27 ΓΕΝΑΡΗ 2020

Γαλλία: νέος κρίκος ταξικής σύγκρουσης για το ασφαλιστικό

Σε νέο κρίκο ταξικής σύγκρουσης βρίσκεται η Γαλλία, με αίτιο το νομοσχέδιο του Μακρόν για το ασφαλιστικό. Το ασφαλιστικό στη Γαλλία αποτελεί ένα από τα βασικά «τέκνα» του Μάη του ’68, διαχρονικός πονοκέφαλος για το γαλλικό κεφάλαιο. Πολλοί πρόεδροι έχουν προσπαθήσει να το κατεδαφίσουν, χωρίς σημαντική επιτυχία. Δεν προκαλεί έκπληξη ότι αποτελεί βασικό στοιχείο της (στραπατσαρισμένης) ατζέντας Μακρόν. Ο πρόεδρος προσπαθεί να περάσει το μέτρο, βαδίζοντας προς τις προεδρικές εκλογές του ‘22.

Η «μεταρρύθμιση» περιλαμβάνει τη γνωστή και σε εμάς «ενοποίηση των 42 ταμείων σε 1», φυσικά με όρους προς τα κάτω «στρογγυλοποίησης». Είναι μια ευκαιρία να κοπούν κεκτημένα δεκαετιών στο όνομα της… απλοποίησης. Αιχμή του νομοσχεδίου είναι τα «κίνητρα» για τη συνταξιοδότηση στα 64 αντί των 62 (διάβαζε καλύτερα: σύνταξη πείνας στα 62). Τέλος, θεσπίζεται ελάχιστη εγγυημένη σύνταξη στα 1.000 ευρώ (λίγα χρήματα για δεδομένα Γαλλίας). Για να διασπάσει τις γενιές των εργαζομένων, η κυβέρνηση μετακύλησε το κόστος στους νέους εργαζόμενους. Απέτυχε οικτρά.

Όπως ήταν αναμενόμενο, το ασφαλιστικό έβγαλε στο δρόμο τους δύο «πόλους» των περσινών κινητοποιήσεων: τα Κίτρινα Γιλέκα και τη CGT. Τα Κίτρινα Γιλέκα στην πραγματικότητα ποτέ δεν σταμάτησαν τις κινητοποιήσεις. Αν και κατά καιρούς ξεθύμαιναν, έχουν διατηρήσει έναν αξιόλογο πυρήνα και όταν το πολιτικό σκηνικό το επιτρέπει, επιστρέφουν στο δρόμο με μαζικούς όρους. Για τη CGT, μέτρα σαν κι αυτά αποτελούν «ζήτημα ύπαρξης» και είναι λογικό να «τραβάει» τις κινητοποιήσεις στα συνδικάτα, σε αντίθεση με τα αστικά συνδικάτα.

Οι κινητοποιήσεις κηρύχθηκαν σε ένα εύφλεκτο κοινωνικό πεδίο, με αποτέλεσμα την παλλαϊκή συμμετοχή, με εκατοντάδες χιλιάδες απεργούς στους δρόμους. Η απεργία των σιδηροδρομικών ξεπέρασε σε μάκρος το ’68, ακινητοποιώντας το μετρό. Οι εξεταστικές αναβλήθηκαν σε πολλά πανεπιστήμια. Το διυλιστήρια της Total στο Γκρανπουί και της PetroIneos στο Λαβερά σταμάτησαν την παραγωγή. Οι χορευτές και χορεύτριες της Όπερας του Παρισιού κατέβηκαν σε απεργία, οι δικηγόροι έχουν συμμετοχή 100%, ο Πύργος του Άιφελ έκλεισε. Κι αυτές είναι μόνο μερικές από τις ειδήσεις που σταχυολογήσαμε, λόγω της κλειστής στρόφιγγας της ενημέρωσης, καθώς οι Έλληνες εργαζόμενοι δεν πρέπει να παίρνουν τέτοια παραδείγματα από την «ευνομούμενη» Ευρώπη. Ο «902», που αναμεταδίδει τη δράση της CGT, κάνει λόγο για 1 εκατομμύριο ευρώ συνεισφορά στο απεργιακό ταμείο –πάνω από 17 χιλιάδες πολίτες έχουν συνδράμει. Οι συγκρούσεις με την αστυνομία επέστρεψαν στους δρόμους του Παρισιού και όλων των μεγάλων πόλεων –όπως και οι συλλήψεις και οι τραυματισμοί.

