Οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, στην Ουκρανία και όπου έχει ανοίξει η αντιπαράθεση των κύριων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων δείχνουν ότι τα πράγματα για τους λαούς και την εργατική τάξη γίνονται πιο δύσκολα. Βρισκόμαστε στη φάση προετοιμασίας του Γ' παγκοσμίου πολέμου. Εξακολουθούμε να βρισκόμαστε στη φάση του ιμπεριαλισμού, με μια χούφτα ιμπεριαλιστές να κλιμακώνουν την αντιπαράθεσή τους, μόνο που ο ανταγωνισμός των ισχυρών «συντρέχει» με το βάθεμα της κρίσης και τη γενικευμένη επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στην εργατική τάξη και τους λαούς. Οι εργατικές λαϊκές μάζες βιώνουν τη βίαιη διάλυση των οποίων δικαιωμάτων και κατακτήσεων είχαν και την ένταση της επίθεσης. ΜΑΤΑΙΟΣ ΚΟΠΟΣ, όπως γράφεται και στο κείμενο των διεθνών εξελίξεων (θέση 5) γιατί «Η εποχή μας, που σαφέστατα χαρακτηρίζεται από την ήττα του εργατικού επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος και την παλινόρθωση του καπιταλισμού, παραμένει ταυτόχρονα εποχή του ιμπεριαλισμού και των προλεταριακών επαναστάσεων! Το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα παράγει κατά δεκάδες εκατομμύρια τους νεκροθάφτες του σε όλο τον πλανήτη». Και έτσι είναι. Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από τον θάνατο του Λένιν και η αλήθεια αυτή παραμένει ακόμα επίκαιρη. Αυτή την αλήθεια-προοπτική θέλουμε και εμείς να υπερασπιστούμε και για να το κάνουμε αυτό χρειαζόμαστε μια μάχιμη κομουνιστική οργάνωση.
Η προσπάθεια οικοδόμησης μιας αξιόμαχης κομμουνιστικής οργάνωσης δεν είναι (μόνο) μια διαδικασία οργανωτικού χαρακτήρα και επεξεργασίας τακτικής για το επόμενο διάστημα. Όχι ότι είναι λίγα αυτά και δεν χρειάζονται, αλλά ακόμα και αυτά καθορίζονται και «υπακούν» στους στρατηγικούς στόχους και τις κατευθύνσεις που βάζουμε. Υπάρχουμε λοιπόν ως οργάνωση για να υπηρετήσουμε τον στόχο της επανάστασης, για την ανεξαρτησία και τον σοσιαλισμό. Όχι μόνοι μας, αλλά στο πλευρό του λαού και της εργατικής τάξης και όχι χωρίς να κατανοούμε ότι η επαναστατική προοπτική είναι μια διαδικασία η οποία προϋποθέτει συγκρότηση της τάξης και του κόμματος.
Προφανώς ο δρόμος προς την επαναστατική ανατροπή δεν είναι μια ευθεία γραμμή που προγραμματίζεται και μπορεί να εκτιμηθεί σε κάθε του λεπτομέρεια από σήμερα έως την ανατροπή. Είναι γνωστή η κριτική που κάνουμε στα διάφορα προγράμματα και τους προγραμματισμούς της ιστορίας, κυρίως γιατί είναι δηλώσεις συνδιαχείρισης και μη κατανόησης των όρων συγκρότησης της εργατικής τάξης και του λαού. Αλλά είναι αντιλήψεις που κατά κύριο λόγο προσπαθούν να αντιγράψουν παλιότερα «μοντέλα», χωρίς να κάνουν σωστή και συγκεκριμένη ανάλυση των σημερινών κοινωνικών-πολιτικών συνθηκών του τόπου μας. Ο προσδιορισμός της επαναστατικής προοπτικής είναι αναγκαίος όμως, άσχετα από τα λαθεμένα προγράμματα του ρεφορμισμού. Άλλωστε η επανάσταση θέλει και επαναστατικό κόμμα αλλά και επαναστατικό πρόγραμμα. Σήμερα όμως ειδικά, δεν έχουμε τίποτα από τα δύο συγκροτημένο. Βρισκόμαστε σε συνθήκες υποχώρησης και ήττας αλλά εξακολουθούμε να βρισκόμαστε και στην εποχή των επαναστάσεων και των ανατροπών, γιατί μόνο αυτές μπορούν να διαδεχθούν τον ιμπεριαλισμό.
