22 ΜΑΡΤΗ 2020

ΗΠΑ: Προκριματικές εκλογές στους Δημοκρατικούς, «εσωτερικές διαδικασίες» μετ’ εμποδίων

Η διαδικασία των προκριματικών εκλογών στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών, για το χρίσμα του υποψήφιου προέδρου που θα αντιπαρατεθεί στον Τραμπ στις εκλογές του προσεχούς Νοεμβρίου, μπαίνει πλέον στη τελική ευθεία, αφού έχει περιοριστεί ανάμεσα σε δύο υποψήφιους: Τους Μπάιντεν και Σάντερς. Και ενώ φουντώνει η εσωκομματική μάχη, η… συγκυρία προσέθεσε και την έξαρση της επιδημίας του κορωνοϊού, που απ’ ότι φαίνεται μολύνει και το πολιτικό σκηνικό. Μάλιστα, κάποιοι εκτιμούν ότι είναι πολύ πιθανό να καθορίσει και άλλα πράγματα, εκτός από τον υποψήφιο των Δημοκρατικών! Όμως, η πορεία εξέλιξης της επιδημίας, σε συνδυασμό με την αντίδραση-αντιμετώπιση από το υπάρχον σύστημα υγείας (ακόμα και να βρεθεί το εμβόλιο, δεν θα είναι προσιτό σε όλους, είπε ο Τραμπ!), ενισχύει τη βασικότερη αιτία της δημοφιλίας του Σάντερς, που αφορά την μόνιμη και σταθερή προεκλογική υπόσχεσή του, για ένα καθολικά προσβάσιμο σύστημα υγείας.

Γεγονός είναι ότι οι «εσωτερικές διαδικασίες» συνεχίζονται μετ’ εμποδίων. Έχουμε ήδη αρκετές ακυρώσεις, λόγω κορωνοϊού, όχι μόνο για συγκεντρώσεις αλλά και για ψηφοφορίες, με συνέπεια να διαμορφώνεται ένα χαοτικό σκηνικό, εξαιτίας του ότι επικρατούν διαφορετικά μέτρα ανά πολιτεία. Το γεγονός ότι οι αστάθμητοι παράγοντες πολλαπλασιάζονται, θέτουν σε αμφιβολία την ομαλή ολοκλήρωση της διαδικασίας. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, έχουν πραγματοποιηθεί λιγότερες από τις μισές (28 σε σύνολο 57), που δίνουν στον Μπάιντεν ένα σημαντικό προβάδισμα σε εκλέκτορες (1153-861). Ωστόσο, προκύπτει πλέον μια συγκεχυμένη κατάσταση που ενδεχομένως να παρακάμψει την τυπικότητα και την «κανονικότητα» των διαδικασιών στη συνέχεια.

Αλλά και το ξεκίνημα των εσωτερικών διαδικασιών στο Δημοκρατικό κόμμα είχε εκπλήξεις. Η δημοκοπική άνοδος του Σάντερς σε πολιτείες-κλειδιά, λίγο πριν την έναρξη των πρώτων ψηφοφοριών, είχε θορυβήσει όχι μόνο τον Μπάιντεν, αλλά ολόκληρο το κομματικό κατεστημένο των Δημοκρατικών, που πλέον του επιτίθεται ανοιχτά. Όλοι οι υποψήφιοι που ξεκίνησαν τη κούρσα, και στη συνέχεια αποχώρησαν, συντάσσονται πλέον με τον Μπάιντεν και καλούν τον Σάντερς να διακόψει την καμπάνια του.

Αυτό που επιχειρεί ο Σάντερς, ως «ανεξάρτητος-συνεργαζόμενος» με το Δημοκρατικό Κόμμα, αποτελεί μια ανορθογραφία για ολόκληρο το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ. Και το επιχειρεί για δεύτερη φορά. Και παρά το ότι η συνέχεια για το χρίσμα γίνεται δυσκολότερη, αυτός αρνείται να παραιτηθεί. Σε αυτό βοηθά και το γεγονός ότι ο Σάντερς είναι ο υποψήφιος με τη δυνατότερη βάση ψηφοφόρων με τεράστια διαφορά από τους υπόλοιπους, που μπορεί και συσπειρώνει ένα ευρύτερο δυναμικό αποφασισμένων εθελοντών, το οποίο συνδυάζεται με μια εντυπωσιακή συγκέντρωση οικονομικών πόρων από μικρές συνεισφορές, που του επιτρέπει μια άλλη ελευθερία κινήσεων.

