23 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 2014

Η εκδήλωση της Λαϊκής Αντίστασης – Α.Α.Σ. για την Ουκρανία

Πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 22/9 στην ΑΣΟΕΕ η εκδήλωση της Λαϊκής Αντίστασης-Α.Α.Σ. για το ζήτημα της Ουκρανίας. Η δεύτερη αυτή εκδήλωση για το σοβαρό αυτό ζήτημα ήθελε να καλύψει το κενό, που υπάρχει όσον αφορά τη συγκεκριμένη ανάλυση της κατάστασης σήμερα στην Ουκρανία από τη σκοπιά του λαϊκού κινήματος και της αντιιμπεριαλιστικής πάλης.
Ξεκίνησε με την εισήγηση της Γραμματείας του Πανελλαδικού Συντονιστικού της Λαϊκής Αντίστασης-Α.Α.Σ. και στη συνέχεια ακολούθησαν τοποθετήσεις από τους συντρόφους και συναγωνιστές που παρευρέθηκαν.
Η συζήτηση επικεντρώθηκε γύρω από τον χαρακτήρα της αντιπαράθεσης που έχει ανοίξει εδώ και καιρό ανάμεσα στη Ρωσία, στις ΗΠΑ και την Ε.Ε.,τον αντιστασιακό αγώνα της ανατολικής Ουκρανίας, τον φασισμό, την ανάλυση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και το ζήτημα της πάλης του Ουκρανικού λαού αλλά και των λαών όλου του κόσμου εναντία στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο. Επιπλέον τέθηκε και το ζήτημα της αντιπαράθεσης με τις υπόλοιπες απόψεις που υπάρχουν στην υπόλοιπη αριστερά όπως από τη μια τη λογική των ίσων αποστάσεων αλλά και της αποσιώπησης της ιμπεριαλιστικής διάστασης της κατάστασης. Κοινός παρονομαστής στην εκδήλωση ήταν το ότι ο αγώνας του λαού της Ουκρανίας θα πρέπει να στηριχθεί, στην προσπάθειά του να απαλλαγεί από την επέμβαση αυτή των δυτικών ιμπεριαλιστών και των φασιστικών ανδρεικέλων τους, αποτρέποντας ταυτόχρονα την αντικατάσταση τους από το Ρώσικο ιμπεριαλισμό.

Ακολουθεί η εισήγηση:

Συντρόφισσες, Σύντροφοι, συναγωνιστές και φίλοι
Όταν το Μάρτη του 2014, η ΛΑΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ διοργάνωσε την εκδήλωση για την ιμπεριαλιστική επέμβαση και το πραξικόπημα στην Ουκρανία, μέσα σε ένα περιβάλλον όπου η αντιιμπεριαλιστική ενεργοποίηση γι’ αυτό το ζήτημα ήταν -και στη χώρα μας-χλωμή, ενώ μαίνονταν η ιμπεριαλιστική προπαγάνδα διαστρέβλωσης και ψεύδους για τα όσα συνέβαιναν στο Κίεβο, ήθελε με την πρωτοβουλία της να στρέψει την προσοχή σ’ αυτήν τη διεθνούς σημασίας κρίσιμη εξέλιξη. Nα φωτίσει τις πραγματικές αιτίες της Ουκρανικής κρίσης και να συμβάλει στην ευρύτερη αντιιμπεριαλιστική-αντιφασιστική ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση.
Υπογραμμίσαμε, τότε, ότι στην Ουκρανία δεν έγινε καμία «λαϊκή εξέγερση» ή «δημοκρατική επανάσταση», όπως διαλαλούσαν τα διεθνή και εγχώρια αστικά μέσα ενημέρωσης που χειραγωγούνται από τις ΗΠΑ και την ΕΕ αλλά μια πραξικοπηματική ανατροπή της κυβέρνησης στην οποία πρωτοστάτησαν φασιστικές και ακροδεξιές ομάδες και στην οποία είχαν άμεση ανάμιξη οι υπηρεσίες των δυτικών ιμπεριαλιστικών κρατών. Ένα πραξικόπημα με το οποίο επεδίωξαν οι δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να επιβάλουν τον πολιτικό έλεγχο τους την Ουκρανία μη διστάζοντας γι’ αυτό να στηρίξουν την συμμετοχή φασιστών στην πραξικοπηματική κυβέρνηση και σε καίρια κρατικά πόστα.
