Όσο και να τη μασκαρεύουν, η εξαθλίωση είναι εδώ και δεν μπορεί να κρυφτεί!
Την πρώτη θέση στη λίστα με τις πιο φτωχές περιοχές της χώρας καταλαμβάνει η Ξάνθη, στη φτωχότερη πανελλαδικά περιφέρεια της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, σύμφωνα με σχετικά στοιχεία που εξέδωσε πρόσφατα η ΕΛΣΤΑΤ. Η πρωτιά αυτή συνοδεύεται από την τεράστια ανεργία στην περιοχή μας, που σύμφωνα με τα «επίσημα» στοιχεία είναι στο 25,5%, ενώ στην πραγματικότητα ξεπερνά το 40%, λόγω και της αναγκαστικής μετανάστευσης μεγάλου πληθυσμού της μειονότητας, που έχει γεμίσει τα σκλαβοπάζαρα της Ευρώπης. Το σκηνικό αυτό συνθέτει τη δραματική καθημερινότητα που βιώνει η πλειοψηφία της τοπικής κοινωνίας, και δεν μπορεί να κρυφτεί, δεν μπορεί να μασκαρευτεί!
Αυτή η πολύ άσχημη κατάσταση δεν είναι μια «κανονικότητα» που πρέπει να αποδεχτούμε ως μονόδρομο. Έχει διαμορφωθεί ως αποτέλεσμα της λυσσαλέας επίθεσης του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού απέναντι σε ότι είχε απομείνει ως κατακτημένο δικαίωμα των εργαζομένων και του λαού. Επίθεση που πέρασε μέσα από τα απανωτά μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους που επέβαλαν οι λεγόμενοι «θεσμοί» της ΕΕ και του ΔΝΤ και στήριξε η ντόπια κεφαλαιοκρατία.
Είναι αποτέλεσμα του βαθέματος της εξάρτησης της χώρας από ΗΠΑ και ΕΕ, που εκβιάζουν για παραπάνω ξεπούλημα των πλουτοπαραγωγικών πηγών και υποδομών και απαιτούν πλήρη ευθυγράμμιση στα πολεμοχαρή τους σχέδια. Κάτι που βλέπουμε άλλωστε και από την πρόθεση δημιουργίας νέας ΝΑΤΟϊκής βάσης στην Αλεξανδρούπολη.
Είναι συνέπεια της αποβιομηχάνισης του νομού (και της χώρας) με το κλείσιμο ή τη μεταφορά εργοστασίων σε γειτονικές χώρες, αλλά και της διάλυσης της οικοδομής. Με τα αφεντικά (κάποτε «σωτήρες») να βρίσκουν άλλα πεδία κερδοφορίας και τους εργάτες να πετιούνται μαζικά στην ανεργία. Είναι επίσης συνέπεια της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ που φτωχοποιεί μεγάλα τμήματα της αγροτιάς και ερημώνει την επαρχία.
Υπεύθυνοι για αυτή την κατάσταση είναι οι κυβερνήσεις «της εξαθλίωσης και της υποτέλειας», σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ, χθες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αυτοί είναι που με το νομοθετικό τους έργο λύσανε τα χέρια της εργοδοσίας, που οργιάζει πλέον στους χώρους δουλειάς. Γνωρίζουμε πολύ καλά για τις συνθήκες εργασίας των «τυχερών» που εργάζονται, με την πλειοψηφία τους να μη μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς με μία δουλειά, με εργαζόμενους που μένουν απλήρωτοι για μεγάλα χρονικά διαστήματα, που μαζεύουν ένσημα με το σταγονόμετρο, που εκβιάζονται και τρομοκρατούνται από την εργοδοσία, που αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα και εξαναγκάζονται σε μετανάστευση.
Το μερίδιό τους σ’ αυτή την κατάσταση έχουν και οι τοπικοί «άρχοντες» και παράγοντες, που ενόψει μάλιστα και των επερχόμενων εκλογών προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο και να του ρίξουν στάχτη στα μάτια με φιέστες δεκάδων χιλιάδων ευρώ, κούφια λόγια και ψεύτικες υποσχέσεις. Την ίδια ώρα που αποτελούν το «μακρύ χέρι» του κρατικού μηχανισμού και υλοποιούν στο ακέραιο την κεντρική αντιλαϊκή πολιτική, εφαρμόζουν όλο το αντεργατικό πλαίσιο των ελαστικών σχέσεων εργασίας και αδιαφορούν για τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τη νεολαία.
Η φτώχεια και η ανεργία, η εξαθλίωση και η υπερεκμετάλλευση, δεν πρέπει να μας γίνουν συνήθεια. Η κατάσταση αυτή όλο και θα χειροτερεύει, όσο οι εργαζόμενοι και ο λαός μένουν στο περιθώριο των εξελίξεων. Είναι επιτακτική ανάγκη για τη ζωή και το μέλλον μας, να ξεδιπλωθούν μαζικοί αγώνες για την ανακοπή της επίθεσης που δεχόμαστε. Επίθεση που δεν πρόκειται να σταματήσει, αν δε τη σταματήσουμε εμείς. Ενισχύοντας κάθε μικρή και μεγάλη Εστία Αντίστασης, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές μας. Οικοδομώντας τους όρους για ένα Μέτωπο Αντίστασης και Διεκδίκησης των δικαιωμάτων μας, ενισχύοντας τη γραμμή της Αναμέτρησης με το σύστημα.
Για να μη ζούμε σκυφτοί και φοβισμένοι,
για να ζούμε με το κεφάλι ψηλά και τη γροθιά μας σφιγμένη!
Ξάνθη, 28/2/2019