Όμως, το εκλογικό σύστημα στις προκριματικές, (όπως συμβαίνει λίγο-πολύ και στις προεδρικές εκλογές), δίνει τη δυνατότητα διάφορων χειρισμών για τη διαμόρφωση του αποτελέσματος και ανεξάρτητα με τον αριθμό των ψήφων. Σε ό,τι αφορά τη συγκεκριμένη διαδικασία, και σε σχέση με τους αντιπροσώπους τους οποίους χρειάζεται ένας υποψήφιος για να πάρει το χρίσμα (1991), υπάρχουν οι λεγόμενοι «υπέρ-αντιπρόσωποι» (superdelegates), οι οποίοι είναι στελέχη του κόμματος και η ψήφος τους δεν έχει καμία αναλογικότητα με την ψήφο των μελών, όπως συμβαίνει με τους άλλους αντιπρόσωπους. Αυτή η αλχημεία έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν. Στις εσωκομματικές εκλογές του 2016 μεταξύ Σάντερς (πάλι) και Χίλαρι Κλίντον, η δεύτερη είχε 572 «υπέρ-αντιπροσώπους», έναντι 42 του Σάντερς, διαμορφώνοντας ένα πλασματικό προβάδισμα μεγαλύτερο του 10%, πριν καν αρχίσει η ψηφοφορία! Ύστερα, λοιπόν, από πολλές «μειοψηφικές νίκες», τηλεοπτικούς θριάμβους, αλλά και την ακούραστη προσπάθεια του κομματικού μηχανισμού, η Κλίντον τελικά πήρε το χρίσμα.

Σήμερα, ο κομματικός μηχανισμός των Δημοκρατικών, ρίχνοντας όλο το βάρος στην πρόκριση του Μπάιντεν και σαμποτάροντας τον Σάντερς, επαναλαμβάνει αυτό που συνέβη στην κούρσα για το χρίσμα του 2016, όταν είχε ευνοήσει με κάθε τρόπο την υποψηφιότητα της Κλίντον, αποξενώνοντας τους υποστηρικτές του Σάντερς. Πολλοί αναλυτές εκτιμούν ότι αυτή η τακτική, που αποτέλεσε μια συστηματική υπονόμευση της υποψηφιότητας Κλίντον απέναντι στον Τραμπ και έναν από τους βασικούς λόγους της εκλογής του, επαναλαμβάνεται και σήμερα. Και πιθανά θα έχει τα ίδια αποτελέσματα. Άλλωστε, η διαδικασία αυτή εκλέγει αντίπαλο του Τραμπ και όχι Πρόεδρο…

Οι Δημοκρατικοί, από το ξεκίνημα των εσωκομματικών διαδικασιών, δείχνουν να αναζητούν τον καταλληλότερο αντίπαλο του Τραμπ και κάπως έτσι αυτοπροσδιορίζονταν όλοι οι υποψήφιοι για το χρίσμα. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, τα ζητήματα είναι περισσότερο σύνθετα και σχετίζονται με τον γενικότερο προσανατολισμό του Δημοκρατικού κόμματος. Και εδώ, βέβαια, μπορεί κανείς εύκολα να παρατηρήσει ότι, από ένα σημείο και μετά (και απαλείφοντας κομματικές «φανφάρες» και σόου), η πραγματική συζήτηση στους κόλπους τους αφορά ερωτήματα που σχετίζονται περισσότερο με τον πυρήνα της φυσιογνωμίας τους, παρά με τις «εκλογικές δυναμικές» που μπορεί να διαμορφώσει σήμερα κάποιος από τους υποψήφιους.

Ωστόσο, όπως επισημαίνεται από διάφορους αναλυτές των ΗΠΑ, όποιος από τους δύο χριστεί αντίπαλος του Τραμπ, θα μπει στη μάχη με «πολιτικά όπλα» άλλων εποχών. Ο Μπάιντεν προτάσσει όχι μόνο την ανατροπή του Τραμπ, αλλά την ανατροπή του «Τραμπισμού» και την επαναφορά των πολιτικών της οκταετίας Ομπάμα, στέλεχος της οποίας υπήρξε. Κάπως έτσι κινήθηκε και η Χίλαρι το 2016, αλλά αυτή τότε υποστήριξε τη συνέχεια αυτών των πολιτικών. Από την άλλη, ο Σάντερς (που ο κομματικός μηχανισμός του καταλογίζει μειωμένη εκλογική «πολυσυλλεκτικότητα», λόγω του «ριζοσπαστικού» προγράμματός του) προτάσσει ένα πλαίσιο ανατροπής των πολιτικών των τελευταίων δεκαετιών! Το πρόγραμμά του αντιγράφει αρκετά στοιχεία της «κοινωνικής ατζέντας» του Ρούσβελτ (New Deal), αλλά και των μετέπειτα Δημοκρατικών προέδρων, Τρούμαν, Κένεντι και Τζόνσον.

