Το προσφυγικό αποτελεί πρόσφορο πεδίο παρέμβασης των δυνάμεων του συστήματος, στη βάση της πολιτικής αδυναμίας και ανεπάρκειας της Αριστεράς να τοποθετηθεί στο ζήτημα. Ένας οχετός εθνικιστικών παραληρημάτων για τον κίνδυνο εθνικής αλλοίωσης, για σχέδια εισβολής και απειλής της ζωής μας εκσφενδονίζονται καθημερινά από τα επίσημα κόμματα και τους θεσμικούς παράγοντες του συστήματος. Γενική επιδίωξη, η εμπέδωση ενός αισθήματος ανασφάλειας, εχθρότητας και ρατσισμού απέναντι στους πρόσφυγες.
Η Αριστερά οφείλει να τοποθετηθεί στα πραγματικά ζητήματα. Να αναδείξει το αίτιο της προσφυγιάς στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στις χώρες της περιοχής, που είτε έχουν πολεμικό χαρακτήρα, είτε έχουν χαρακτήρα καταλήστευσης και ρημάγματος ολόκληρων χωρών. Η κατανόηση ότι η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και οι ανταγωνισμοί βρίσκονται στη ρίζα του ζητήματος, είναι αναγκαία προϋπόθεση για να αποκτήσει η λαϊκή πάλη προσανατολισμό και στόχευση. Η αναβάθμιση της εξάρτησης της χώρας μας από τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, μέσω της επέκτασης της συμφωνίας για τις βάσεις αλλά και της συμμετοχής της στους ιμπεριαλιστικής εμπνεύσεως άξονες, δεν είναι ένα θεωρητικό ζήτημα. Είναι ένα ζήτημα πάλης, μια κατεύθυνση που βάζει σε περιπέτειες και κινδύνους τον λαό μας και πρέπει να μπει στην πρώτη γραμμή της αντιπαράθεσης. Και βέβαια, είναι το ζήτημα που μας συνενώνει με όλους τους δοκιμαζόμενους λαούς της περιοχής απέναντι στον ιμπεριαλισμό και τους πολέμους. Είναι ένα ζήτημα που μπορεί να χειραφετήσει τις λαϊκές μάζες, ώστε να μην γίνονται ουρά των τοπικών παραγόντων που αξιοποιούν το προσφυγικό ζήτημα για να διεκδικήσουν καλύτερη θέση στη μοιρασιά της διαχείρισης. Ταυτόχρονα, είναι ανάγκη να παλευτεί η γραμμή της ενότητας του λαού μας με τους πρόσφυγες-μετανάστες, στη βάση της διεκδίκησης όλων των πολιτικών, κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων τους. Να αναδειχθεί η κατεύθυνση της ταξικής ενότητας με τους πρόσφυγες ως ένα κρίσιμο ζήτημα για τη συγκρότηση και την πάλη του εργατικού κινήματος.
Η Αριστερά βρίσκεται πολύ πίσω από τις ευθύνες που βάζει η κατάσταση. Το ΚΚΕ με τη στάση του, όχι απλώς δεν συμβάλλει στη χειραφέτηση του λαού από την πολιτική επιρροή των συστημικών δυνάμεων, αλλά συνεργεί στην πολιτική του συστήματος. Αναγάγει το προσφυγικό σε ζήτημα διαχείρισης των ροών με το αίτημα του «απεγκλωβισμού» και αρνείται κάθε συζήτηση για ανάδειξη της κατεύθυνσης της συμπόρευσης και της κοινής πάλης για δικαιώματα. Αρνείται το καθήκον της σύνδεσης του λαού και των προσφύγων απέναντι στους κοινούς τους εχθρούς, τον ιμπεριαλισμό και την κυβερνητική πολιτική. Κλείνει τα μάτια μπροστά σε μια πραγματικότητα όξυνσης της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας στην περιοχή και επομένως ενίσχυσης των προσφυγικών κυμάτων. Δεν παλεύει στην κατεύθυνση οικοδόμησης σχέσεων πραγματικής αλληλεγγύης με πρόσφυγες και μετανάστες και μένει επιμελώς μακριά από τις πολλές προσπάθειες προσφύγων-μεταναστών να ξεσηκωθούν και να διεκδικήσουν τη ζωή τους. Αλλά και οι δυνάμεις του α/α χώρου υποβαθμίζουν το ζήτημα σε μια αντιπαράθεση με τις φασιστικές δυνάμεις-απόψεις. Ταυτόχρονα, αναζωπυρώνουν τις αυταπάτες τους για μια πιο «ευαίσθητη» διαχείριση από τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα οικοδόμησης κοινής πάλης με τους πρόσφυγες.
Η ισχυροποίηση της αντιπολεμικής-αντιιμπεριαλιστικής κατεύθυνσης είναι μια σοβαρή αναγκαιότητα της περιόδου. Η καθυστέρηση σε αυτό το επίπεδο αφοπλίζει τις λαϊκές μάζες και τις κάνει πιο ευάλωτες στα εθνικιστικά και ρατσιστικά κηρύγματα. Συνεπώς, κόντρα σε μια κατάσταση πολιτικής σύγχυσης αλλά και παραίτησης που επικρατεί στις δυνάμεις που αναφέρονται στο κίνημα, χρειάζεται να παλευτούν κινηματικές πρωτοβουλίες που θα προβάλουν αυτή μας την κατεύθυνση.
Βουλευτικές Εκλογές 2023
Αντίσταση - Οργάνωση
