ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ ΤΟ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟ- ΑΝΤΙΪΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ!
1. Με μια πραγματικά «επαγγελματική» επιχείρηση που μόνο κράτη και οι μυστικές υπηρεσίες τους μπορούν να επιτελέσουν, την Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2020 δολοφονήθηκε ο Δρ. Μοχσέν Φαχριζαντέ, Ιρανός πυρηνικός επιστήμονας, επικεφαλής του τμήματος Έρευνας και Καινοτομίας του υπουργείου Άμυνας του Ιράν που φέρεται να είναι ο «αρχιτέκτονας» του πυρηνικού προγράμματος του. Είναι ο πέμπτος πυρηνικός επιστήμονας που δολοφονείται τα τελευταία δέκα χρόνια με παρόμοιου χαρακτήρα επιχειρήσεις ενώ νωπή είναι η δολοφονία του στρατηγού των «Φρουρών της Επανάστασης», Σουλεϊμανί.
Πρόκειται για μια άκρως τυχοδιωκτική και προβοκατόρικη δολοφονία, που περιπλέκει την ήδη οξυμένη κατάσταση στην Μέση Ανατολή και έρχεται σε μια συγκυρία με πολλά ρευστά και μεταβατικά στοιχεία. Η ιρανική ηγεσία «έδειξε» - όχι άδικα- κατ’ αρχήν το Ισραήλ ως τη χώρα που ενορχήστρωσε την δολοφονική αυτή επιχείρηση ενώ προειδοποίησε πως θα «λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα για να υπερασπιστεί τον λαό της και να προασπίσει τα συμφέροντά της» σε περίπτωση που ΗΠΑ και Ισραήλ προβούν σε τυχόν τυχοδιωκτικά μέτρα εναντίον του, «ειδικά την εναπομείνασα περίοδο της σημερινής κυβέρνησης των ΗΠΑ στην εξουσία».
Είναι εξάλλου γνωστό ότι η διοίκηση Τραμπ ανέτρεψε την προσέγγιση ΗΠΑ-Ιράν που είχε προχωρήσει επί Ομπάμα, με πιο χαρακτηριστική την επιλογή απόσυρσης από την λεγόμενη «Συμφωνία για τα Πυρηνικά του Ιράν» του 2015. Συνολικά τόσο πριν την επιλογή της απόσυρση και πολύ περισσότερο μετά, η διοίκηση Τραμπ κινήθηκε με στόχο την δημιουργία αντιιρανικού μετώπου και με το βλέμμα στην συμμαχία του Ιράν με τη Ρωσία αλλά και την Κίνα. Θυμίζουμε την διαρκή πίεση προς την Τουρκία να πάψει να συνεργάζεται με τη Ρωσία αλλά και με το Ιράν (διαδικασία της Αστάνα για την Συρία), τις πρωτοβουλίες για την «ελευθερία στη ναυσιπλοία» στον Περσικό Κόλπο, την πιεστική «διαμεσολάβηση» για την σύμπηξη συμμαχίας των αντιδραστικών αραβικών καθεστώτων (Σαουδική Αραβία, Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα) με το Ισραήλ που προχωράει ακόμα και στην τωρινή μεταβατική περίοδο προς τη νέα προεδρία.
2. Είναι ολοφάνερο πως το κράτος – τρομοκράτης της Μέσης Ανατολής, το φασιστικό- σιωνιστικό Ισραήλ, είχε κάθε λόγο να κάνει αυτή την προβοκατόρικη κίνηση. Διότι στην διαχρονική αντιπαλότητα με το Ιράν για την περιφερειακή ηγεμονία την περιοχή, προστέθηκε μετά τις εκλογές στις ΗΠΑ το ερωτηματικό και το «άγχος» της ισραηλινής ηγεσίας, του τι ακριβώς θα πράξει η νέα διοίκηση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού σε σχέση με το Ιράν. Έτσι το Ισραήλ με αυτή την προβοκάτσια θα δημιουργούσε «τετελεσμένα» και σε κάθε περίπτωση θα δυσχέραινε την προοπτική μιας -μικρότερης ή μεγαλύτερης- διαφοροποίησης της νέας διοίκησης στο ζήτημα του Ιράν, πάντα σε σχέση με την πολιτική Τραμπ.
3. Εύλογα επίσης προκύπτει το ερώτημα εάν η ισραηλινή ηγεσία προέβηκε σε μια τέτοιους μεγέθους κίνηση, χωρίς την προτροπή, την στήριξη ή έστω την ανοχή του κέντρου των ΗΠΑ γύρω από τον Τραμπ. Από την άλλη, και χωρίς να παραγράφουμε καθόλου την εδώ και καιρό επισήμανση μας για την ασίγαστη διαμάχη στο εσωτερικό της ελίτ τόσο γενικά για τους δρόμους αντιμετώπισης της σχετικής αποδυνάμωσης των ΗΠΑ όσο και ειδικά για την ακολουθούμενη τακτική σε σχέση με το Ιράν και την Μέση Ανατολή, μια τέτοια στάση από το «κέντρο Τραμπ» θα δημιουργούσε άσχημα προηγούμενα και θα ήταν πραγματικά παρακινδυνευμένη για τις ισορροπίες στην κορυφή του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Πάντως και στον βαθμό που υπήρξε, κάτι που μέλλει να αποδειχθεί στις κατοπινές εξελίξεις, θα ήταν μια σαφής ένδειξη ότι η αντιπαράθεση στο εσωτερικό της αμερικανικής αστικής τάξης έχει αγγίξει το «κόκκινο». Μία παράπλευρη συνέπεια -όχι απαραίτητα κακή για όλες τις πλευρές- είναι ότι εκ των πραγμάτων θέτει ξανά και αναβαθμισμένα, τα προβλήματα που δημιουργεί η μεγάλη μεταβατική περίοδος που μεσολαβεί από τις εκλογές έως την παράδοση της σκυτάλης από την παλιά στη νέα διοίκηση.