Πρέπει να γίνει λοιπόν σαφές ότι η οικοδόμηση και επεξεργασία στοιχείων προγράμματος, μέχρι εκεί που μπορούμε να φτάσουμε με βάση τα σημερινά δεδομένα, είναι μια αναγκαία διαδικασία. Προγραμματικές κατευθύνσεις λοιπόν είναι αυτές που χρειαζόμαστε. Προγραμματικές κατευθύνσεις που θα ξεκαθαρίζουν το ζήτημα της στρατηγικής όσο μπορούν και θα θέτουν σημερινά καθήκοντα. Κατευθύνσεις που θα εξυπηρετούν τους σκοπούς της πάλης και την προοπτική των λαϊκών δυνάμεων με πυρήνα την εργατική τάξη.
Για τα άμεσα καθήκοντα
Το όραμα της άλλης κοινωνίας, η υπεράσπιση του σοσιαλισμού ως μέλλον της ανθρωπότητας και των λαών αλλά και η αναγκαιότητα της επανάστασης που θα βάλει τέλος στο βάρβαρο καπιταλιστικό ιμπεριαλιστικό σύστημα δεν είναι μόνο ιδεολογικό καθήκον και ζήτημα, όπως σωστά λέγεται στο κείμενο των θέσεων. Είναι η σημερινή, σε ενεστώτα χρόνο, πάλη αυτής της προοπτικής στην εργατική τάξη και τις λαϊκές μάζες. Με αλλά λόγια πρέπει με απλό και λαϊκό τρόπο στη γλώσσα μας και τις παρεμβάσεις μας να τίθεται και να ζυμώνεται το ζήτημα του οράματος. Να επιχειρηματολογείται και να κατοχυρώνεται πιο πλατιά η προοπτική μιας άλλης κοινωνίας, γιατί αυτή που ζούμε σαπίζει, παράλληλα και η δική μας επεξεργασία για το πώς θα φτάσουμε ως εκεί, αλλά και τα βήματα που απαιτούνται. Η συγκρότηση του Μετώπου Αντίστασης και Διεκδίκησης ως αναγκαίο βήμα για να προχωρήσει παραπέρα η συμμαχία της εργατικής τάξης με τα υπόλοιπα λαϊκά και νεολαιίστικα στρώματα. Η συγκρότηση Μετώπου πάλης των λαών της περιοχής ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο ως πρωτόλεια μορφή συγκρότησης των λαών και ανάγκη για την ανεξαρτησία τους. Αυτά τα Μέτωπα είναι άμεσα καθήκοντα τα οποία είναι αναγκαία στην κατεύθυνση της ανεξαρτησίας και του σοσιαλισμού. Προφανώς κύριος φορέας τους είναι η εργατική τάξη και τα σύμμαχά της στρώματα. Όσο συγκροτείται περισσότερο η εργατική τάξη σαν τάξη για τον εαυτό της, τόσο θα διευρύνονται τα καθήκοντα και οι δυνατότητές της και τόσο θα αναλαμβάνει περισσότερα καθήκοντα που θα την φέρνουν πιο κοντά στον ιστορικό της ρόλο. Αυτά τα Μέτωπα δεν είναι μόνο αποκρυστάλλωμα και συμπέρασμα της συμμετοχής μας στο κίνημα τις τελευταίες δεκαετίες. Είναι τα αναγκαία επόμενα βήματα που θα βάλουν τις βάσεις για τις αναγκαίες συμμαχίες της εργατικής τάξης.
Είναι προφανές ότι οι απαντήσεις που επιχειρούμε να δώσουμε ούτε ολοκληρωμένες μπορούν να είναι ούτε να δοθούν άπαξ. Όσο διαμορφώνεται και εξελίσσεται ο ταξικός συσχετισμός προς όφελος της εργατικής τάξης, θα επιχειρούνται πιο ολοκληρωμένες και πληρέστερες απαντήσεις. Παρόλα αυτά δεν περπατάμε στα τυφλά και το σώμα απόψεων που διαμορφώνουν, εκτός από την άρνηση του σημερινού συστήματος που είναι βασική προϋπόθεση, πρέπει να περιέχει και τη δημιουργία μιας άλλης κοινωνίας. Να περιέχει τις κατευθύνσεις που πιο έντονα στον σημερινό αρνητικό ταξικό συσχετισμό θα ζυμώνουν στις μάζες το ζήτημα του σοσιαλισμού και της επανάστασης. Όσο το σύστημα γίνεται πιο βάρβαρο και διαγράφει το μέλλον του λαού και της νεολαίας, τόσο πιο αναγκαία γίνεται η προοπτική του σοσιαλιστικού οράματος.
