσεων “σοβαρού οικονομικού επίδικου” - διάβαζε για το κεφάλαιο - μέσα σε 12 μήνες), στη δημόσια διοίκηση (με εφαρμογή καθολικής αξιολόγησης), στη μεταποίηση (με μείωση του κόστους παραγωγής), στα πανεπιστήμια (με άρση κι εδώ αγκυλώσεων και σύνδεση με την έρευνα και την αγορά), στην αγορά εργασίας (με την υιοθέτηση για πολλοστή φορά των “ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης” και επανάκριση των κοινωνικών επιδομάτων), στην ενέργεια (απολιγνιτοποίηση και προώθηση ΑΠΕ) και στις υποδομές. Σ’ αυτές τις τελευταίες ρητά αναφέρονται οι ψηφιακές τεχνολογίες, η “πράσινη” ανάπτυξη, η διαχείριση αποβλήτων, οι μεταφορές και ο τουρισμός.

   Να μη ξεχάσουμε και το “τυράκι” στη φάκα. Την “ισότητα” της γυναίκας και των νέων στην αγορά εργασίας. Ακόμη και των μεταναστών! Τι λες, ρε παιδί μου. Οι γυναίκες, λέει, θα “υποστηρίζονται” την περίοδο της τεκνοποίησης (κάπως πρέπει να αυξηθεί το προς εκμετάλλευση δυναμικό, μιας και η άντληση υπεραξίας προκύπτει μόνο μέσα από τη ζωντανή εργασία).

   Συμπερασματικά, πρόκειται για μια έκθεση κατά παραγγελία, η οποία αναμασά όλο το συστημικό αφήγημα και προετοιμάζει το έδαφος - δημιουργώντας το κατάλληλο κλίμα - για την νέα αντιλαϊκή καταιγίδα που σύντομα θα ξεσπάσει. Αδυνατεί να αποστασιοποιηθεί από τις αγωνίες, τους φόβους, τα άγχη αλλά και τις φρούδες ελπίδες και προσμονές της αστικής τάξης, τα συμφέροντα της οποίας έρχεται να υπηρετήσει. Οι κύριοι-κύριοι καθηγητές “μας” δεν μπορούν εμφανώς να κρύψουν την οργανική τους σύνδεση με το κεφάλαιο γενικότερα και μερίδες του ειδικότερα, όσο κι αν επενδύουν στην “αυθεντία” τους, επικαλούμενοι ενίοτε την “κοινωνική ευαισθησία”, το “κράτος πρόνοιας” και την “κοινωνική συνοχή”. Οι προτάσεις τους οδηγούν στο ακριβώς αντίθετο. Πράγμα απόλυτα φυσιολογικό με βάση τη θέση τους στην κοινωνική ιεραρχία.

   Οι εργαζόμενοι και ο λαός έχουν ένα και μοναδικό δρόμο να βαδίσουν: να οργανώσουν τις αντιστάσεις και διεκδικήσεις τους, απορρίπτοντας τις εκθέσεις των επιτελείων της αστικής τάξης και  τις πολιτικές ισοπέδωσής τους, να υπερασπιστούν τα δικά τους ταξικά συμφέροντα που βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με αυτά των εκμεταλλευτών τους. Στο πεδίο της ταξικής πάλης θα κριθούν τα πάντα.

 

               Αθήνα, 5 Αυγούστου 2020                                Το Γραφείο Τύπου του ΚΚΕ(μ-λ)

Αναζήτηση
Social Media

Βουλευτικές Εκλογές 2023
Αντίσταση - Οργάνωση

 
Κατηγορίες
Βιβλιοπωλείο-Καφέ

Γραβιάς 10-12 - Εξάρχεια
Τηλ. 210-3303348
E-mail: ett.books@yahoo.com
Site: ektostonteixon.gr