Πέρασαν 110 χρόνια από το 1910, που με πρόταση της σπουδαίας επαναστάτριας Κλάρα Τσέτκιν στη Συνδιάσκεψη Σοσιαλιστριών Γυναικών στην Κοπεγχάγη, καθιερώθηκε η 8η Μάρτη ως ημέρα για να τιμηθούν οι εργατικοί αγώνες των γυναικών. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν μεσολαβήσει πολλά, το γυναικείο και το εργατικό κίνημα πέρασε από πολλά κύματα. Υπήρχαν δυναμικά ξεσπάσματα, στασιμότητα αλλά και οπισθοχωρήσεις.
Η γυναικεία ανισοτιμία δεν αποτελεί χαρακτηριστικό της ανθρώπινης κοινωνίας που θα τη συνοδεύει για πάντα. Εμφανίστηκε σε συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, ως άμεσο αποτέλεσμα της διαίρεσης της κοινωνίας σε τάξεις. Η φύση του γυναικείου ζητήματος είναι ταξική και οι ρίζες της βρίσκονται στις εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής.
Το γυναικείο κίνημα, ως αναπόσπαστο και διακριτό κομμάτι του εργατικού κινήματος, πάλεψε και πρέπει να παλεύει καθημερινά για τα δικαιώματά της γυναίκας. Στην πάλη του αυτή κέρδισε πολλά. Όμως ο καπιταλισμός δεν μπορεί να παραχωρήσει πλήρη ισοτιμία, γιατί έχει συμφέρον να διατηρεί την ανισοτιμία που τη χρησιμοποιεί για την βαθύτερη εκμετάλλευση και των δύο φύλων.
Σήμερα η γυναίκα όχι μόνο εξακολουθεί να υφίσταται τη διπλή καταπίεση στον καπιταλισμό (στο σπίτι και την εργασία) αλλά είναι το πρώτο θύμα της επίθεση του συστήματος που βρίσκεται σε εξέλιξη. Πρώτη στην ανεργία, πρώτο θύμα των αντεργατικών πολιτικών, αντιμετωπίζει πρώτη την εργοδοτική αυθαιρεσία, είναι πρωταθλήτρια στην ελαστική απασχόληση και αμείβεται λιγότερο από τους άντρες συναδέρφους της.
Το σύστημα βγάζει στην επιφάνεια τα πιο άθλια χαρακτηριστικά του. Ξεχειλίζει από ρατσισμό, φασισμό, σκοταδισμό, κοινωνικές προκαταλήψεις. Η γυναίκα είναι πάλι απ’ τα πρώτα θύματα. Οι βιασμοί και οι γυναικοκτονίες αυξάνονται. Η εκκλησία συντροφιά με διάφορες αντιδραστικές οργανώσεις προπαγανδίζουν την κατάργηση των αμβλώσεων. Για το σύστημα η γυναίκα είναι εμπόρευμα ή πελάτης εμπορευμάτων.
Τα κόμματα εξουσίας, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ-απομεινάρι του πάλε ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ, που οι νόμοι τους συνθλίψανε τις κατακτήσεις των εργαζόμενων γυναικών, που η πολιτική τους τροφοδότησε σάπιες ιδεολογίες που θέλουν τη γυναίκα υποτακτική και στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής, χώνονται στις πρωτοβουλίες και τις διαδηλώσεις και ψαρεύουν σε θολά νερά για να αποκομίσουν κομματικά οφέλη. Ως πολιτικοί διαχειριστές του συστήματος, κουβαλούν τη σάπια ιδεολογία του, εκλαϊκεύοντάς τη με το ιδιαίτερο στίγμα τους.
Δε μας ενώνει το φύλο γενικά και αόριστα αλλά η τάξη. Οι γυναίκες του λαού, οι εργάτριες, οι αγρότισσες, οι άνεργες και οι εργαζόμενες δεν έχουν τίποτε κοινό με τις γυναίκες της αστικής τάξης.
Η 8η Μάρτη καθιερώθηκε από εργάτριες ως μέρα αγώνα και πρέπει να γίνει ξανά μέρα αγώνα.
Βάσει των παραπάνω, καλούμε σε σύσκεψη για πορεία στις 8 Μάρτη, τη Δευτέρα 24 Φλεβάρη στις 7μμ στο βιβλιοπωλείο «Εκτός των τειχών».
Γυναίκες του ΚΚΕ(μ-λ)