Όπως και να έχει, η οργισμένη αντίδραση του Τζον Μπρέναν, πρώην επικεφαλής της CIA, που χαρακτήρισε την δολοφονία «εγκληματική και εξαιρετικά επικίνδυνη ενέργεια» αλλά και ότι συνιστά «ενέργεια κρατικής τρομοκρατίας», δίνει ένα μέτρο της ενόχλησης γενικά του αμεριανικού κατεστημένου και ειδικότερα στέλνει ένα μήνυμα ότι η νέα διοίκηση Μπάϊντεν, δεν είναι διατεθειμένη να ανεχτεί παρεμβάσεις τέτοιου χαρακτήρα στην προώθηση της πολιτικής της. Γι’ αυτό και οι πολύ σκληρές αυτές δηλώσεις του Μπρέναν συνοδεύτηκαν από την παρότρυνση προς την ιρανική ηγεσία να «αντισταθεί στην παρόρμηση» να προχωρήσει σε αντίποινα και να περιμένει «την επιστροφή υπεύθυνων Αμερικανών ηγετών στη διεθνή σκηνή». Από κει και πέρα και από άποψη ουσίας, η πολιτική της διοίκησης Μπαϊντεν σε σχέση με το Ιράν δεν μπορεί να είναι ίδια με αυτή του Ομπάμα και όπως ήδη έχει διαφανεί, θα παίρνει υπόψη της τα πεπραγμένα της προηγούμενης προεδρίας. Γι’ αυτό και ενώ θέτει σαν στόχο μια νέα συμφωνία με το Ιράν, ταυτόχρονα δηλώνει σαφώς ότι σ’ αυτήν θα πρέπει να περιλαμβάνονται μια σειρά προϋποθέσεις που θα συντείνουν στην μεγαλύτερη συμμόρφωση της ιρανικής ηγεσίας. Διότι και για τη νέα διοίκηση το Ιράν είναι ένα από τα πεδία που «σπάει» η περικύκλωση της Ρωσίας αλλά και η Κίνα δοκιμάζει την αναβάθμιση των «ανοιγμάτων» της και των συμμαχιών της.
4. Από την πλευρά της ιρανικής ηγεσίας, το πιθανότερο είναι να αντιμετωπίσει αυτή την προβοκάτσια στο ίδιο πάνω- κάτω πλαίσιο με το οποίο κινήθηκε στην δολοφονία του Σουλεϊμανί. Θα προσπαθήσει δηλαδή να ισορροπήσει ανάμεσα στα προβληματικά δύο «άκρα» του δεν κάνω τίποτε και του απαντάω με το θυμικό. Η ιρανική ηγεσία έχει δείξει πως μπορεί να κινηθεί σε μια τέτοια «γραμμή» και επιπλέον έχει πολλούς λόγους να δει τις κινήσεις της νέας ηγεσίας στον Λευκό Οίκο, αν και φαίνεται πως «κρατά μικρό καλάθι». Από κει και πέρα, η νέα αυτή δολοφονία, ενός εμβληματικού αξιωματούχου της όπως και του Σουλεϊμανί, εγείρει μια σειρά ζητήματα ασφαλείας που επηρεάζουν τις πολιτικές ισορροπίες και συσχετισμούς δύναμης στο εσωτερικό της. Φυσικά δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εάν τελικά αυτή η δολοφονία θα πριμοδοτήσει και μεσοπρόθεσμα τις δυνάμεις της «σκληρής» γραμμής όπως βραχυπρόθεσμα φαίνεται να γίνεται ή θα δυναμώσει την πλευρά της «συνεννόησης» με τον «σατανά».
5. Αν κάτι δείχνει η δολοφονία του Ιρανού επιστήμονα και κρατικού αξιωματούχου, είναι πως ο κλιμακούμενος ανταγωνισμός των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ρίχνει νέα εύφλεκτα υλικά στο πυρακτωμένο έδαφος της Μέσης Ανατολής και πως οι φιλοδοξίες και οι στοχεύσεις των αντιδραστικών τοπικών αστικών τάξεων «επενδύονται» και περιπλέκουν αυτό το πλαίσιο. Έτσι όχι μόνο δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αυταπάτη ότι η περιοχή και οι λαοί θα «ησυχάσουν» αλλά αντίθετα ότι νέοι μεγάλοι κίνδυνοι και νέα αιματοκυλίσματα απειλούν τους λαούς. Εδώ εδράζεται και η αδήριτη αναγκαιότητα ανασυγκρότησης και ανάπτυξης αντιπολεμικού- αντιϊμπεριαλιστικού κινήματος, σαν του μόνου που μπορεί να βάλει φραγμό στον εξανδραποδισμό λαών και χωρών.
1/12/2020
Το Γραφείο Τύπου του ΚΚΕ(μ-λ)
Βουλευτικές Εκλογές 2023
Αντίσταση - Οργάνωση
