Σίγουρα κάποιοι θα πουν ότι φταίει ο ίδιος ο εργαζόμενος. Βλέπετε, η συστημική προπαγάνδα, καλά οργανωμένη και χρηματοδοτημένη από το κεφάλαιο, φροντίζει διαρκώς να διαστρέφει την πραγματικότητα και να αποπροσανατολίζει την εργατική τάξη, έτσι ώστε να συνεχίζεται ανενόχλητη η καπιταλιστική κερδοφορία και να διαιωνίζεται το σύστημα της εκμετάλλευσης.
Το βλέπουμε με τα δεκάδες εργοδοτικά εγκλήματα στους χώρους δουλειάς, που «θάβονται», για να ξεχαστούν μερικές μέρες μετά. Το διαπιστώνουμε με οργή όταν ένας ντελιβεράς καταλήγει κάτω από τις ρόδες ενός αυτοκινήτου, όταν ένας οικοδόμος πέφτει στο κενό - πολλές φορές σε ηλικίες που ξεπερνούν τα 60, όταν ένας εργάτης βρίσκεται καταπλακωμένος από τόνους μπάζων, κεραυνοβολημένος από χιλιάδες βολτ.
Ο κόσμος του μόχθου, αυτός που κάνει τα πάντα να αποκτούν υπόσταση και να κινούνται, αυτός που παράγει τον πλούτο σε αυτήν την κοινωνία, βλέπει καθημερινά την απαξίωση της ζωής του, μετράει ασταμάτητα τις θυσίες που καλείται να πληρώσει στο βωμό της «ανάπτυξης» και της «εθνικής οικονομίας». Αμέτρητα κέρδη για τους λίγους, αμέτρητες θυσίες για τους πολλούς.
Γι’ αυτά τα κέρδη -αυτή τη φορά της οικογένειας Φιλίππου (EMFI - ΦΑΓΕ - ELBISCO - KANAKI - ΜΙΜΙΚΟΣ)- έχασε τη ζωή του την Τρίτη 11 Απρίλη ο εργαζόμενος Βαγγέλης Τσάμπας που εργαζόταν βάρδια στο εργοστάσιο της εταιρείας EMFI (της πρώην ΕΒΓΑ). Ο εργαζόμενος, όπως και όλοι οι συνάδελφοί του στο υποστελεχωμένο τμήμα του εργοστασίου και σε μηχανήματα ασυντήρητα, δούλευε απανωτά 12ωρα προκειμένου «να βγει η δουλειά». Τα ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας, η πίεση της εργοδοσίας, η εντατικοποίηση, η απειλή της απόλυσης, τα πενιχρά μεροκάματα, αλλά και η αποσυγκρότηση-υποχώρηση του εργατικού κινήματος, δίνουν μία συνολική εικόνα των αιτιών που οδήγησαν και σε αυτό το εργοδοτικό έγκλημα. Είναι η εικόνα της κατάστασης που αντιμετωπίζει συνολικά η εργατική τάξη.
Το σύστημα της εκμετάλλευσης και το πολιτικό του προσωπικό θα θελήσουν σύντομα να κουκουλώσουν και αυτό το περιστατικό. Με τον ίδιο τρόπο που επιχειρούν να ξεχαστεί το έγκλημα στα Τέμπη, ώστε να πάνε «αδιατάρακτα» στα εκλογές τους. Η εργατική τάξη και ο λαός δεν πρέπει να ξεχάσουν, δεν μπορούν να ξεχάσουν. Κάθε ζωή που χάνεται στο βωμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας πρέπει να γίνεται ώθηση στην ενίσχυση της κατεύθυνσης για αντίσταση και οργάνωση. Η πρόσφατη, συγκλονιστική έκφραση της λαϊκής οργής έδειξε ότι «το καζάνι που βράζει» αναζητά αγωνιστική διέξοδο, ότι η ζωή και η προοπτική της εργατικής τάξης δεν χωράνε στα μέτρα του καπιταλιστικού συστήματος που σπέρνει φτώχεια, πόλεμο, θάνατο. Για να ζήσουμε πρέπει να αγωνιστούμε!
Σάββατο 15 Απρίλη 2023
Το Γραφείο Τύπου του ΚΚΕ(μ-λ)