Ο ελιγμός της κυβέρνησης: η «κοστολόγηση» των αιτημάτων

Ο πρωθυπουργός Εντουάρ Φιλίπ προχώρησε σε έναν αναμενόμενο ελιγμό, προκειμένου να σπάσει το απεργιακό μέτωπο και να δώσει χώρο υποχώρησης στα αστικά συνδικάτα. Πήρε πίσω το μέτρο για τα «κίνητρα» προς τα 64 έτη. Με μια σημαντική, όμως, υποσημείωση, που πρέπει να συγκρατήσουμε: την προϋπόθεση εργοδότες και συνδικάτα να συμφωνήσουν (έως τον Απρίλη) με διαπραγματεύσεις στην εξεύρεση ισοδύναμων πόρων. Η κυβέρνηση παίρνει πίσω το μέτρο, με «κοστολογημένο», όμως, τρόπο. Εγγυάται, έτσι, μακροπρόθεσμα την κερδοφορία του κεφαλαίου στα επιθυμητά επίπεδα, έτσι που στο οικονομικό πεδίο να εξασφαλίζει τους δείκτες. Κυριότερα όμως, εξαρτά την υλοποίηση ενός κινηματικού στόχου, καθορίζει την αξία μιας εργατικής νίκης, από το βαθμό αφομοίωσης του συνδικαλιστικού κινήματος. Εμπεδώνει την ανάγκη «θεσμικής» ενσωμάτωσης του κινήματος, προκειμένου τάχα να «διαφυλαχτούν» οι στόχοι του -ακυρώνοντας έτσι εν τοις πράγμασι την ίδια την ουσία των στόχων. Δεν υπάρχει νίκη «υπό προϋποθέσεις» στην ταξική πάλη. Ένας στόχος είτε επιτυγχάνεται χωρίς προϋποθέσεις, είτε δεν επιτυγχάνεται.

Είναι ευθεία η αναλογία με τις υποσχέσεις της Χιλιανής βουλής να μεταρρυθμίσει το ασφαλιστικό, την υγεία και την παιδεία, με «κοστολογημένο» τρόπο. Έχουν η αντιπολίτευση και τα επίσημα συνδικάτα συμφωνήσει στο να βρεθούν πόροι, ώστε να χρηματοδοτηθεί το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων. Και πάλι, η υγεία, η ασφάλιση, η παιδεία είναι λαϊκά δικαιώματα, που είτε διεκδικούνται ΣΕ ΒΑΡΟΣ της κερδοφορίας του κεφαλαίου, ΣΕ ΒΑΡΟΣ της «οικονομικής σταθερότητας», είτε δεν διεκδικούνται καθόλου. Μια εξέγερση δεν γίνεται «εντός προϋπολογισμού και δημοσιοοικονομικών στόχων», αλλά ΕΝΑΝΤΙΑ ΤΟΥΣ.

Εκτιμήσεις

Θα πιάσει ο ελιγμός του Φιλίπ; Ήδη μια σειρά από σωματεία και συνδικάτα, μαζί και η CGT, και φυσικά τα Κίτρινα Γιλέκα έχουν αποφασίσει να συνεχίσουν, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση. Η διάθεση των «από κάτω» είναι δεδομένη, αλλά δεδομένες είναι και οι αδυναμίες του κινήματος επίσης. Δεν έχουν φανεί στον πολιτικό ορίζοντα ριζοσπαστικές πολιτικές δυνάμεις που να μπολιάσουν τον αγώνα. Ο γαλλικός λαός πολεμάει ακέφαλος και αβοήθητος. Δεν είναι εύκολο να ακυρωθεί συνολικά το πακέτο μέτρων, όπως άλλωστε και τα περσινά αντεργατικά μέτρα, που πέρασαν, με τις όποιες, βέβαια, κυβερνητικές υποχωρήσεις (π.χ. μισθοί, καύσιμα). Η συνολική ακύρωση των μέτρων απαιτεί την αναβάθμιση του μετώπου των κινητοποιήσεων. Η πανεθνική απεργία της 24ης Γενάρη, μέρα έκδοσης της ΠΣ, θα δώσει την απάντηση για το πού είμαστε.

Αυτό, όμως, που μπορεί να απαντηθεί εκ των προτέρων, είναι ότι το ασφαλιστικό αποτελεί κρίκο της αλυσίδας των ταξικών συγκρούσεων στη Γαλλία. Η αναταραχή που άνοιξε με τη γαλλική νεολαία πριν 3 χρόνια, μεταδόθηκε σαν ιός μέσα από τα Κίτρινα Γιλέκα στην κοινωνία, φτάνοντας στον συνδικαλισμό. Αυτή, λοιπόν, όχι μόνο δε λέει να κοπάσει, αλλά μπαίνει στην πιο άγρια φάση της. Οι σκληρότερες συγκρούσεις βρίσκονται μπροστά!

Αναζήτηση
Social Media

Βουλευτικές Εκλογές 2023
Αντίσταση - Οργάνωση

 
Κατηγορίες
Βιβλιοπωλείο-Καφέ

Γραβιάς 10-12 - Εξάρχεια
Τηλ. 210-3303348
E-mail: ett.books@yahoo.com
Site: ektostonteixon.gr