Υπογραμμίσαμε πως πίσω από το πραξικόπημα στο Κίεβο βρίσκονταν πρώτα απ’ όλα η επιθετική ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ αλλά και η επιδίωξη των ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων να θέσουν κάτω από τον πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό έλεγχο τους τις χώρες που βρίσκονται στον περίγυρο της Ρωσίας. Πως οι δραματικές εξελίξεις στην Ουκρανία δεν αποτελούν παρά προέκταση της εκστρατείας που εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες ξεκίνησε ο δυτικός ιμπεριαλισμός, μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, με στόχο την ασφυκτική περικύκλωση της Ρωσίας και τον εκμηδενισμό των όποιων ερεισμάτων της έχουν απομείνει στις ανατολικές χώρες που ανήκαν ή βρίσκονταν παλαιοτέρα στην επιρροή της Σοβιετικής Ένωσης. Με επεμβάσεις πολέμους, με κρατικούς διαμελισμούς οι περισσότερες από αυτές τις χώρες, από την Βαλτική ως την Βαλκανική δέθηκαν στο ΝΑΤΟ. Από τις υπόλοιπες η Ουκρανία, χώρα με μεγάλη στρατηγική σημασία, έχει γίνει εδώ και μια δεκαετία βασικός στόχος των ΗΠΑ και της ΕΕ. Απο την λεγόμενη «πορτοκαλί επανάσταση» του 2004 η επεμβατική δραστηριότητα των ιμπεριαλιστών της Δύσης έχει κλιμακωθεί σ’ αυτήν την χώρα, μετατρέποντας την σε στίβο μιας σκληρής διαπάλης τους με τον ρώσικο ιμπεριαλισμό.
Υπογραμμίσαμε, ακόμα, πως η Ρωσία, που δεν είναι πλέον αδύναμη όπως τη δεκαετία του 1990,θα υπερασπίσει τις θέσεις του απέναντι στην επίθεση των παγκόσμιων ανταγωνιστών της. Οτι αυτό σημαίνει πως όλα τα πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά μέσα που έχει για την Ουκρανία θα τα χρησιμοποιήσει: Την πολιτική επιρροή της σε τμήματα της Ουκρανικής ολιγαρχίας που έχουν συμφέροντα με τη Ρωσία. Την σύνδεση της με τους ρωσόφωνους πληθυσμούς και την βιομηχανία της Ανατολικής Ουκρανίας. Την οικονομική και ιδιαίτερα την ενεργειακή εξάρτηση της Ουκρανίας από τη Ρωσία. Το γεγονός ότι η Ουκρανία συνορεύει με τη Ρωσία και στη Κριμαία βρίσκεται η μεγάλη ναυτική βάση του Ρώσικου στρατού.
Σημειώσαμε, επίσης, πως στην Ουκρανική κρίση δεν εκδηλώνεται μόνο η αντιπαράθεση των ΗΠΑ και της ΕΕ με τα Ρωσία αλλά εμπλέκεται και η αντίθεση των ΗΠΑ με την ΕΕ, ιδιαίτερα με την Γερμανία, στον χειρισμό της, όπου ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός ενεργεί με μεγαλύτερη επιθετικότητα ενώ η Γερμανία έχοντας ισχυρές οικονομικές και ενεργειακές σχέσεις με τη Ρωσία εμφανίζεται συγκρατημένη και επιζητά κάποιο συμβιβασμό.
Καταγγείλαμε,τέλος, την στάση της ελληνικής κυβέρνησης που συμπαρατάχτηκε με την επέμβαση των ΗΠΑ και της ΕΕ στην Ουκρανία, με τον Σαμαρά, μάλιστα, να εκθειάζει το ρόλο του ΝΑΤΟ. Που αναγνώρισε και στήριξε τη κυβέρνηση των πραξικοπηματιών του Κιέβου μη λογαριάζοντας ούτε καν ότι τα μέτρα τα οποία άρχισαν να παίρνουν οι πραξικοπηματίες (όπως λ.χ. η κατάργηση του δικαιώματος των μειονοτήτων να χρησιμοποιούν την μητρική γλώσσα τους) στρέφονταν και κατά της ελληνικής μειονότητας.
