Νέες, ανυπολόγιστες καταστροφές έρχονται να προστεθούν σ΄ όλες τις προηγούμενες που βλέπουμε κάθε καλοκαίρι ν’ αφήνουν πίσω τους οι δήθεν «τυχαίες» πυρκαγιές… Αλλά και στα εγκλήματα (που επιμένουμε να μην ξεχνάμε) στην Ηλεία και στο Μάτι…
Μετά την καταστροφή του ενός τετάρτου της Ελαφονήσου, τώρα κατακαίγεται ξανά κι η Εύβοια… Σπίτια και αγροικίες καμένα, τέσσερα χωριά σε εκκένωση… Μέχρι κι η θάλασσα μαύρισε… Ευτυχώς, κανένας νεκρός, μέχρι στιγμής.
Κροκοδείλια δάκρυα της κυβέρνησης (όπως συμβαίνει κάθε φορά), της κεντρικής και τοπικής εξουσίας, και του –ίδιου πάντα– κρατικού μηχανισμού…
Ίδιες πάντα οι «δικαιολογίες» των κυρίαρχων, παρόμοιες οι αναφορές στην «κακιά ώρα» ή στη «θεομηνία» (ώστε να κρυφτούν οι πραγματικές αιτίες), ίδια πάντα τα κηρύγματα εφησυχασμού προς το λαό…
Ίδιες κι απαράλλαχτες οι θολές κι αόριστες υποσχέσεις για την «αποκατάσταση και την αποζημίωση των ζημιών» (που, στην καλύτερη περίπτωση, εξαντλούνται σε μερικά ψίχουλα και μάλιστα υπό προϋποθέσεις)…
Ακόμη και οι κορόνες των αστικών κομμάτων περί αδιαφορίας, έλλειψης προετοιμασίας και υποστελέχωσης των μηχανισμών, αποτελούν σκέτη υποκρισία και ξεχνιούνται αμέσως, καθώς τίποτε απ” όλα αυτά δεν γίνεται «κατά λάθος», αλλά αποτελούν συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές, που εφαρμόζουν πιστά όλες οι αστικές κυβερνήσεις μόλις αναλάβουν.
«Συνδρομή στην κατάσβεση» κι από τ΄ αφεντικά της Ε.Ε. και του κεφαλαίου, για να κρυφτούν οι ευθύνες της πολιτικής των αιματηρών περικοπών που επέβαλαν και συνεχίζουν να επιβάλλουν, για να «απαλυνθούν» οι ευθύνες του κράτους και να στηριχθεί η νέα κυβέρνηση της ΝΔ, αφού έχει πολύ «έργο» αναλάβει να διεκπεραιώσει, ενάντια στο λαό.
Κι αυτό που θα “ρθει μετά τις πυρκαγιές, θα “ναι ένα νέο πεδίο εκμετάλλευσης και κερδοφορίας για το κεφάλαιο («αξιοποίηση» θα το πουν), ακόμα μεγαλύτερη «τσιμεντοποίηση» και νέα ερήμωση για το λαό.
Και μάλιστα με ακόμη χειρότερους όρους, όπως αποδεικνύει ξεκάθαρα η επιμονή της ΝΔ για αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος.
Δεν υπάρχει, δυστυχώς, καμιά πλευρά της ζωής του λαού που να μην έρχεται αντιμέτωπη μ΄ αυτό το σύστημα και με την πολιτική του. Με το σύστημα της εκμετάλλευσης και της εξάρτησης. Ένα σύστημα και μια πολιτική που καταστρέφουν και δολοφονούν αναίσχυντα και ασταμάτητα. Ανθρώπους, δραστηριότητες, φύση, περιβάλλον…
Και είναι αυτό το σύστημα κι αυτή η πολιτική που εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις-διαχειριστές, που πρέπει να αντιπαλευτεί μόνιμα, αποφασιστικά, μαζικά! Απ΄ τον ίδιο το λαό. Με διεκδικήσεις για πραγματικά μέτρα προστασίας των ανθρώπινων ζωών και του περιβάλλοντος απ’ τις δήθεν «τυχαίες θεομηνίες» και για πραγματικές αποζημιώσεις για τις καταστροφές!