Επαναστατικό πρόγραμμα σημαίνει και ταξική ανάλυση της κοινωνίας
Έχουμε σωστά την αντίληψη ότι η ταξική ανάλυση της κοινωνίας δεν είναι μόνο ζήτημα μελέτης. Αλλά, είναι ζήτημα σύνδεσης της οργάνωσής μας με την εργατική τάξη και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα. Παρόλα αυτά, η προσπάθεια που έχουμε κάνει για να «γνωρίσουμε τη χώρα μας» και οι επεξεργασίες με αφορμή τα 200 χρόνια από το '21 δίνουν δεδομένα και απαντάνε σε προβληματισμούς που δημιουργεί η δεξιά μετατόπιση και το σύστημα. Είναι σημαντική προσπάθεια η οποία επιχειρηματολογεί για τα χαρακτηριστικά που έχει σήμερα η αστική τάξη με βάση τη γέννηση και τη διαδρομή της. Όπως επίσης και η κατανόηση των χαρακτηριστικών που προσδίδει η εξάρτηση στην εργατική τάξη. Η σύνθεση της εργατικής τάξης και η σχέση της με το ξένο κεφάλαιο την μπολιάζουν και με συγκεκριμένα καθήκοντα. Βασικό ζήτημα είναι ότι η συνείδησή της σαν τάξη θα συγκροτηθεί στην αντιπαράθεση με τα ξένα και ντόπια αφεντικά της, ζήτημα που συνδέεται άμεσα και με την προοπτική της και την πάλη για ανεξαρτησία.
Σίγουρα η παρέμβασή μας στο κίνημα και η σύνδεσή μας μέσα από τους αγώνες με την εργατική τάξη και τον λαό θα μας δώσει πιο συγκεκριμένα συμπεράσματα, αλλά ακόμα και στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα μπορούμε να έχουμε έναν καμβά στον οποίο κινούμαστε. Και αυτός ο καμβάς είναι ότι η εργατική τάξη χρειάζεται μια ευρύτερη συμμαχία στην πάλη της για ανεξαρτησία, στην οποία δεν χωράει κανένα κομμάτι της αστικής τάξης. Γιατί δεν υπάρχει σήμερα καμία αστική μερίδα που να βλέπει την ανάπτυξή της έξω από το ξένο κεφάλαιο. Όπως επίσης ότι η εργατική τάξη πρέπει να είναι κορμός και οδηγός παράλληλα αυτής της διαδικασίας. Ταυτόχρονα το ζήτημα των συμμαχιών γίνεται πιο σύνθετο και απαιτητικό λόγω της εξάρτησης και αν από τη μία έχουμε τις συμμαχίες μέσα στον Ελλαδικό χώρο, έχουμε και τις απαραίτητες συμμαχίες με τους λαούς της περιοχής. Όλη αυτή η πολύ πλούσια συζήτηση δεν μπορεί να «κλείσει» με βάση τη σημερινή κατάσταση, αλλά σίγουρα πρέπει να προχωρήσει όσο μπορεί σε όλα τα επίπεδα για να παράξει νέα δεδομένα και κατευθύνσεις. Να προχωρήσει τροφοδοτούμενη από τα δεδομένα που θα παράγει η αναβάθμιση του ρόλου μας στο κίνημα, η διεύρυνση της σύνδεσής μας με τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία. Σε αυτή την κατεύθυνση να κινηθούμε. 42 χρόνια μετα την ανασυγκρότηση του ΚΚΕ(μ-λ) εξακολουθούμε να έχουμε αναβαθμισμένο λόγο, ρόλο και ευθύνες στο κίνημα. Υπάρχουμε για να υπηρετήσουμε την εργατική τάξη και τον λαό και την προοπτική της επανάστασης και του σοσιαλισμού, για να ξανακάνουμε το ...μειδίαμα του Λένιν εφιάλτη για το σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.
Δημήτρης Γαγγάδης
Οργάνωση Αθήνας