Το συμπέρασμα μας ήταν πως μετά το πραξικόπημα στην Ουκρανία οι ιμπεριαλιστές της Δύσης με τα ανδρείκελα τους στο Κίεβο θα συνεχίσουν με ένταση την επίθεση τους προκειμένου να σταθεροποιήσουν και παγιώσουν το νέο αντιδραστικό καθεστώς που επέβαλαν, να τσακίσουν κάθε αντίσταση που θα εκδηλωθεί και να «στριμώξουν» την Ρωσία ακόμα περισσότερο. Αυτό δεν μπορούσε να έχει σαν συνέπεια παρά την όξυνση της αντιπαράθεσης με τον ρώσικο ιμπεριαλισμό-ο οποίος δεν θα έμενε με «σταυρωμένα χέρια» στην αμερικανοΝΑΤΟική έφοδο- καθώς και την κλιμάκωση των εσωτερικών συγκρούσεων στην Ουκρανία. Δεν μπορούσε παρά να έχει σαν αποτέλεσμα το άνοιγμα των πληγών στον Ουκρανικό λαό και να χυθεί κι άλλο αίμα.

Συντρόφισσες, Σύντροφοι, συναγωνιστές και φίλοι
Σους 6 μήνες που πέρασαν από εκείνη τη συζήτηση μας, οι εξελίξεις στην Ουκρανία ήταν ραγδαίες και πολύ σημαντικές. Είναι αναγκαίο να σταθούμε σ’ αυτές για να αξιολογήσουμε τις τοποθετήσεις μας αλλά και για να εκτιμήσουμε τα νέα σοβαρά γεγονότα που προέκυψαν. Όχι ακαδημαϊκά αλλά με την έγνοια να δώσουμε σωστές απαντήσεις και να πάρουμε σωστές θέσεις και με αυτές να βοηθήσουμε ουσιαστικά στο σωστό προσανατολισμό και στην ανάπτυξη του λαϊκού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, να δώσουμε την αλληλεγγύη μας στον ουκρανικό λαό.
Ποιες ήταν οι εξελίξεις στο πεδίο των πολιτικών και κοινωνικών συγκρούσεων στο εσωτερικό της Ουκρανίας;
Η πραξικοπηματική κυβέρνηση του Κιέβου από τις πρώτες κινήσεις που έκανε ήταν να ζητήσει από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να αναλάβουν «στρατιωτική ευθύνη» για την Ουκρανία και οικονομική στήριξη από το ΔΝΤ και την ΕΕ. Να θέσει, δηλαδή, κάτω από τον στρατιωτικό κι οικονομικό έλεγχο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ την Ουκρανία. Με κατευθυντήριες εντολές από τις ΗΠΑ και την ΕΕ προχώρησε στον έλεγχο του κρατικού μηχανισμού με την εγκατάσταση σε καίριες και ηγετικές θέσεις των δυναμικών τομέων του κορυφαίων στελεχών των φασιστικών και ακροδεξιών κομμάτων. Οργάνωσε μια επιχείρηση εξουδετέρωσης των αντιπολιτευτικών δυνάμεων στο κοινοβούλιο που οδήγησε στην εξαφάνιση σχεδόν του κόμματος του ανατραπέντος προέδρου Γιανούκοβιτς, στην αποδυνάμωση και στην διάλυση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΚΚ Ουκρανίας. Μια επιχείρηση που επιδιώκει να ολοκληρώσει με τις πρόωρες βουλευτικές εκλογές που έχει αναγγείλει για το τέλος του Οκτώβρη, για να επιτύχει, μέσα από την διεξαγωγή τους, σε ένα κλίμα φασιστικής βίας και τρομοκρατίας, την εκκαθάριση του Ουκρανικού κοινοβουλίου από τις αντιπολιτευτικές φωνές.
Ταυτόχρονα πέρασε στη Βουλή αντιδημοκρατικούς και καταπιεστικούς νόμους, όπως αυτόν που καταργεί τη χρήση της γλώσσας των εθνικών μειονοτήτων στην Ουκρανία, την χρήση, δηλαδή, των Ρώσικων, των Ουγγρικών, των Ρουμάνικων και των Ελληνικών, ενώ επεξεργάστηκε και νομοσχέδια απαγόρευσης των κομμουνιστικών κόμματων, αποποινικοποίησης της ναζιστικής προπαγάνδας μέχρι και διεκδίκησης αποζημιώσεων για τη …«σοβιετική κατοχή» στην Ουκρανία!