Τη στιγμή που οι Δημοκρατικοί εμφανίζονται διαιρεμένοι, ο Ντόναλντ Τραμπ ξεκινάει την προεκλογική του εκστρατεία έχοντας την υποστήριξη όλου του μηχανισμού του κόμματός του και προετοιμάζεται να επαναλάβει, σε μεγαλύτερη ίσως κλίμακα, τη στρατηγική που τον έφερε στον Λ. Οίκο. Άλλωστε (και με τα μέχρι στιγμής δεδομένα) δείχνει να εξασφαλίζει την επανεκλογή του, ανεξάρτητα από το ποιον θα επιλέξουν οι Δημοκρατικοί!

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι για ένα μεγάλο αριθμό Πολιτειών, είναι από τώρα δεδομένο πώς θα ψηφίσουν και πώς θα κατανεμηθούν οι εκλέκτορες. Αυτό που ενδιαφέρει τους υποψήφιους είναι οι λεγόμενες Swing States, δηλαδή οι Πολιτείες που μπορεί να μετακινηθούν προς τον έναν ή τον άλλο υποψήφιο. Η προεκλογική εκστρατεία διεξάγεται κυρίως σε αυτές, κάτι που εξηγεί και τα διαφορετικά ποσοστά συμμετοχής, καθώς όλη προσοχή των υποψηφίων επικεντρώνεται στις κρίσιμες Πολιτείες. Όμως, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, και σε αυτές τις Πολιτείες το γενικότερο κλίμα δεν ευνοεί τους Δημοκρατικούς. Άλλωστε, οι ενδιάμεσες εκλογές του περασμένου Νοέμβρη (ανανέωση εδρών σε Βουλή και Γερουσία) έδειξαν ότι το «φαινόμενο Τραμπ» έχει διάρκεια και σίγουρα δεν θα μπορούσε να τελειώσει σε αυτό που, εδώ και τρία χρόνια, επικεντρώνουν οι Δημοκρατικοί και αφορά το επίπεδο πολιτικής και ποινικής παραβατικότητάς του!

Το σύνθημα «πρώτα οι ΗΠΑ», που αποτέλεσε τη βασική «γραμμή Τραμπ» (άσχετα από την πολιτική διασαφήνισή της), τόσο στο εσωτερικό, όσο και στις διεθνείς σχέσεις, δεν βρήκε αντίδοτο από τους αντιπάλους του στο εσωτερικό. Σε ό,τι δε αφορά το διεθνές επίπεδο, οι αποκαλούμενες «απρόβλεπτες» κινήσεις του ενάντια σε όλους, δεν δείχνουν να διαμορφώνουν μια δυναμική αντιαμερικανικής συσπείρωσης, καθώς στο θέμα των προτεραιοτήτων των ανταγωνιστών, φαίνεται να επικρατεί η τάση για μεγαλύτερη εμβάθυνση των διμερών σχέσεων με την Ουάσιγκτον.

Το βασικό ερώτημα δεν αφορά την εξέλιξη των «εμπορικών πολέμων» των ΗΠΑ με τους ανταγωνιστές, όπως έχουν καταγραφεί μέχρι τώρα. Στη νέα «αλά καρτ παγκοσμιοποίηση», που φαίνεται να διαμορφώνουν οι ΗΠΑ (στα μέτρα των συμφερόντων τους και με καθορισμένο, εκ των προτέρων, το εύρος των επιλογών των ανταγωνιστών τους) το βασικό ερώτημα είναι: τι είδους και μεγέθους συσπείρωση θα πυροδοτήσει η επιθετικότητα των ΗΠΑ, (είτε μέσου του «απρόβλεπτου» Τραμπ ή είτε κάποιου άλλου «προβλέψιμου» προέδρου) στις γεωπολιτικές ισορροπίες;

 

ΧΒ

Αναζήτηση
Social Media

Βουλευτικές Εκλογές 2023
Αντίσταση - Οργάνωση

 
Κατηγορίες
Βιβλιοπωλείο-Καφέ

Γραβιάς 10-12 - Εξάρχεια
Τηλ. 210-3303348
E-mail: ett.books@yahoo.com
Site: ektostonteixon.gr