Η κυβερνητική αντικομμουνιστική εκστρατεία έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις ώστε πέρα από την κατάθεση νομοσχεδίων για να βγει η κομμουνιστική δράση εκτός νόμου, οι κομμουνιστές έχουν γίνει στόχος βίαιων επιθέσεων και συνεχών διώξεων. Το κάψιμο γραφείων και η παραπομπή σε δίκη του ρεβιζιονιστικού ΚΚ Ουκρανίας με τις βαριές κατηγορίες ότι ενισχύει τους αποσχιστές και στρέφεται ενάντια στην εδαφική ακεραιότητα της χώρας είναι μερικά χαρακτηριστικά κρούσματα του αντικομμουνιστικού κύματος που έχουν σηκώσει οι αμεριακανοΝΑΤΟικές μαριονέτες του Κιέβου.
Στο άπλωμα του αντικομμουνιστικού και αντιδημοκρατικού κλίματος, οι φασιστικές δυνάμεις του ονομαζόμενου «Δεξιού Τομέα» και του «Σβόποντα»-που στην προϊστορία τους στάθηκαν στο πλευρό γερμανοχιτλερικών κατακτητών και έκαναν θηριωδίες σε βάρος του Ουκρανικού λαού- χρησιμοποιούνται σαν κυβερνητικοί μισθοφόροι. Με αποστολή την κατατρομοκράτηση και την καταστολή των αντιστάσεων στο καθεστώς των πραξικοπηματιών. Επιδίδονται σε ένα όργιο βίας και εκφοβισμού και ελεύθερα διαπράττουν εγκλήματα, σαν την αγριότητα της πυρπόλησης του κτιρίου των Συνδικάτων στην Οδησσό που οδήγησε δεκάδες ζωντανούς ανθρώπους σε φρικτό θάνατο. Οι ίδιες δυνάμεις επανδρώνουν σαν δύναμη αιχμής και τον ουκρανικό στρατό στις επιθέσεις του στην Ανατολική Ουκρανία.
Απέναντι στην βία και την φασιστική τρομοκρατία, ο ρωσόφωνος πληθυσμός της Ανατολικής Ουκρανίας αντέδρασε. Στα μέτρα αντιδημοκρατικής και εθνικής καταπίεσης του που δρομολόγησε το Κίεβο ανάπτυξε στην αντίστασή του σε μια προσπάθεια να περιφρουρήσει τα εθνικά και δημοκρατικά δικαιώματα του. Έκφραση αυτής της αντίδρασης του υπήρξε κι η ανακήρυξη των λεγόμενων «Λαϊκών Δημοκρατιών» στο Ντονιέσκ και στο Λουγκάνσκ, στη περιοχή του Ντονμπάς.
Οι πραξικοπηματίες του Κιέβου υπό αμερικανοΝΑΤΟική καθοδήγηση δεν δίστασαν να κηρύξουν πόλεμο ενάντια στον ανατολικό πληθυσμό της χώρας τους. Ο Ουκρανικός στρατός εξαπέλυσε επιθέσεις και επιδρομές βομβαρδίζοντας πόλεις και χωριά, υποδομές μέχρι και σχολεία, δολοφονώντας χιλιάδες αμάχους στην περιοχή του Ντονμπάς. Ο πληθυσμός της Ανατολικής Ουκρανίας δεν κάμφθηκε, αντίθετα προσπάθησε να οργανώσει την αντίσταση του. Οι πολιτοφυλακές που δημιουργήθηκαν μετά τον βομβαρδισμό κατοικημένων περιοχών και την μαζική δολοφονία άμαχων ενίσχυσαν σοβαρά τις δυνάμεις τους και έδωσαν σκληρές και αποφασιστικές μάχες εναντίον του Ουκρανικού στρατού. Μάχες στις οποίες παρά την υπεροχή του Ουκρανικού στρατού – στρατιωτικά και αριθμητικά – και την ενίσχυση από συμβούλους του ΝΑΤΟ και φασιστικά στοιχεία δεν κατάφερε να κάμψει την αντίσταση του λαού της Ανατολικής Ουκρανίας. Η κυβέρνηση του Κιέβου αναγκάστηκε στις 5 Σεπτέμβρη, στο Μίνσκ της Λευκορωσίας, να συνυπογράψει «Πρωτόκολλο κατάπαυσης του πυρός» με τους εκπροσώπους των λεγόμενων «Λαϊκών Δημοκρατιών» του Ντονιέσκ και στο Λουγκάνσκ και την συμμετοχή των απεσταλμένων της Ρωσίας και του ΟΑΣΕ. Η συμφωνία εκεχειρίας, χωρίς αμφιβολία παραμένει εύθραυστη και δεν σημαίνει ότι λύθηκε το ζήτημα της ειρήνευσης στην περιοχή, αν, μάλιστα, δούμε τις μετέπειτα αντιδράσεις του ΝΑΤΟ και ακόμη την προσπάθεια του «πρωθυπουργού» – μαριονέτα των Αμερικάνων, του Γιάτσενιουκ να την εμποδίσει διαφωνώντας με το περιεχόμενο της και ζητώντας, μάλιστα, από τη σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Ουαλία να εντάξουν άμεσα την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ.

Συντρόφισσες, Σύντροφοι, συναγωνιστές και φίλοι
Ενώ σημειώθηκαν αυτές οι εξελίξεις στο εσωτερικό μέτωπο της Ουκρανίας ποιες ήταν οι κινήσεις του διεθνούς ιμπεριαλιστικού παράγοντα;
Η νέα πιο βίαια επέμβαση του αμερικανικού και ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού στην Ουκρανία δεν σήμανε μόνο την ανατροπή της κυβέρνησης Γιανούκοβιτς, που πραξικοπηματικά θέλησαν να την απομακρύνουν ως φιλορώσικη, αλλά κυρίως ότι ο δυτικοί ιμπεριαλιστές με πρωταγωνιστή τις ΗΠΑ έθεσαν με πρωτοβουλία τους ζήτημα μιας νέας αναδιανομής των ιμπεριαλιστικών σφαιρών επιρροής στην Ουκρανία. Εκτοπισμού, δηλαδή, της ρώσικης ιμπεριαλιστικής επιρροής, και επέκτασης της αμερικανοευρωπαικής ιμπεριαλιστικής επιρροής, μετατρέποντας το έδαφος της Ουκρανίας σε βάση εξόρμησης ΗΠΑ και Ευρωπαίων ενάντια στη Ρωσία.
Η Ρωσία βλέποντας την απειλή για τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα της και, μάλιστα, σε μια χώρα που εφάπτεται των συνόρων της, απάντησε άμεσα και δραστικά με μια έντονη στρατιωτική και διπλωματική κινητοποίηση.
Η Κριμαία, μια περιοχή όπου πλειοψηφεί ο ρώσικος πληθυσμός και η διοικητική υπαγωγή της στην Ουκρανία έγινε το 1954 από τον Χρουστσόφ, «αυτόνομη Δημοκρατία της Ουκρανίας»,μετά από δημοψήφισμα στις 16 Μάρτη που έδωσε ένα συντριπτικό 97% υπέρ της ένωσης με τη Ρωσία, επανεντάχθηκε στη Ρώσικη Ομοσπονδία. Έτσι, με μεγάλη ταχύτητα, μια περιοχή με μεγάλη στρατιωτική σημασία για την Ρωσία, πέρασε κάτω από την κυριαρχία της.
Στις αμερικανοΝΑΤΟικές στρατιωτικές απειλές και κινήσεις στη Μαύρη Θάλασσα, στις Βαλτικές χώρες και στην Πολωνία, η Ρωσία αντιπαρατάσσει τα δικά της στρατιωτικά γυμνάσια κοντά στα σύνορα με την Ουκρανία. Στις κυρώσεις που τις επιβάλουν οι ΗΠΑ και η ΕΕ απαντά με τις δικές της αντικυρώσεις. Μέσα σ’ αυτό το θερμό κλίμα, ό,τι ανάχωμα μπορεί να ενισχύσει απέναντι στερέωση των θέσεων των κυβερνητικών λακέδων του αμερικανικού και ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού το στηρίζει και επιδιώκει να το ενσωματώσει στις δικές της επιδιώξεις, πρώτα απ’ όλα την αντίσταση της Ανατολικής Ουκρανίας, όπου για τις παρεμβάσεις της βάζει και αντιφασιστική περιβολή.
Παράλληλα, ξεδιπλώνει και το διπλωματικό παιχνίδι της εξεύρεσης μιας «διευθέτησης» της κρίσης της Ουκρανίας με τις ΗΠΑ και με την Γερμανία, προσπαθεί να εκμεταλλευθεί τις διαφοροποιήσεις αυτών των δυνάμεων όσον αφορά το χειρισμό της κρίσης, την μεγαλύτερη επίδραση της στην ΕΕ και την πιο συμβιβαστική τάση που δείχνει η τελευταία,λόγω των διευρυμένων οικονομικών και ενεργειακών σχέσεων που έχει με τη Ρωσία. Χρησιμοποιεί, ακόμη, τα ενεργειακά και οικονομικά όπλα προς την Ουκρανία για να πιέσει την κυβέρνηση του Κιέβου, όπως την διακοπή τροφοδοσίας της Ουκρανίας με φυσικό αέριο, με την αιτιολογία του ανεξόφλητου χρέους δις δολαρίων της Ουκρανίας προς την ρώσικη “Gasprom” και την τιμή πώλησης του αερίου. Ασκεί, τέλος, αισθητή διπλωματική επιρροή στα διαμειβόμενα μεταξύ των δύο μερών του εσωτερικού μετώπου της Ουκρανίας, όπως φάνηκε και από το ότι τα περισσότερα από τα 12 σημεία της συμφωνίας της κατάπαυσης του πυρός ήταν προηγηθείσες προτάσεις του Πούτιν.
Από την άλλη πλευρά οι ΗΠΑ συνεχίζοντας την επιθετική γραμμή που προκάλεσε την κρίση στην Ουκρανία δυναμώνουν τις στρατιωτικοπολιτικές και οικονομικές πιέσεις προς τη Ρωσία, με στρατιωτικές ασκήσεις του ΝΑΤΟ, με διαδοχικές οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία, ενώ μετά την προσωρινή διακοπή του πολέμου της κατά της Ανατολικής Ουκρανίας που υποχρεώθηκε να κάνει η κυβέρνηση των ανδρεικέλων τους, προχωρεί σε ενέργειες υπονόμευσης και ακύρωσης αυτής της εξέλιξης.
Ο Ομπάμα από τι Βαλτικές χώρες απείλησε με το «άνοιγμα της πόρτας του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία».Το ΝΑΤΟ με τη συμμετοχή δυνάμεων από 13 χώρες, αυτές τις μέρες, πραγματοποίησε για πρώτη φορά στρατιωτικές ασκήσεις στο έδαφος της Ουκρανίας. Λίγες μέρες πριν στη Μαύρη Θάλασσα ΝΑΤΟική ναυτική μονάδα έκανε κοινή στρατιωτική άσκηση με τον Ουκρανικό στόλο. Στην Τσεχία το ΝΑΤΟ διεξάγει αεροπορικές ασκήσεις ενώ τον Οκτώβριο στην Πολωνία και στις Βαλτικές χώρες θα γίνουν κι άλλα στρατιωτικά ΝΑΤΟικα γυμνάσια. Την ίδια ώρα η σύνοδος του ΝΑΤΟ στην Ουαλία αποφάσισε την ίδρυση «ΝΑΤΟικής δύναμης κρούσης εξαιρετικά ταχείας αντίδρασης» για «να γίνει η παρουσία του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη πιο ορατή», όπως είπε ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ.
Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον όξυνσης της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης και ανταγωνισμού ΗΠΑ-ΕΕ-Ρωσίας, που καθορίζουν τις εσωτερικές αντιπαραθέσεις και αντιθέσεις εκτυλίσσονται τα γεγονότα στην Ουκρανία εγκυμονώντας διαρκείς κινδύνους και κοστίζοντας αίμα στον Ουκρανικό λαό, ο οποίος έχει σπρωχθεί σε μια μακριά περιπέτεια. Το μεγάλο ζήτημα είναι πως θα μπορέσει να βγει απ’ αυτήν παλεύοντας ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, ενάντια στον φασισμό και την αντιδραστική κυβέρνηση του Κιέβου και να ανοίξει τον δρόμο για μια πραγματικά δημοκρατική και ειρηνική ζωή, χωρίς ξένους προστάτες.

Συντρόφισσες, Σύντροφοι, συναγωνιστές και φίλοι
Ένα ουσιαστικό θέμα των εξελίξεων στην Ουκρανία που απασχόλησε τον αριστερό κόσμο έχει να κάνει με την αντίσταση που προβάλει η Ανατολική Ουκρανία στο αντιδραστικό καθεστώς του Κιέβου. Τι χαρακτήρα έχει αυτή η αντίσταση; Είναι μια σύγκρουση με αντιδραστικό περιεχόμενο και «από τις δύο πλευρές»; Ένας αγώνας με επαναστατικό σοσιαλιστικό περιεχόμενο;
Υπάρχουν απόψεις οι οποίες μεταφέρουν, λαθεμένα και μηχανιστικά, την εξίσου αντίθεσή στους Δυτικούς ιμπεριαλιστές αλλά και στη Ρωσία, στην αντιπαράθεση στο εσωτερικό μέτωπο της Ουκρανίας, υιοθετώντας στάση «ίσων αποστάσεων».
Υπάρχουν απόψεις, σαν του ΚΚΕ, που εκφράζοντας την αντίθεση τους στον δυτικό και στο ρώσικο ιμπεριαλισμό, ταυτόχρονα, υιοθετούν μια στάση «ίσων αποστάσεων» ανάμεσα στην κυβέρνηση των Ουκρανών πραξικοπηματιών και στην αντίσταση στην Ανατολική Ουκρανία, αφού, σύμφωνα με την ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΚΚΕ της 30 Αυγούστου 2014, η αντιπαράθεση στο εσωτερικό μέτωπο της Ουκρανίας είναι «εθνικισμός που αναπτύσσεται και από τις δύο πλευρές της σύγκρουσης και αποτελεί τον χειρότερο σύμβουλο για τους εργαζόμενους».
Υπάρχουν απόψεις που στην αντίσταση και στις λεγόμενες «Λαϊκές Δημοκρατίες» της Ανατολικής Ουκρανίας βλέπουν το ξεκίνημα σοσιαλιστικών επαναστάσεων.
Να υποσημειώσουμε ακόμα πως υπάρχουν και τοποθετήσεις που μπροστά στην αντίσταση της Ανατολικής Ουκρανίας και για την στήριξη του αποσιωπούν ή υποτονίζουν το ρόλο του ρώσικου ιμπεριαλισμού.
Θεωρούμε λαθεμένες αυτές τις απόψεις.
Κατ’ αρχήν, να επισημάνουμε ότι στην αντίσταση της Ανατολικής Ουκρανίας συμμετέχει ένα μίγμα δυνάμεων που τις ενώνει η πάλη ενάντια στην πραξικοπηματικη κυβέρνηση του Κιέβου και στο φασισμό. Συμμετέχουν και δυνάμεις που δίνουν ένα αριστερό, δημοκρατικό και προοδευτικό περιεχόμενο στον αντιφασιστικό αγώνα. Υπάρχουν και ισχυρές δυνάμεις που επηρεάζει η Ρωσία, η οποία ενισχύει αυτό το κίνημα με σκοπό να το προσεταιριστεί για τους ιδιοτελείς ιμπεριαλιστικούς στόχους της και να το κατευθύνει σύμφωνα με τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα της. Υπάρχουν και πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που αποβλέπουν σε διαφορετικούς στόχους μέσα από την κατάληξη αυτού του αγώνα.
Είναι φανερό πως η αντίσταση στην Ανατολική Ουκρανία πορεύεται με μια διαπάλη ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις που παίρνουν μέρος σ’ αυτήν. Παρόλες λοιπόν τις αντιφάσεις, τις δυσκολίες, το σύνολο των πολλών παραγόντων οι οποίοι παρεμβαίνουν μέσα σ΄ αυτή τη σύγκρουση, ο αγώνας του λαού της Ουκρανίας θα πρέπει να στηριχθεί, στην προσπάθειά του να απαλλαγεί από την επέμβαση αυτή των δυτικά ιμπεριαλιστών και των φασιστικών ανδεικέλων τους, αποτρέποντας ταυτόχρονα την αντικατάσταση τους από το Ρώσικο ιμπεριαλισμό.

Από την άποψη αυτή η δική μας αλληλεγγύη στον αντιστασιακό αγώνα της Ανατολικής Ουκρανίας είναι, πρωταρχικά, αλληλεγγύη στις αριστερές και δημοκρατικές-προοδευτικές δυνάμεις αυτού του κινήματος. Είναι αλληλεγγύη στις δυνάμεις που ενώ αγωνίζονται ενάντια στο φασισμό και στην αμερικανοΝΑΤΟική επέμβαση στην Ουκρανία παλεύουν και για να αποτρέψουν το κίνημα της αντιφασιστικής-δημοκρατικής αντίστασης να υποταχτεί στα σχέδια του ρώσικου ιμπεριαλισμού ή να εκτροχιασθεί σε εθνικιστική κατεύθυνση.
Αν στη πορεία αυτού του κινήματος αντίστασης μπορέσουν να συγκροτηθούν και να μπουν επικεφαλής οι λαϊκές επαναστατικές δυνάμεις τότε μόνο αυτό θα μπορέσει να αποκτήσει το αντιιμπεριαλιστικό και επαναστατικό περιεχόμενο που θα εξασφαλίσει μια πραγματικά προοδευτική, δημοκρατική και επαναστατική προοπτική.
Σίγουρα ο αγώνας του Ουκρανικού λαού είναι δύσκολος. Ξετυλίγεται μέσα στις συμπληγάδες του παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, που προηγούμενα αιματοκύλισε την Βαλκανική και που χρόνια τώρα αιματοκυλά και τις χώρες όλου του τόξου από τη Λιβύη ως την Συρία. Η ίδια ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση που γίνεται στην Ουκρανία βρίσκεται στο φόντο και του νέου γύρου ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων που ετοιμάζει η απόφαση των ΗΠΑ να βομβαρδίσει την Συρία για να αντιμετωπίσει,τάχα, την απειλή των τζιχαντιστών του λεγόμενου «Ισλαμικού χαλιφάτου». Η Συρία -όπως φάνηκε και το προηγούμενο διάστημα-είναι,επίσης, ένα σημείο αντιπαράθεσης τους με τη Ρωσία, η οποία ήδη αντέδρασε στην αμερικανική απόφαση.
Τα συμφέροντα του Ουκρανικού λαού βρίσκονται έξω από τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τις εθνικιστικές αντιπαραθέσεις. Περνάνε μέσα από τον αποφασιστικό αγώνα ενάντια:
• στην επίθεση των ΗΠΑ και της ΕΕ να θέσουν κάτω από την πολιτικοστρατιωτική κυριαρχία τους την Ουκρανία
• στο φασισμό και στο καθεστώς των πραξικοπηματιών του Κιέβου
• στην εξάρτηση από το ρώσικο ιμπεριαλισμό
• στην πολιτική των αντιδραστικών δυνάμεων της Ουκρανικής ολιγαρχίας.
Το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα της χώρας οφείλει να καταδικάσει την πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης που στηρίζει την αμεριακανοΝΑΤΟική επέμβαση στην Ουκρανία, τον φασισμό και το πραξικόπημα στην Ουκρανία. Που σιγοντάρει την ιμπεριαλιστική πολιτική, η οποία αποτελεί πηγή ξεσπάσματος στρατιωτικών συγκρούσεων και έχει, ήδη, οικονομικές συνέπειες για την Ελλάδα, από τον πόλεμο οικονομικών κυρώσεων που γίνεται. Οφείλει να εναντιωθεί σε κάθε απόπειρα της ελληνικής κυβέρνησης να στείλει στρατεύματα στην Ουκρανία κατ’ επιταγή του ΝΑΤΟ.
Σ’ αυτήν την κατεύθυνση καλούμαστε να εκδηλώσουμε την αλληλεγγύη μας στον Ουκρανικό λαό.

Αναζήτηση
Social Media

Βουλευτικές Εκλογές 2023
Αντίσταση - Οργάνωση

 
Κατηγορίες
Βιβλιοπωλείο-Καφέ

Γραβιάς 10-12 - Εξάρχεια
Τηλ. 210-3303348
E-mail: ett.books@yahoo.com
Site: ektostonteixon.gr